Δεν είναι παρωχημένο να ακούς για το πώς η ανεκπλήρωτη αγάπη δίνει σε κάποιον ζωή, παρόλο που ακούγεται περισσότερο σαν ένας ατελείωτος κύκλος ανεκπλήρωτων επιθυμιών και απογοήτευσης. Και η ιδέα ότι το να είσαι ρομαντικά ολομόναχος είναι στην πραγματικότητα μια υπεύθυνη επιλογή. Δεν είναι σαν να εκφράζεις τα συναισθήματά σου και να διακινδυνεύεις την απόρριψη. Είναι σημάδι γενναιότητας και ωριμότητας κατα τη γνώμη μου. Και ας μην ξεχνάμε τη συνάντηση με την όμορφη κοπέλα με το μαύρο παλτό! Ίσως απλώς περιμένει κάποιον να της εκφράσει την αγάπη του, με τη μορφή ενός ξένου που της ψιθυρίζει στο αυτί. Και το σημερινό εικαστικό γεγονός, θα είναι τέλεια ευκαιρία να πεις επιτέλους στη "διαχρονική αγάπη" για τα συναισθήματά σου!