Το Le Grand Théâtre des Mille et Une Nuits είναι ένα ιστορικό θέατρο-ορόσημο στο κέντρο της Βηρυτού. Χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920, φιλοξένησε διεθνείς παραστάσεις, ταινίες και αποτελούσε σύμβολο του σύγχρονου πολιτισμού στη Μέση Ανατολή.
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1975, το κτίριο υπέστη δομικές ζημιές και τελικά εγκαταλείφθηκε και ξεχάστηκε. Δεν υπήρξε καμία προσπάθεια αναγέννησης του θεάτρου μέχρι την επανάσταση του λαού το 2019.
Πριν από την επανάσταση, ήταν αδύνατο να μετρηθεί το βάθος της πλούσιας ιστορίας του Λιβάνου λόγω της εξαφάνισης των ιστορικών χώρων. «Αυτό το θέατρο είναι ένας σημαντικος χώρος που πρέπει να αναστηθεί», λένε οι σκηνοθέτες Aya Atoui και Anthony Sahyoun. «Τα κενά στην πολιτιστική ιστορία καθιστούν αδύνατο να εξακριβωθεί πώς θα ήταν ο Λίβανος αν δεν ήταν διχασμένος από τον πόλεμο».
Η άποψή τους για την επανάσταση ενάντια στη διαφθορά της κυβέρνησης θέτει έναν μάλλον πολιτικό τόνο στις κατά τα άλλα αιθέριες εικόνες του Shabah El Rih (Δεύτερος Άνεμος). Σε ένα σετ που σχεδιάστηκε από τον Whard Sleiman και κινηματογραφήθηκε από τον Nader Bahsoun, η προβολή της σοπράνο Monà Hallab σε κουρτίνες που κυμματίζουν στους θρυμματισμένους εσωτερικούς χώρους του θεάτρου προκαλεί έντονα την αίσθηση μιας παλιάς Βηρυτού.
Η αναβίωση του Grand Théâtre προσκαλεί τη νέα γενιά να ασχοληθεί με το παρελθόν της πόλης και να εξετάσει το αβέβαιο μέλλον της. «Παρά τις δοκιμασίες και τις κακουχίες που αντιμετώπισε η χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγωνίζονται για να βελτιώσουν την κατάσταση. Αυτή η ταινία δεν προσπαθεί να απεικονίσει μια λάμψη ελπίδας, αλλά να δείξει ότι οι Λιβανέζοι ζουν μέσα σε αυτό το παράδειγμα ομορφιάς και χάους» λένε οι Atoui και Sahyoun. «Μια αδιάκοπη κατάσταση την οποία βιώνουμε καθημερινά».
©Nowness
