Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από αυτή και αλλες παρόμοιου τύπου εξομολόγησεις, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γουσταρουν τα ζόρια, ενώ κάποια στιγμή σε αρκετούς έρχεται το θεωρητικά σωστό άτομο γι αυτούς, τελικά δεν τους έλκει, τουλάχιστον όχι αρκετά. Και τρελενονται για κάποιον που τους κάνει την ζωή πατίνι. Που οφείλεται άραγε αυτό; χαμηλη αυτοεκτιμηση η αρεσκεία στις δύσκολες καταστάσεις; Πιθανόν συνδυασμός και των δύο. Οπότε οι συμβουλές με τις οποίες μεγαλώνουμε παιδιοθεν, τύπου βρες καλό παιδί ή καλή κοπέλα μάλλον πάνε στράφι. Στα σκ@@α καταλήγουμε οι περισσότεροι!