Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε σημείο που ξυπνάμε το πρωί και αναρωτιόμαστε αν θα τα βγάλουμε πέρα και αν το τραπέζι μας το μεσημέρι θα έχει φαγητό! Είμαι 24 χρονών και όπως πολλά παιδιά στην ηλικία μου έχω ένα πτυχίο που απλά κοσμεί τον τοίχο μου και επειδή η ζωή μου τα έφερε έτσι ώστε να έχω ευθύνη να φροντίσω άτομα που ήταν δουλεία κάποιου άλλου είμαι αποφασισμένη να απαρνηθώ και του υπέροχο ήλιο της χώρας μου, και την θάλασσα, και την γλώσσα και τα πάντα προκειμένου να νιώθω ασφάλεια και να μπορώ να την προσφέρω και στους δικούς μου. Δεν θα κάτσω να αναλύσω το ποιος έφταιξε γιατί λίγο πολύ όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας για να φτάσουμε ως εδώ. Αυτό που ξέρω είναι πως η φύση του ανθρώπου είναι να είναι ευτυχισμένος, γαλήνιος και ελεύθερος και επειδή μια ζωή ζούμε και δυστυχώς περνάει αστρονομικά γρήγορα δεν είμαι διατεθειμένη να την χαρίσω σε καμία χώρα που θέλει να με φτάσει σε σημείο εξεφτελισμού και δυστυχίας.
