Δεν συμφωνώ, πρέπει να νιώθουμε καλά στη δουλειά μας, είμαστε 8 ώρες/μέρα κάθε μέρα. Βλέπουμε τους συναδέλφους μας περισσότερο από την οικογένειά μας και από τους φίλους μας. Απιθανο το βρίσκω να μην δημιουργήσεις δεσμους. Έστω ότι αυτοί οι δεσμοί διακόπτονται μόλις φύγει κάποιος, δεν συμβαινρι το ίδιο και στην έξω ζωή μας? Φίλοι/γνωριμίες/σχεσεις έρχονται και φεύγουν. Επίσης η κοινωνικοποίηση εκτός δουλειας ειδικά όταν είσαι και κουρασμένος είναι περιορισμένη. Αλίμονο να πηγαίνεις και να σκέφτεσαι ότι θα σε πυροβολήσουν πισώπλατα ή να το κάνεις εσύ σε άλλους. Το ευχάριστο κλίμα παίζει μεγάλο ρόλο, οσα χρήματα και να παιρνει κάποιος,σε άσχημο περιβάλλον δεν έμεινε κανείς. Δεν ξέρω που δουλεύεις, αν δουλεύεις ή είσαι αφεντικό του εαυτού σου, και μιλάς έτσι, πάντως προσωπικά δεν γνωρίζω κανέναν που να αντιμετωπίσει σάπιες καταστάσεις και να μην έφυγε. Άλλοι έκατσαν 2 μήνες άλλοι 2 χρόνια όμως στις τοξικότητες δεν έκατσαν.
Δεν συμφωνώ, πρέπει να νιώθουμε καλά στη δουλειά μας, είμαστε 8 ώρες/μέρα κάθε μέρα. Βλέπουμε τους συναδέλφους μας περισσότερο από την οικογένειά μας και από τους φίλους μας. Απιθανο το βρίσκω να μην δημιουργήσεις δεσμους. Έστω ότι αυτοί οι δεσμοί διακόπτονται μόλις φύγει κάποιος, δεν συμβαινρι το ίδιο και στην έξω ζωή μας? Φίλοι/γνωριμίες/σχεσεις έρχονται και φεύγουν. Επίσης η κοινωνικοποίηση εκτός δουλειας ειδικά όταν είσαι και κουρασμένος είναι περιορισμένη. Αλίμονο να πηγαίνεις και να σκέφτεσαι ότι θα σε πυροβολήσουν πισώπλατα ή να το κάνεις εσύ σε άλλους. Το ευχάριστο κλίμα παίζει μεγάλο ρόλο, οσα χρήματα και να παιρνει κάποιος,σε άσχημο περιβάλλον δεν έμεινε κανείς. Δεν ξέρω που δουλεύεις, αν δουλεύεις ή είσαι αφεντικό του εαυτού σου, και μιλάς έτσι, πάντως προσωπικά δεν γνωρίζω κανέναν που να αντιμετωπίσει σάπιες καταστάσεις και να μην έφυγε. Άλλοι έκατσαν 2 μήνες άλλοι 2 χρόνια όμως στις τοξικότητες δεν έκατσαν.