Στρατηγική είναι το να κερδίζεις μια μάχη, χωρίς καν να χρειαστεί να τη δώσεις, είχε γράψει σοφά, αιώνες πίσω ο Σουν Τσου στην «Τέχνη του Πολέμου» και είτε μας αρέσει είτε όχι η δουλειά, το ίδιο το εργασιακό περιβάλλον, πολύ συχνά είναι μια αρένα, στην οποία πρέπει να κατέβετε, με στρατηγική. Τα καλά νέα είναι ότι εδώ δεν υπάρχει λιοντάρι, μόνο ένας προϊστάμενος της συμφοράς, από τους γνωστούς ξερόλες και επιθετικούς υπέρμαχους της καρέκλας και ίσως ένας απαιτητικός εργοδότης. Όλα τα υπόλοιπα και όλοι οι υπόλοιποι είναι διαχειρίσιμοι, σύμφωνα με τη JT O’Donnell, επικεφαλής του Careerealism, του μεγαλύτερου δικτύου διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, η οποία υπογράφει και το άρθρο με τίτλο «Πώς να διατηρήσεις την εσωτερική σου γαλήνη, σε μία τοξική δουλειά».

 

«Το μυστικό κρύβεται στο να μην αισθανθείς στιγμή ότι... θυματοποιείσαι και να θυμάσαι πάντα ότι μπορείς να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου», γράφει χαρακτηριστικά η O’ Donnell» και συνεχίζει ακόμη πιο διεξοδικά: «Να θυμάστε ότι πάντα – ακόμη και στις πιο σκοτεινές οικονομικά – περιόδους, υπάρχουν εναλλακτικές. Μπορείς να εγκαταλείψεις μία κακή δουλειά ή να κάνεις πίσω και να εξετάσεις με ψυχραιμία γιατί είναι τόσο κακή. Τι είναι αυτό που σε αναστατώνει τόσο; Ένα αφεντικό που φωνάζει και πιέζει συνεχώς; Ωραία, μπορείς να αναζητήσεις νέα δουλειά ή να αποφασίσεις ότι θα αδιαφορείς για τη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου, ως στάση ζωής, ως καθημερινή γυμναστική».

 

Ανά τον κόσμο οι εργοδότες θέλουν δυναμικούς ανθρώπους, κόσμο που θα πατήσει πόδι, όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται υπέρ τους.

 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η κακή εργασιακή κουλτούρα είναι πρόβλημα όλων, τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών, οπότε το δεύτερο βήμα είναι να αναλάβεις δράση. «Από την εμπειρία μου και τις εκτενείς κουβέντες με εργαζόμενους που συνέχισαν να παραμένουν σε ένα κακό εργασιακό περιβάλλον, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα, προέκυψε ότι τελικά βρήκαν ακόμη χειρότερο μπελά, καθώς ο εργοδότης έφτασε να τους προσάψει ακριβώς αυτό: την παθητική τους στάση, ότι δεν έκαναν τίποτα, ότι δεν πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και δεν μίλησαν όσο ήταν καιρός. Και αυτό δεν είναι ακριβώς άδικο.  Όχι άτομα που θα τα καταπιεί το ανταγωνιστικό περιβάλλον», εξηγεί στο ίδιο άρθρο η O’ Donnell.

 

Η ίδια, πάντως, δεν αρνείται ότι υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου η αναζήτηση νέας εργασίας είναι μονόδρομος. «Ακόμη και το να προσπαθήσεις να απολυθείς, συνεπάγεται ότι έχεις κάνει δουλειά: έχεις επικοινωνήσει με άλλες εταιρείες, έχεις κάνει επαφές, έχεις προετοιμάσει το έδαφος και απλώς περιμένεις την εξέλιξη», γράφει χαρακτηριστικά εξηγώντας το απλό – απλούστατο: ότι όσο αποτυχημένο, ως πρακτική είναι το να υφίστασαι αδιαμαρτύρητα το εναντίον σου κλίμα, άλλο τόσο είναι το να παλεύεις για καιρό – και τελικά – χωρίς αποτέλεσμα το να το «γυρίσεις» υπέρ σου. Όλα κάποτε τελειώνουν (ευτυχώς). Ακόμη και μία αποτυχημένη συνεργασία – κατά την αμερικανόφερτη φιλοσοφία – είναι επιτυχία σε εξέλιξη. Τουλάχιστον, αυτός που διέβη και αυτό το στάδιο ξέρει τι δεν πρέπει να κάνει την επόμενη φορά... 

 

Στοιχεία από BBC.com, LinkeIn.com