Ακριβώς το ίδιο μου είπε και η αδερφή μου. Ότι δε ζούμε στο 1950 να το παίξουμε χαρωπες νοικοκυρουλες. Εργαζομαι σε ιδιωτικό τομέα με πολλές ώρες ορθοστασίας ,συν τα δωδεκαωρα που έχω κάνει τελευταία συν ότι απο την Τετάρτη που μας έρχεται μέχρι το μεγάλο Σάββατο θα δουλέψω χωρίς ρεπό. Οπότε οι δύο αυτές μέρες θέλω να είναι αφιερωμένες στη χαλάρωσή μου, δεν ξέρω καν αν θα έχω το κουράγιο να πάω καμία εκδρομή. Ακόμα και σε ξενοδοχείο να μεινουν οι συγγενείς του άντρα μου, θα πρέπει να βγω έξω μαζί τους, να τους δείξουμε την πόλη. Ε δεν έχω κουράγιο. Ας έρθουν όταν θα έχω άδεια δύο βδομάδες όχι για δύο μέρες επειδή είναι Πάσχα.
Την πρόταση να έρθουν την έκανε ο άντρας της αδερφής του την ώρα που έπιναν τα κρασάκια τους. Αυτό με ενόχλησε ακόμα παραπάνω γιατί δεν το πρότεινε καν η αδερφή του αλλά ο άντρας της. Και εγώ ξέρω ότι για να φιλοξενηθείς κάπου σου γίνεται μια πρόταση, δεν το προτείνεις εσύ. Και αυτός δε ρώτησε καν,είπε 'θα έρθουμε εμεις'. Ήδη ο άντρας μου ενημέρωσε την αδερφή του και η ίδια λέει ότι είναι πολύ κουρασμένη για τέτοια ταξίδια αλλά δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι του άντρα της.
Εγώ όταν μου ήρθε η ανακοίνωση,το δέχτηκα με τη σκέψη ότι δε θα κάνω καμιά απολύτως προετοιμασία και φυσικά αν μου έλεγε κάτι ο άντρας μου θα του έλεγα ότι δεν ερωτήθηκα για το αν θέλω να φιλοξενήσω κάποιον. Εφόσον εσύ το δέχτηκες κάτσε και κάνε τις δουλειές εσύ για να τους υποδεχτείς. Ευτυχώς όμως που του έκοψε και σκέφτηκε τα αυτονόητα και έτσι τέλος καλό και όλα καλά.