Να είσαι καλά. Έχουμε σχολιαστή/οπαδό του Λάνθιμου εδώ · δεν ξέρω αν είσαι ο ίδιος που γράφει και την εξομολόγηση. Προσωπικά, και εγώ μόνο τον "Κυνόδοντα" έχω δει · και αηδίασα τόσο, που αποφεύγω να δω οποιαδήποτε άλλη ταινία του έκτοτε.
Όσο για αυτά που γράφεις, η μητέρα σου επειδή έζησε δύσκολη ζωή, κράτησε από νωρίς "σκληρά τα γκέμια" ώστε να μην της ξεφύγει τίποτα · με αποτέλεσμα να σου καλλιεργεί ακόμα και άθελά της ένα πλήθος φοβίες (περισσότερες λεπτομέρειες στο σχόλιό μου στην πρόσφατη εξομολόγηση "Οικογένεια" 15.10.2024/02:12).
Από ό,τι κατάλαβα, είσαι ο μόνος που έχει και της συμπαραστέκεται · κανένας άλλος συγγενής, αδελφός της κλπ · και το βάρος που με δική σου επιλογή σηκώνεις, είναι μεγάλο.
Έτσι και αλλιώς η δουλειά του υποδιευθυντή στο σούπερ μάρκετ είναι ζόρικη · οι ώρες πολλές, τα λεφτά λίγα και βασικά όλα πέφτουν πάνω του. Και τη μητέρα σου να μην είχες δηλαδή, χρόνο για προσωπική ζωή από ελάχιστο ως καθόλου θα διέθετες. Τώρα λοιπόν, έθαψες για τα καλά τη ζωή σου.
Να ξέρεις πάντως, όταν μεγαλώσει περισσότερο το νοσοκομείο ή το γηροκομείο δεν θα μπορέσεις να το αποφύγεις. Όσο για το ότι "ανέκαθεν ήθελες να ανεξαρτητοποιηθείς και να κάνεις κάτι με τη ζωή σου", σαν φαντασίωση μόνο το έχεις.
Συγγνώμη που θα φανώ κυνικός, αλλά η μητέρα σου σε χρησιμοποιεί. Και αυτό, γινόταν από την αρχή... Δε λέω ότι το κάνει επίτηδες, το κάνει όμως. Και "ξεπλένει" τον εαυτό της ηθικά, με το να σε πιέζει να παντρευτείς και ότι περνάνε τα χρόνια, ξέροντας και η ίδια ότι με τον τρόπο που ζεις δε γίνεται.
Έχοντας πλήρη γνώση για όλα αυτά, πατάει στην καλή σου θέληση και τα χρήματα που συνεισφέρεις αφού γνωρίζει πως μόνο η δική της μειωμένη σύνταξη δεν θα της έφτανε για να ζήσει.
Και τελικά βολεύεται, στο ρόλο του "αφελή και ανώριμου" που και οι δύο έχετε επιλέξει για τον εαυτό σου.