Καταρχάς, να πούμε ότι ακόμα και οι μαμάδες που έχουν παιδιά αλλά δεν εργάζονται, στην ουσία είναι σαν να δουλεύουν 24/7! Και αυτό που τους λένε πολλοί "Τι κουράζεσαι; Σπίτι είσαι" δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πιστεύω ότι πολλοί το λένε, όχι επειδή το πιστεύουν, αλλά γιατί μπορεί οι ίδιοι να βαριούνται να κάνουν δουλειές ή να κάτσουν με τα παιδιά (και δεν εννοώ να παίξουν μαζί τους). Εσύ από την άλλη, έχεις αναλάβει -καταλαβαίνω- την πλήρη διαχείριση του σπιτιού και εργάζεσαι κιόλας! Ε τι άλλο να κάνεις!!
Έχοντας δύο μικρά παιδιά, ξέρω τι κούραση υπάρχει στο σπίτι. Και ενώ θέλω να είναι μαζεμένο το σπίτι, πολλές φορές αυτό δεν είναι εφικτό. Και δε θα κάτσω να σκάσω, ούτε εγώ ούτε η σύζυγός μου. Αυτό καλό θα ήταν να το κατανοήσει και ο ίδιος. Και όχι να προβαίνει σε μεθόδους λεκτικής και ψυχολογικής κακοποίησης. Στην τελική, αν το θέλει μαζεμένο το σπίτι, να συμμετέχει κι εκείνος στο συμμάζεμα. Όχι να βοηθά. Να συμμετέχει! Έχει διαφορά! Στο ίδιο σπίτι μένετε, δεν είναι φιλοξενούμενος.
Ωστόσο, προσωπικά μου αρέσει που δε μιλάς άσχημα για εκείνον κι ας δίνεις (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις) τη λαθεμένη εντύπωση ότι εκείνος είναι πρότυπο. "Τα εν οίκω μη εν δήμω" που λένε. Πίστεψέ με, όμως, πολλοί (ίσως και τα παιδιά μαζί) καταλαβαίνουν ενδεχομένως κάποια πράγματα. Και αν δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά τώρα, θα καταλάβουν στο μέλλον. Και θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι δε μιλάς άσχημα για εκείνον ενώ θα σχηματίσουν αρνητική γνώμη για εκείνον. Από μόνα τους. Έχει σημασία το τελευταίο.
Πάντως, θα πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό. Ό,τι και να σου πούμε εμείς, ο ειδικός είναι εκείνος που γνωρίζει πολύ καλύτερα. Εμείς μπορούμε απλά να σε "ακούσουμε", χωρίς να σε κρίνουμε αλλά να σε κατανοήσουμε.
Θα σταθώ, όμως, στο τελευταίο που έγραψες, ότι πρέπει μετά από τα παιδιά σου να κοιτάξεις και εσένα. ΝΑΙ! Να το κάνεις! Για σένα πάνω από όλα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να βρεις τη δύναμη και να το κάνεις. Θα σε βοηθήσει πολύ ψυχολογικά και θα ανακτήσεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση. Και όλο αυτό θα φανεί προς τα έξω. Και θα το βλέπουν και τα παιδιά σου και θα κάνει καλό και σε αυτά. Γιατί, να ξέρεις, ότι αυτή η δύναμη θα είναι γοητευτική για εκείνα, και, οδηγός στο μέλλον τους ώστε να είναι και εκείνα δυνατά. Κάντο, όμως, κυρίως για σένα. Και συμπληρώνω και πάλι ότι ένας ειδικός θα σε βοηθήσει σε αυτό.
Καταρχάς, να πούμε ότι ακόμα και οι μαμάδες που έχουν παιδιά αλλά δεν εργάζονται, στην ουσία είναι σαν να δουλεύουν 24/7! Και αυτό που τους λένε πολλοί "Τι κουράζεσαι; Σπίτι είσαι" δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πιστεύω ότι πολλοί το λένε, όχι επειδή το πιστεύουν, αλλά γιατί μπορεί οι ίδιοι να βαριούνται να κάνουν δουλειές ή να κάτσουν με τα παιδιά (και δεν εννοώ να παίξουν μαζί τους). Εσύ από την άλλη, έχεις αναλάβει -καταλαβαίνω- την πλήρη διαχείριση του σπιτιού και εργάζεσαι κιόλας! Ε τι άλλο να κάνεις!!
Έχοντας δύο μικρά παιδιά, ξέρω τι κούραση υπάρχει στο σπίτι. Και ενώ θέλω να είναι μαζεμένο το σπίτι, πολλές φορές αυτό δεν είναι εφικτό. Και δε θα κάτσω να σκάσω, ούτε εγώ ούτε η σύζυγός μου. Αυτό καλό θα ήταν να το κατανοήσει και ο ίδιος. Και όχι να προβαίνει σε μεθόδους λεκτικής και ψυχολογικής κακοποίησης. Στην τελική, αν το θέλει μαζεμένο το σπίτι, να συμμετέχει κι εκείνος στο συμμάζεμα. Όχι να βοηθά. Να συμμετέχει! Έχει διαφορά! Στο ίδιο σπίτι μένετε, δεν είναι φιλοξενούμενος.
Ωστόσο, προσωπικά μου αρέσει που δε μιλάς άσχημα για εκείνον κι ας δίνεις (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις) τη λαθεμένη εντύπωση ότι εκείνος είναι πρότυπο. "Τα εν οίκω μη εν δήμω" που λένε. Πίστεψέ με, όμως, πολλοί (ίσως και τα παιδιά μαζί) καταλαβαίνουν ενδεχομένως κάποια πράγματα. Και αν δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά τώρα, θα καταλάβουν στο μέλλον. Και θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι δε μιλάς άσχημα για εκείνον ενώ θα σχηματίσουν αρνητική γνώμη για εκείνον. Από μόνα τους. Έχει σημασία το τελευταίο.
Πάντως, θα πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό. Ό,τι και να σου πούμε εμείς, ο ειδικός είναι εκείνος που γνωρίζει πολύ καλύτερα. Εμείς μπορούμε απλά να σε "ακούσουμε", χωρίς να σε κρίνουμε αλλά να σε κατανοήσουμε.
Θα σταθώ, όμως, στο τελευταίο που έγραψες, ότι πρέπει μετά από τα παιδιά σου να κοιτάξεις και εσένα. ΝΑΙ! Να το κάνεις! Για σένα πάνω από όλα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να βρεις τη δύναμη και να το κάνεις. Θα σε βοηθήσει πολύ ψυχολογικά και θα ανακτήσεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση. Και όλο αυτό θα φανεί προς τα έξω. Και θα το βλέπουν και τα παιδιά σου και θα κάνει καλό και σε αυτά. Γιατί, να ξέρεις, ότι αυτή η δύναμη θα είναι γοητευτική για εκείνα, και, οδηγός στο μέλλον τους ώστε να είναι και εκείνα δυνατά. Κάντο, όμως, κυρίως για σένα. Και συμπληρώνω και πάλι ότι ένας ειδικός θα σε βοηθήσει σε αυτό.