Αυτή την κουβέντα είχα τις προάλλες με τον γιο μου ο οποίος είναι 21.Του έλεγα πως όταν ήμουν εγώ σ αυτή την ηλικία, οι άντρες διεκδικούσαν, επέμεναν, σε έκαναν να αισθάνεσαι μοναδικη και δεν έτρεχαν στην επόμενη με το που έκανες λίγο την δύσκολη. Αυτό πλέον δεν υφίσταται και οι λόγοι είναι πολλοί για να αναλυθούν εδώ μέσα, αλλά μεγάλο ρόλο, αρνητικό βέβαια, έπαιξαν τα social που κακώς δίνουν την ψευδαίσθηση πως οι επιλογές είναι άπειρες. Πάντως και ο γιος μου δυσκολεύεται να βρει, παρόλο που και ωραίο και αθλητικό παιδί είναι και σε καλή σχολή είναι και γενικά δεν του λείπει τίποτα. Τον μπλοκάρουν τα social όπως μου λέει, δεν του αρέσει να κινείται δια αυτής της οδού. Δια της άλλης οδού πάλι, τον κοιτανε σαν ούφο μιας και τείνει να καταργηθεί τελείως αυτός ο τρόπος προσέγγισης. Συν πως έτσι και επιμείνει κάποιος μπαίνει κατ ευθειαν στην κατηγορία του λιγουριου. Τα ίδια ακούω και από τους φίλους του.
Στα γράφω αυτά κυρίως για να σου τονίσω πως και τα αγόρια έχουν θέμα. Και τελικά καταλήγω πως μάλλον ζείτε δυστυχώς σε μια τελείως ανεραστη εποχή.