@sovarofanis: Η βία που ασκείται στις φυλακές μεταξύ των κρατουμένων δεν είναι επιβολή δικαιοσύνης. Τα εγκλήματα που ενδεχομένως κάνουν ή υφίστανται οι φυλακισμένοι (εξυβρίσεις, απειλές, σωματικές βλάβες, ληστείες, βιασμοί, ανθρωποκτονίες) είναι εγκλήματα, τελεία και παύλα. Κανένα "ευγενικό" κίνητρο που νομίζουμε ότι έχουν οι κρατούμενοι δεν το αλλάζει αυτό.Χωρίς να σχετίζεται απαραίτητα με το σχόλιό σου, θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση. Αρκετοί συχνά σχολιάζουν κάτω από άρθρα με συλλήψεις δραστών ειδεχθών εγκλημάτων, εκφράζοντας την (μπορεί και δικαιολογημένη) αγανάκτηση και οργή τους για τη δράση αυτών και για το άτομό τους γενικά. Μου φαίνεται όμως ανυπόφορα αντιφατικό να επιζητούν να επιβληθούν σε αυτούς τα ίδια ή και χειρότερα εγκλήματα και, ακόμα πιο εξωφρενικό, να περιμένουν από τον χθεσινό εγκληματία που ομοίως απεχθάνονταν και είναι στη φυλακή, να "τιμωρήσει" τον σημερινό.Επιπλέον, όσο πιο σκληρό και αντικοινωνικό είναι το έγκλημα, τόσο πιθανότερο είναι η συμπόνοια μας για το θύμα να επεκτείνεται επί του θύτη ως μίσος, χαιρεκακία και σαδιστική διάθεση. Είναι κατανοητό, είναι ανθρώπινο - ιδίως αν στο θύμα αναγνωρίζουμε κάτι από εμάς ή τους αγαπημένους μας.Γι' αυτό όμως αναθέτουμε τη δικαιοσύνη στο οργανωμένο κράτος και στους λειτουργούς του που εφαρμόζουν το Νόμο. Όχι στο πλήθος, ούτε στους συγγενείς, ούτε σε παρακρατικούς, ούτε σε εγκληματίες κλπ. Όχι με το νόμο της στιγμής, ούτε με το νόμο του οποιουδήποτε γκουρού, δικτάτορα ή προφήτη.Πιστεύω ότι αν αποδεχθούμε συνειδητά το πικρό γεγονός ότι σχεδόν καμία ποινή στον εγκληματία δεν αποκαθιστά το κακό που έχει κάνει με τις πράξεις του, θα μπορέσουμε να δούμε την ποινή λίγο πιο ψύχραιμα.Και, σε κάθε περίπτωση, από μόνη της η φυλάκιση για 5, 10, 20 χρόνια ή ισόβια δεν είναι αμελητέα ποσότητα για ένα ανθρώπινο ον (αν και δικαίως επιβάλλεται), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.