Η Μελίνα στα Όσκαρ, και το παρασκήνιο πίσω από την ήττα της

Η Μελίνα στα Όσκαρ, και το παρασκήνιο πίσω από την ήττα της Facebook Twitter
8

Το 1961 η Μελίνα Μερκούρη, βρέθηκε υποψήφια για το Όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, η μοναδική φορά που μια Ελληνίδα ηθοποιός κατάφερε κάτι τέτοιο (η Κατίνα Παξινού το είχε πάρει για δευτεραγωνιστικό), φυσικά για την ταινία Ποτέ την Κυριακή, που ήταν επίσης υποψήφια στην κατηγορία της σκηνοθεσίας και σεναρίου για τον Ζυλ Ντασέν, των κοστουμιών για την Ντένη Βαχλιώτη και του τραγουδιού. Ο Μάνος Χατζiδάκις έφυγε, αν και δεν πήγε αυτοπροσώπως, με το Όσκαρ, αλλά η υποψηφιότητα της Μελίνας δεν πέρασε απαρατήρητη.

 

Όπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Αρχιμανδρίτης και ο Σπύρος Αρσένης στο φρέσκο βιβλίο τους "Μελίνα: Μια Σταρ στην Αμερική" (εκδόσεις Πατάκη), εμπλουτίζοντας και διαφωτίζοντας πληροφορίες που γνωρίζαμε, είχε ξεσπάσει πόλεμος δημοσιευμάτων, κυρίως από σκανδαλοθηρικά περιοδικά, κατά των ξέκων ηθοποιών που κλέβουν Όσκαρ από τους Αμερικανούς- με δεδομένο οτι την προηγούμενη χρονιά είχε βραβευθεί η Σιμόν Σινιορέ. Η Λουέλα Πάρσονς διαμαρτυρόταν για τον αποκλεισμό της Ντόρις Ντέϊ στο ρόλο της γλυκιάς Αμερικανίδας, έναντι της πόρνης που υποδυόταν η Μελίνα Μερκούρη, δίνοντας ωστόσο το προβάδισμα στα προγνωστικά στην Ελληνίδα ηθοποιό.

 

Η αρνητική ατμόσφαιρα που είχε διαμορφωθεί ωθεί τον Ντασέν και τη Μελίνα να παραμείνουν στο Παρίσι και να μην παραστούν στην απονομή: "Στην αρχή ήμουν πολύ χαρούμενη με την υποψηφιότητα μου", λέει η Μελίνα σε συνέντευξή της, "αλλά τι είδους υποψηφιότητα είναι αυτή; Η Λουέλα Πάρσονς λέει οτι δεν πρέπει να δώσουν το Όσκαρ σε μια ξένη αλλά σε ένα καλό κορίτσι από την Αμερική όπως η Ντόρις Ντέϊ. Οι υπεύθυνοι της United Artists υποστηρίζουν πως δεν θα κερδίσω αν δεν πάω στο Χόλιγουντ να κάνω καμπάνια για να υποστηρίξω την υποψηφιότητά μου. Τι είδους καμπάνια πρέπει να κάνω; Τους είπα οτι δεν είμαι Κέννεντι. Είμαι ηθοποιός, δεν είμαι πολιτικός. Τι περιμένουν δηλαδή; Να χτυπάω τις πόρτες στο Χόλιγουντ και να λέω, Καλημέρα, Ονομάζομαι Μελίνα Μερκούρη και σας παρακαλώ να με ψηφίσετε ως καλύτερη ηθοποιό της χρονιάς; Πριν από την υποψηφιότητα ήμουν ευτυχισμένη και άνετη. Όλοι με αγαπούσαν και λάτρευαν το Ποτέ την Κυριακή, Τώρα δεν είμαι ούτε ευτυχισμένη, ούτε άνετη".

 

Εκ των υστέρων, η δήλωση περί πολιτικής και ηθοποιΐας, προφητική και ειρωνική μαζί, διαψεύστηκε.

 

Το βραβείο πήγε στην Ελίζαμπεθ Τέϊλορ, που σώθηκε ως εκ θαύματος λίγους μήνες πριν, επανήλθε από την τραχειοτομή και έλαμπε στην απονομή, με εμφανή τα σημάδια της εγχείρησης.

 

Την επομένη της τελετής, οι New York Times ανέφεραν τις πιέσεις περί ξενοφοβίας από μεριάς κουτσομπολίστικων κύκλων με επιρροή, ενώ οι Los Angeles Times, κριτικάροντας την βραδιά, γράφουν:

 

"Υπάρχει μια σκηνή στο υπέροχο έργο Ποτέ την Κυριακή, όπου η σταρ Μελίνα Μερκούρη επινοεί ευτυχισμένους διαλόγους σε μεγάλες αρχαίες τραγωδίες, κλείνοντας τη διήγηση της με τη φράση, Και Όλοι Πήγαν στην Ακρογιαλιά. Δε μπορούμε να πούμε το ίδιο για την τηλεοπτική μετάδοση της τελετής". 

 

 

Διάφορα
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
Αυτό που εμείς οι Έλληνες έχουμε το σύνδρομο "αξίζουμε για (πολύ) παραπάνω αλλά οι άλλοι πάντα μας αδικούν" θα πρέπει κάποια στιγμή σύντομα να το αποβάλλουμε...Γνωρίζουμε όλοι ότι τα Όσκαρ είναι η επιτομή της εικόνας που αρμόζει στην Αμερική και που η ίδια διακαώς θέλει να προωθεί.Ειδικα αρχές του '60 με την απολυταρχία των μεγάλων στούντιο ο ανταγωνισμός ήταν στο πικ.Και σήμερα γίνεται προώθηση ταινιών,το σινεμά είναι εμπορικό είδος συν τοις άλλοις ακόμα και ο ανεξάρτητος,Το ότι προώθησε το "Ποτέ την Κυριακή" στη Γαλλία και έσπαγε πιάτα μέχρι το πρωί με τον Ζαμπέτα σε έκτακτη αποστολή απο Αθήνα,προωθώντας τα απομεινάρια του ένδοξου ελληνικού πολιτισμού δεν την πείραξε καθόλου...αλλά οι συνεντεύξεις για να μιλήσεις για τη δουλειά σου μάλλον ήταν πολύ προσβλητικές για την άνετη προσωπικότητά της....Δείτε εδώ ένα απόσπασμα από την αμερικανική τηλεόραση με τη Μελίνα να προωθεί τη "Φαίδρα" και τα συμπεράσματα δικά σας...http://www.youtube.com/watch?v=olGvx_6sGLQ
Καλά μη δαιμονοποιούμε και το φολκλόρ στοιχείο… Μη ξεχνάτε ότι σε πολλές στιγμές φάνηκε και αρκετά χρήσιμο… επίσης μη ξεχνάτε ότι ένα ιδιότυπο νέο κύμα φιλελληνισμού, με μεγάλη συνεισφορά σε αυτό από τη Μελίνα, δημιουργήθηκε εξαιτίας αυτού του «ρομαντικού» θα έλεγα, όσο και αυθεντικού φολκλόρ… Και δεν εννοώ για να μη παρεξηγηθώ, τα φολκλόρ κιτς στοιχεία που προσπάθησε η Χούντα να περάσει ως εικόνα προς τα έξω, ακόμα και σήμερα κανείς γελάει με τα θεάματα με τα άρματα και τις πανοπλίες…. Όσο για τον Χατζιδάκι, ναι αποκήρυξε «τα παιδιά του Πειραιά» όπως αποκήρυξε και σχεδόν το σύνολο του έργου του σε σχέση με τον κινηματογράφο… Αυτό όμως το έργο του τον έκανε διαχρονικό! Αυτό το έργο του συνεχίζει να συγκινεί όχι μόνο εμάς τους Έλληνες αλλά και τους ξένους. Συνεπώς εγώ ναι ακόμα και σήμερα συγκινούμε με τη Μελίνα να λάμπει σε όλο τον κόσμο, ως Ελληνίδα τραγουδώντας «τα παιδιά του Πειραιά» , συγκινούμε ακόμα όταν ακούω «το χαμόγελο της Τζοκόντα» του Χατζιδάκι , συγκινούμε ακόμα όταν βλέπω τον Άντονι Κουίν να χορεύει στον «Ζορμπά» υπό τους ήχους του Μίκη Θεοδωράκη…. Συγκινούμε και με κάνουν να θέλω να ελπίζω…
Ακούω συχνά τη λέξη ο τάδε είναι υπερτιμημένος, η τάδε είναι υπερτιμημένη κλπ… Τείνω πια στο συμπέρασμα ότι η νοοτροπία των ελλήνων, εντάξει ας μην είμαι και τόσο απόλυτος και ισοπεδωτικός, σε μια μερίδα ελλήνων η νοοτροπία είναι, όποιον βλέπουν να ξεχωρίζει σε οποιονδήποτε τομέα, να θέλουν με το ζόρι να τον «κοντύνουν» …. Και ας περάσουμε στη περίπτωση της Μελίνας… 20 χρόνια μετά από τον θάνατο της και συνεχίζει να ενοχλεί μια ορισμένη μερίδα των ελλήνων… Γιατί άραγε; Κάποιοι υποστηρίζουν με μανία ότι υπήρξε μια ατάλαντη, κάκιστη ηθοποιός, για να μη περάσω στους άλλους «χαριτωμένους» χαρακτηρισμούς γνωστής κριτικού και προσφάτως και «λαμπρής» τηλεπερσόνας… Αλήθεια μια «ατάλαντη», κάκιστη ηθοποιός κατάφερε να έχει βραβευθεί στο Φεστιβάλ των καννών, να είναι υποψήφια για βραβείο Όσκαρ, βραβείο Τόνυ, χρυσής σφαίρας κλπ. Εφημερίδες όπως οι New York Times να την αποθεώνουν με τα άρθρα τους, να έχει γίνει εξώφυλλο στο περιοδικό Life (εκεί έγιναν εξώφυλλο μόνο οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα!!!) προσωπικότητες όπως οι Ρέξ Ρίντξ και Τέρενς Μακ Νάλι να εκτιμούν την σταρ, την ηθοποιό και την προσωπικότητα Μελίνα…. Και όλα αυτά να τα έχει καταφέρει μια «ατάλαντη» ηθοποιός! Ε συγνώμη τότε αλλά ΜΠΡΑΒΟ της!!!! Απλά υποκλίνομαι!!!
Όντως, πολλοί "ταλαντούχοι" της Ελλάδας κάνουν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό (στο μυαλό τους μόνο). Εγώ θα έλεγα ότι είναι υπερτιμημένος κι ο Χατζιδάκις, κι ο Ελύτης, κι η Κατίνα Παξινου, κι ο Καβάφης. "Ατάλαντοι" που ωστόσο κατά κάποιον μαγικό τρόπο είναι πασίγνωστοι στο εξωτερικό. Μάλλον φταίνε τα κυκλώματα.
Εγώ τουλάχιστον δεν είπα ούτε υπονόησα πως η Μελίνα Μερκούρη ήταν ατάλαντη. Απλώς θέλω να παραμείνω, αν μπορεί να μου επιτραπεί, κριτικός απέναντι στα διάφορα "υποκλίνομαι". Ως προς τη σύνδεση Μελίνας, Χατζιδάκι, Ελύτη, Παξινού, Καβάφη προφανώς και λαϊκίζετε και απλοποιείτε αγαπητέ φίλε. Σας υπενθυμίζω ότι ο ίδιος ο Χατζιδάκις είχε πάρει σαφείς αποστάσεις από τα "Παιδιά του Πειραιά" και αυτό όχι επειδή η Μερκούρη ήταν "ατάλαντη". Πίσω από το "υπερτιμημένη" κρύβεται μια συγκεκριμένη αντίληψη του φολκλόρ -την οποία η Μελίνα κατά τη γνώμη μου εξέφρασε άψογα. Το ζήτημα είναι πως τοποθετούμαστε απέναντι σε αυτό το φολκλόρ και όχι κάποια σκοτεινή βούληση ψεκαστικής αποδόμησης των σημαντικών Ελλήνων. Άλλωστε καλώς γνωρίζετε πως δεν υπάρχει εξίσωση Χατζιδάκις=Ελύτης=Παξινού=Καβάφης=Ελλάδα έξω από τα πλαίσια μιας σχολική ιστορίας συγκεκριμένης κατεύθυνσης. Ας είμαστε περισσότερο ψύχραιμοι.
Συγγνώμη που δε θα χρησιμοποιήσω τόσο επιτηδευμένη γλώσσα. Άλλωστε στα σχόλια της LiFO γράφω, δεν κάνω διάλεξη στη στοά του βιβλίου.Πρώτον, δεν απάντησα στο δικό σου σχόλιο, απλά συμφώνησα με τον free soul, οπότε μάλλον εσύ δείχνεις έλλειψη ψυχραιμίας στην προκειμένη περίπτωση που έσπευσες να μου δικαιολογηθείς λες και ζήτησα κάτι τέτοιο.Δεν είμαι πολιτικός για να λαϊκίσω, κι ούτε έχω οποιοδήποτε συμφέρον ακόμα κι αν αποφάσιζα να λαϊκίσω. Βλέπεις, εγώ είμαι από τους λίγους εδώ μέσα που δε φοβάται να εκφράσει τη γνώμη του ελεύθερα μήπως ψηφίσει κανείς αρνητικά το σχόλιό μου όπως κάνουν πολλοί εδώ μέσα.Δεν ήταν τόσο άστοχη η σύνδεση της Μελίνας με την Κατίνα Παξινού. Απ'όσο γνωρίζω ηθοποιοί ήταν και οι δύο και μάλιστα αναγνωρισμένες και στο εξωτερικό. Αν τη θεωρείς καλύτερη επειδή πήρε όσκαρ να σου θυμίσω ότι κι ο Ράσελ Κρόου πήρε όσκαρ (και μάλιστα δύο) οπότε ο καθένας μπορεί, ανεξάρτητα αν έχει ταλέντο ή όχι. Απλά ειλικρινά βρίσκω εμετικό κάποιοι τιποτένιοι να αμαυρώνουν την εικόνα κάποιου κρίνοντας τον ως υπερτιμημένο απλά επειδή αυτή είναι η νοοτροπία του ως νεοέλληνας ή λόγω ζήλειας. Με το σκεπτικό σου, όλοι είναι υπερτιμημένοι, γι' αυτό ανέφερα και τους υπόλοιπους στο σχόλιό μου.Κλασικοί Έλληνες που βρίζουν τους ομοεθνείς τους, τι να πεις...