Γιατί πρέπει τα σχόλια να κινούνται σώνει και καλά γύρω απο τη σύγκριση Ελλάδας - εξωτερικού; Είτε απο την πλευρά αυτών που δεν έφυγαν και τα βγάζουν πέρα με δυσκολία, είτε αυτών που έφυγαν και μετά απο χρόνια γύρισαν πίσω. Το κείμενο μιλάει για αυτή την παράλληλη ζωή που ζεις στο εξωτερικό, που απο τη μια οι συνάδελφοι σου θεωρούν δεδομένο ότι κάθε χρόνο θα παίρνουν αυξήσεις μεγαλύτερες του πληθωρισμου κι εσύ δε λες τίποτα και κουνάς το κεφάλι και απο την άλλη που πήρε το μάτι σου κάπου ότι κλείνει η ΕΡΤ αλλά δεν ξέρεις ακριβώς τι έγινε μέχρι να βρεις το χρόνο να κάτσεις στο λαπτοπ 2 ώρες το βράδυ να ενημερωθείς απο το ιντερνετ. Και δεν αισθάνεσαι ότι ανηκεις ούτε στους μεν, ούτε στους δε αλλά κάπου στη μέση που κανένας δε σε καταλαβαίνει, για τους μεν είσαι άτυχος, για τους δε τυχερός.