Καλά μη δαιμονοποιούμε και το φολκλόρ στοιχείο… Μη ξεχνάτε ότι σε πολλές στιγμές φάνηκε και αρκετά χρήσιμο… επίσης μη ξεχνάτε ότι ένα ιδιότυπο νέο κύμα φιλελληνισμού, με μεγάλη συνεισφορά σε αυτό από τη Μελίνα, δημιουργήθηκε εξαιτίας αυτού του «ρομαντικού» θα έλεγα, όσο και αυθεντικού φολκλόρ… Και δεν εννοώ για να μη παρεξηγηθώ, τα φολκλόρ κιτς στοιχεία που προσπάθησε η Χούντα να περάσει ως εικόνα προς τα έξω, ακόμα και σήμερα κανείς γελάει με τα θεάματα με τα άρματα και τις πανοπλίες…. Όσο για τον Χατζιδάκι, ναι αποκήρυξε «τα παιδιά του Πειραιά» όπως αποκήρυξε και σχεδόν το σύνολο του έργου του σε σχέση με τον κινηματογράφο… Αυτό όμως το έργο του τον έκανε διαχρονικό! Αυτό το έργο του συνεχίζει να συγκινεί όχι μόνο εμάς τους Έλληνες αλλά και τους ξένους. Συνεπώς εγώ ναι ακόμα και σήμερα συγκινούμε με τη Μελίνα να λάμπει σε όλο τον κόσμο, ως Ελληνίδα τραγουδώντας «τα παιδιά του Πειραιά» , συγκινούμε ακόμα όταν ακούω «το χαμόγελο της Τζοκόντα» του Χατζιδάκι , συγκινούμε ακόμα όταν βλέπω τον Άντονι Κουίν να χορεύει στον «Ζορμπά» υπό τους ήχους του Μίκη Θεοδωράκη…. Συγκινούμε και με κάνουν να θέλω να ελπίζω…