Το έχω σκεφτεί πολλές φορές και θα ήθελα να το πω με αφορμή το τραγικό περιστατικό. Μία κοινωνία πρέπει να είναι ανεκτική στους μετανάστες. Κανένας δε φεύγει από τη χώρα του με τη θέληση του. Υπάρχουν όμως θεμελιώδεις και ασυμβίβαστες διαφορές ανάμεσα σε λαούς , θρησκείες και κουλτούρες. Αυτή είναι η αλήθεια. Όταν έκανα ένα ταξίδι στη Σκανδιναβία τότε και μόνο τότε κατάλαβα πόσο πολύ μας σιχαίνονται. Έτσι ακριβώς. Μας σιχαίνονται. Στα μάτια τους είμαστε άνθρωποι που σουβλίζουμε και τρώμε ολόκληρα ζώα το Πάσχα. Θεωρούμε ανώμαλο κάθε σεξουαλικό προσανατολισμό πέρα από το straight, η κόρη και ο γιος της οικογένειας γαλουχούνται με στερεότυπα όπως: άντρας είναι, ας κάνει και καμιά κουτσουκέλα και αντίστοιχα η γυναίκα είναι πόρνη ακόμα και αν το σκεφτεί. Οι χήρες γυναίκες φοράνε μαύρα, Για Πάντα. Τα παιδιά δεν διαλέγουν τη θρησκεία τους αλλά τα βαφτίζουν ανήλικα, φωνάζουμε παντού, οι γυναίκες εξαρτώνται οικονομικά από τους άντρες τους, τα παιδιά ζουν στο πατρικό μέχρι τα 35, υπάρχει η προίκα, καπνίζουμε παντού, μπορώ να συνεχίζω για ώρες. Η καθημερινότητα μας λοιπόν είναι τόσο ξένη και περίεργη στα μάτια τους. Αποτέλεσμα; Οι Έλληνες μετανάστες που ζουν στη Σκανδιναβία ζουν σα Σκανδιναβοί. Δε γίνεται διαφορετικά να συμβιώσουν. Μετανάστης σημαίνει συμβιβασμός. Μια κοινωνία θα σε δεχτεί αν σεβαστείς τους κανόνες της. Διατηρείς τις παραδόσεις σου και την νοοτροπία σου μέχρι εκεί που σε παίρνει. Μετά από ένα σημείο υιοθετείς τις πρακτικές της χώρας υποδοχής. Εμείς από την άλλη σήμερα έχουμε υποδεχθεί μετανάστες που δεν προέρχονται από τη Γαλλία ή την Ιταλία ή έστω από το ανατολικό μπλοκ αλλά κυρίως από χώρες στις οποίες η ανθρώπινη ζωή απλά δεν έχει καμία αξία και ναι μπορείς να σκοτώσεις για ένα κινητό από την πείνα, η παιδική εργασία είναι αποδεκτή, η κακοποίηση της γυναίκας και η πολυγαμία είναι το σύνηθες, οι συνθήκες υγιεινής είναι ανύπαρκτες, ο βιασμός δεν υφίσταται ως έννοια στα λεξικά….σαφώς και Έλληνες ή Ιταλοί μπορεί να υπάρξουν με παρόμοια χαρακτηριστικά και έχουμε παραδείγματα αλλά σε γενικές γραμμές ο πατέρας δε βγάζει τα μάτια της κόρης αν απατήσει τον άντρα της. Αυτό πολλές φορές το ξεχνάμε όταν βλέπουμε ή ακούμε γύρω μας τέτοια περιστατικά. Εδώ δε μιλάμε για περιπτώσεις οικονομικών μεταναστών από τη Βουλγαρία. Μιλάμε για ανθρώπους που για να ζήσουν σκοτώνουν. Όχι εδώ αλλά ακόμη και στη χώρα τους. Αυτή είναι η κουλτούρα τους. Τι κάνουμε λοιπόν πώς να συμβιώσουμε; Δεν ξέρω. Μπορεί ο μετανάστης αυτός να ζήσει σαν Έλληνας, όπως ζει ο Έλληνας σαν Σκανδιναβός στη Σουηδία; Νομίζω είναι αδύνατον. Ο Έλληνας δεν παρκάρει πάνω στα πεζοδρόμια της Σουηδίας όπως κάνει στην Ελλάδα γιατί δεν του επιτρέπεται. Αλλά ακόμα και αν το κάνει το πολύ πολύ θα χάσει το δίπλωμα του. Ο αλλοδαπός που θα σκοτώσει μια γυναίκα για να την κλέψει όμως επειδή απλά η κοινή λογική με την οποία γαλουχήθηκε του το επιτρέπει; Τι πρέπει να γίνει τότε; Απλά σκέψεις. Δε λέω να τους πετάξουμε στη θάλασσα σε καμία περίπτωση. Δε μεγάλωσα έτσι, αλλά δεν ξέρω και ποια είναι η λύση.
