Μπορεί να μην αγριεύεις ούτε να γίνεσαι ψυχρή ή κυνική όπως λες, παρά μόνο να βγαίνει στην επιφάνεια και να κυριαρχεί υποβόσκον στοιχείο της προσωπικότητάς σου. Υπάρχει και το αντίθετο: κάποια άτομα στην εφηβεία τα βλέπεις συνεσταλμένα και φοβιτσιάρικα με τον κόσμο γενικότερα, ή κάπως "αλλόκοτα" στα μάτια άλλων· και τα βλέπεις μετά στα 23-24 τους να είναι μια χαρά κοινωνικοποιημένα, πολλές φορές έχοντας αναπτύξει καλή αίσθηση του χιούμορ ή σαρκασμό ή τα βλέπεις να έχουν καλλιεργήσει την πειθώ τους. Εν μέρει κάπου η ζωή τους έριξε στα βαθιά: π.χ. ένας νεαρός πήγε φαντάρος και κατάλαβε ότι δεν μπορεί να παραμείνει "wallflower" τυπάκι αν θέλει να τον σέβονται και να προκόψει, οπότε βγάζει έναν πιο χολερικό εαυτό. Ή μια κοπέλα έπρεπε να βγάλει τα προς το ζην δουλεύοντας σε καφέ-μπαρ, οπότε εκεί κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι η φιλήσυχη χαμηλόφωνη παρουσία με τα γυαλάκια αν είναι να κρατηθεί στη δουλειά, κι επομένως έμαθε να μιλάει πιο άφοβα με τους ανθρώπους και να είναι πιο ετοιμόλογη. Η ζωή τους βοήθησε να βγάλουν στην επιφάνεια κάτι που υπέβοσκε μέσα τους και μπορεί να μην το είχαν αντιληφθεί ούτε οι ίδιοι. Όλοι μας νομίζουμε ότι είμαστε στατικοί, με κυρίαρχο έναν τύπο προσωπικότητας ή μία κύρια ιδιοσυγκρασία, αγνοώντας πολλές φορές τα δυνάμει στοιχεία μας που κρύβουμε και που βγαίνουν στην επιφάνεια όχι με απλά τεστ προσωπικότητας, αλλά με τεστ που στέλνει η ίδια η ζωή. Εσύ, λοιπόν, μπορεί να πέρασες το τεστ που σου έστειλε η ζωή και από δοτικό παιδάκι που δεν έβλεπε πουθενά ρίσκα, απλώς να έγινες πιο διορατική και σώφρων (αυτό που εσύ ονομάζεις "ψυχρή και κυνική"). Λογικό είναι, εφόσον καλλιεργήθηκαν αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητάς σου, να μπλοκάρουν κάπως την άνευ όρων δοτικότητα και την υπερευαισθησία. Κάνε το δύναμή σου. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να λειτουργήσουν και σαν προστασία για σένα ενάντια σε άτομα που θα έψαχναν να σ' εκμεταλλευτούν ή ενάντια σε καταστάσεις όπου είναι αχρείαστο να σκορπάς την καρδιά σου, κι αντ' αυτού να προστατεύσουν εκείνο το δοτικό παιδάκι που συνεχίζει να κρύβεται μέσα σου κι απλώς να περιμένει κατάλληλες συνθήκες εμπιστοσύνης και ζεστασιάς για να πει "φτου-φτου και βγαίνω" σε δικούς του ανθρώπους.
Μπορεί να μην αγριεύεις ούτε να γίνεσαι ψυχρή ή κυνική όπως λες, παρά μόνο να βγαίνει στην επιφάνεια και να κυριαρχεί υποβόσκον στοιχείο της προσωπικότητάς σου. Υπάρχει και το αντίθετο: κάποια άτομα στην εφηβεία τα βλέπεις συνεσταλμένα και φοβιτσιάρικα με τον κόσμο γενικότερα, ή κάπως "αλλόκοτα" στα μάτια άλλων· και τα βλέπεις μετά στα 23-24 τους να είναι μια χαρά κοινωνικοποιημένα, πολλές φορές έχοντας αναπτύξει καλή αίσθηση του χιούμορ ή σαρκασμό ή τα βλέπεις να έχουν καλλιεργήσει την πειθώ τους. Εν μέρει κάπου η ζωή τους έριξε στα βαθιά: π.χ. ένας νεαρός πήγε φαντάρος και κατάλαβε ότι δεν μπορεί να παραμείνει "wallflower" τυπάκι αν θέλει να τον σέβονται και να προκόψει, οπότε βγάζει έναν πιο χολερικό εαυτό. Ή μια κοπέλα έπρεπε να βγάλει τα προς το ζην δουλεύοντας σε καφέ-μπαρ, οπότε εκεί κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι η φιλήσυχη χαμηλόφωνη παρουσία με τα γυαλάκια αν είναι να κρατηθεί στη δουλειά, κι επομένως έμαθε να μιλάει πιο άφοβα με τους ανθρώπους και να είναι πιο ετοιμόλογη. Η ζωή τους βοήθησε να βγάλουν στην επιφάνεια κάτι που υπέβοσκε μέσα τους και μπορεί να μην το είχαν αντιληφθεί ούτε οι ίδιοι. Όλοι μας νομίζουμε ότι είμαστε στατικοί, με κυρίαρχο έναν τύπο προσωπικότητας ή μία κύρια ιδιοσυγκρασία, αγνοώντας πολλές φορές τα δυνάμει στοιχεία μας που κρύβουμε και που βγαίνουν στην επιφάνεια όχι με απλά τεστ προσωπικότητας, αλλά με τεστ που στέλνει η ίδια η ζωή. Εσύ, λοιπόν, μπορεί να πέρασες το τεστ που σου έστειλε η ζωή και από δοτικό παιδάκι που δεν έβλεπε πουθενά ρίσκα, απλώς να έγινες πιο διορατική και σώφρων (αυτό που εσύ ονομάζεις "ψυχρή και κυνική"). Λογικό είναι, εφόσον καλλιεργήθηκαν αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητάς σου, να μπλοκάρουν κάπως την άνευ όρων δοτικότητα και την υπερευαισθησία. Κάνε το δύναμή σου. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να λειτουργήσουν και σαν προστασία για σένα ενάντια σε άτομα που θα έψαχναν να σ' εκμεταλλευτούν ή ενάντια σε καταστάσεις όπου είναι αχρείαστο να σκορπάς την καρδιά σου, κι αντ' αυτού να προστατεύσουν εκείνο το δοτικό παιδάκι που συνεχίζει να κρύβεται μέσα σου κι απλώς να περιμένει κατάλληλες συνθήκες εμπιστοσύνης και ζεστασιάς για να πει "φτου-φτου και βγαίνω" σε δικούς του ανθρώπους.