Συμφωνω σε οτι λες.Αυτο μετραει η καλλιεργεια,το ποσο καποιος εχει καλλιεργησει/βελτιωσει τον εαυτο του,η παιδεια του εν γενει.Η μορφωση εχει να κανει με την ειδικευση και εξειδικευση σε εναν μονο τομεα,πχ λες αυτος ειναι πολυ καλος μηχανικος ή γιατρος.Απο κει και περα ομως τι γινεται με τον χαρακτηρα του?Με τα κολληματα του?Με τη κοσμοθεωρια του?Με τις ανασφαλειες του?Με τα βιωματα του?Με το πως αντιμετωπιζει τις δυσκολιες?Με το πως φερεται?Ελεγε η γιαγια τον ανθρωπο θα τον δεις πως φερεται στη γκαρσονα και στην ταμια,πως φερεται σε αυτους που τον εξυπηρετουν,αλλα και σε αλλα πραγματα βεβαιως αν ειναι αγροικος κλπ.Εχω συναντησει ατομα μορφωμενα,αλλα ακαλλιεργητα,χωρις ενα μυαλο να πεις να εδω μενω να μιλαμε ωρες ατελειωτες υπεροχες συζητησεις.Οχι.Πιστεψε με εχω δει κολλημενα μυαλα σε μορφωμενους και μυαλα και χαρακτηρες/ανθρωπους ακαμπτους,δηλ μη δυναμενους να αλλαξουν ή να δεχθουν την αλλαγη ή μια αλλη οπτικη.Αφηνω εδω ενα αποσπασμα του Δελμουζου,θα μου πειτε παρωχημενος μερικοι,ομως λεει αληθειες: «Γίνεται καλύτερη η ψυχή του ανθρώπου όσο περισσότερο δουλεύεται η ψυχή του. Η ψυχική όμως καλλιέργεια και η ελευθερία δεν έρχονται έτοιμα απ’ έξω, παρά είναι καρπός που ωριμάζει μέσα μας ολοένα και περισσότερο με αδιάκοπη ατομική προσπάθεια».Προσωπικα αντιπαραθετω στο κλασικο για ολους "μαθε παιδι μου γραμματα",γιατι τελικα γραμματα εμαθαν,καλυτεροι ανθρωποι ομως δεν εγιναν οι περισσοτεροι,το ρητο «Γηράσκω αεί διδασκόμενος», δηλαδη ωριμαζω και μαθαινω και αυτο-καλλιεργουμαι,και ολο αυτο συνεχιζεται εφ ορου ζωης.Η καλλιεργεια ειναι κατι λοιπον που ερχεται απο εμας τους ιδιους και απο τη θεληση μας να γινουμε καλυτεροι.