και εγώ πάρα πολύ θα ήθελα να έχω μείνει στην όμορφη πατρίδα μας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα με τη σύνταξη της μάνας μου, δηλαδή η μάνα μου δεν ήξερα τι θα έκανε...Οπότε το έσκασα ναι, αλλά δε δέχομαι πως ήταν δειλία ή εγκατάλειψη, όταν τίθεται θέμα πια καθημερινής επιβιώσης και κατάθλιψης. Και στη τελική, οι σπουδές μας ήταν μια επένδυση στο μέλλον μας, και το μέλλον στη ελλάδα μπορεί να είναι ηλιολούστο αλλά εγώ σε αυτόν τον ήλιο δεν είχα μοίρα. Οπότε ναι, εισητήρια και δίψα για να έρθω εστώ και για 4 μέρες να πάρω από την ενέργεια της και να γυρίσω στο γκρίζο για να παλέψω για μια αξιοπρεπή διαβίωση και καθημερινότητα.