ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

Koumpounophobia: Μία σχεδόν αστεία φοβία για τα κουμπιά, με τρομακτικές προεκτάσεις

Koumpounophobia: Μία σχεδόν αστεία φοβία για τα κουμπιά, με τρομακτικές προεκτάσεις Facebook Twitter
Ένας άνθρωπος διαμορφώνει μία φοβία απέναντι σε κάτι, όταν ο εγκέφαλος του έχει μάθει να ανταποκρίνεται σε μία συγκεκριμένη όχι επικίνδυνη κατάσταση με έναν μάλλον σπασμωδικό τρόπο. Αυτό προκαλεί μία σειρά συμπτωμάτων που περιλαμβάνει κρίσεις πανικού, ταχυπαλμία, κλάματα και τάσεις φυγής.
2

Εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο υποφέρουν από κάποια φοβία, από την πιο διαδεδομένη μέχρι την πιο παράξενη, κάποτε και φαινομενικά αστεία. Υπάρχει η φοβία για τις αράχνες, η φοβία για τα ανοιχτά ή κλειστά μέρη, η φοβία για τους κλόουν και η φοβία για τα... κουμπιά. Η επιστημονική ορολογία την προσδιορίζει ως Koumpounophobia, την ανεξήγητη φοβία κάποιου για τα κάθε λογής κουμπιά. Των κοστουμιών, των πουκαμίσων, τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ ή του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Δεν πρόκειται για συνηθισμένη φοβία, αλλά ταλαιπωρεί περίπου 1 στους 75.000 ανθρώπους, που -ναι, εμφανίζονται απολύτως δυσλειτουργικοί- σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από κουμπιά. Όσοι πάσχουν από αυτή τη φοβία, δηλώνουν ανίκανοι να φέρουν εις πέρας την καθημερινότητα τους, να επικοινωνήσουν κανονικά με φίλους, να υπάρξουν σε περιβάλλον όπου υπάρχουν άνθρωποι που φορούν οτιδήποτε φέρει κουμπιά. 

Ομοίως, η καριέρα τους συνήθως χτίζεται από το σπίτι. Εκεί που μπορούν να κυκλοφορούν με casual -εννοείται, χωρίς κουμπιά- ρούχα. Όπως εξομολογείται ο Andy, ένας 32χρονος IT consultant για χρόνια δούλευε σε εργασιακό περιβάλλον γεμάτο από ανθρώπους με κοστούμια, πουκάμισα, ακριβά παλτό, που όλα έφεραν κουμπιά, κουμπάκια, μανικετόκουμπα, οι πιο μύχιοι φόβοι του να χορεύουν γύρω του. 

Οι περισσότεροι που υποφέρουν από μία τέτοια σπάνια φοβία συνήθως βιώνουν όλον αυτόν τον πανικό και την απόγνωση (που στους περισσότερους από εμάς ίσως να φαίνονται αστεία) στη σιωπή και μη τολμώντας να αναζητήσουν βοήθεια, ακριβώς φοβούμενοι τις αντιδράσεις του ειδικού, στον οποίο θα καταφύγουν.

"Έχω συνηθίσει ο κόσμος να γελάει μαζί μου με το που αποκαλύπτω από τι υποφέρω, αλλά το να βρίσκομαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι κάτι αντίστοιχο με το να βρεθείτε εσείς σε ένα φλεγόμενο κτήριο. Η αναλογία του πανικού είναι η ίδια. Αρχίζει να τρέμει η φωνή μου, να ιδρώνω και να ανεβάζω παλμούς", εξηγεί ο Andy σε μια προσπάθεια να περιγράψει αυτό που του συμβαίνει.


Koumpounophobia: Μία σχεδόν αστεία φοβία για τα κουμπιά, με τρομακτικές προεκτάσεις Facebook Twitter
Και η δημιουργός του Coraline έπασχε από Koumpounophobia

Οι περισσότεροι που υποφέρουν από μία τέτοια σπάνια φοβία -που συχνά σχετίζεται με κάποιο αντικείμενο- συνήθως βιώνουν όλον αυτόν τον πανικό και την απόγνωση (που στους περισσότερους από εμάς ίσως να φαίνονται αστεία) στη σιωπή και μη τολμώντας να αναζητήσουν βοήθεια, ακριβώς φοβούμενοι τις αντιδράσεις του ειδικού, στον οποίο θα καταφύγουν. "Για χρόνια, πολύ απλά δεν ήξερα πώς να εξηγήσω αυτό που νιώθω χωρίς να νιώσω ηλίθιος. Ήξερα, όμως, τι μου συνέβαινε και ότι αυτό που μου συνέβαινε για 'μένα ήταν απολύτως αληθινό".    

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο πολύς κόσμος δεν αναζητά βοήθεια είναι λόγω του είδους της θεραπείας, στην οποία θα υποβληθεί. Συνήθως, η συμπεριφορική θεραπεία περιλαμβάνει άμεση έκθεση του ατόμου σ' αυτό από το οποίο θεωρεί ότι κινδυνεύει. Ένας άνθρωπος διαμορφώνει μία φοβία απέναντι σε κάτι, όταν ο εγκέφαλος του έχει μάθει να ανταποκρίνεται σε μία συγκεκριμένη όχι επικίνδυνη κατάσταση (π.χ.: όπως όταν βλέπει κανείς μια μικρή αράχνη) με έναν μάλλον σπασμωδικό τρόπο. Αυτό προκαλεί μία σειρά συμπτωμάτων που περιλαμβάνει κρίσεις πανικού, ταχυπαλμία, κλάματα και τάσεις φυγής. Ωστόσο, η καταπολέμηση της φοβίας με την έκθεση του ατόμου ακριβώς στο αντικείμενο που του την προκαλεί έχει αποτέλεσμα: διαδοχικά, ο πάσχων από τη φοβία μαθαίνει να αντιδρά στο ερέθισμα της φοβίας του με ηρεμία, εκπαιδεύει τον εγκέφαλο του στη σωστή αντίδραση.

Koumpounophobia: Μία σχεδόν αστεία φοβία για τα κουμπιά, με τρομακτικές προεκτάσεις Facebook Twitter
Πρόκειται για μία υποτιμημένη φοβία, ακριβώς επειδή από αυτήν υπέφερε ο Στιβ Τζομπς και χάρη σ΄αυτήν έγινε τόσο δημιουργικός, ώστε να πλάσει έναν ολοκαίνουριο τεχνολογικό κόσμο, στον οποίο τα κουμπιά δεν θα είχαν καμία απολύτως θέση.

Όσο για την Koumpounophobia, την ανεξήγητη φοβία κάποιων ανθρώπων για τα κουμπιά, πρόκειται για μία υποτιμημένη φοβία, ακριβώς επειδή από αυτήν υπέφερε ο Στιβ Τζομπς και χάρη σ΄αυτήν έγινε τόσο δημιουργικός, ώστε να πλάσει έναν ολοκαίνουριο τεχνολογικό κόσμο, στον οποίο τα κουμπιά δεν θα είχαν καμία απολύτως θέση. Η συγκεκριμένη φοβία, όπως και αρκετές άλλες, εμφανίζουν ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια και σε περιβάλλοντα, όπως αυτά της σύγχρονης δικής μας εποχής, όπου τα πάντα μπορούν να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Και επειδή, όπως προειδοποιούν οι ειδικοί καμία φοβία δεν είναι αστεία, ακόμη κι αν φαίνεται παράλογη στους περισσότερους, το να ζητήσει κανείς βοήθεια, για να αποφύγει τις τρομακτικές της προεκτάσεις, είναι απλώς το πιο συνετό που μπορεί να πράξει... 

Με στοιχεία από Guardian και Spectator 

2

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Φλόγα που ζεσταίνει τις καρδιές των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους

Υγεία & Σώμα / Η Φλόγα που ζεσταίνει τις καρδιές των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους

Ο παιδικός καρκίνος είναι μια πολύ δύσκολη δοκιμασία. Όμως καμιά οικογένεια δεν είναι μόνη γιατί έχει συμπαραστάτη εδώ και 42 χρόνια τη «Φλόγα», ενώ το ιατρικό οπλοστάσιο διευρύνεται με πρωτοποριακές θεραπείες που εφαρμόζονται στα ελληνικά νοσοκομεία και η χώρα αποκτά περισσότερους δότες μυελού των οστών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
MOUTH TAPE

Υγεία & Σώμα / Μπορεί το κλείσιμο του στόματος με ταινία να βοηθήσει με το ροχαλητό και την υπνική άπνοια;

Εικόνες ανθρώπων που κοιμούνται με το στόμα τους κλεισμένο με ταινία έχουν κατακλύσει το Instagram και το TikTok, αλλά και την έβδομη σεζόν του δημοφιλούς ριάλιτι «Love is Blind».
THE LIFO TEAM
Νόσος ALS: Ο κορυφαίος ερευνητης James Berry στην Ελλάδα

Υγεία & Σώμα / Ο ειδικός της νόσου ALS στην Ελλάδα: Νέες θεραπείες και ελπίδα για το μέλλον

Σε εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και στο Αιγινήτειο, ο δρ. James D. Berry μίλησε για τη σπάνια νευροεκφυλιστική ασθένεια ALS, τις θεραπείες που έχουν εγκριθεί και εκείνες που βρίσκονται σε στάδιο κλινικών δοκιμών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού βοηθά να αλλάξουμε νοοτροπία απέναντι στον καρκίνο

Υγεία & Σώμα / Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος «Άλμα ζωής» έχει συμβάλει καθοριστικά στην επιτυχημένη προσπάθεια πρόληψης του καρκίνου του μαστού, η οποία αποτελεί τη ναυαρχίδα στα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου για χρόνια νοσήματα που υλοποιούνται στην Ελλάδα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Οι ασθενείς έχουν να αντιμετωπίσουν το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Οι ογκολογικοί ασθενείς δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μονάχα την ίδια τη νόσο αλλά και όλα τα εμπόδια που συναντούν στην πορεία. Ένα από αυτά, που δυσκολεύονται να υπερπηδήσουν, αφορά το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης, δύο στάδια καθόλου αλληλένδετα στην πράξη, για τα οποία μας μιλά ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), Γιώργος Καπετανάκης.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Υγεία & Σώμα / Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Δύο γυναίκες που ζουν με τη διατροφική διαταραχή περιγράφουν τα επεισόδιά τους και εξηγούν πώς είναι να μην απολαμβάνεις το φαγητό αλλά να το χρειάζεσαι για να αποφορτιστείς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ινστιτούτο Copernicus: Βαριά η σκιά της κλιματικής αλλαγής στην υγεία των Ελλήνων

Υγεία & Σώμα / Η κλιματική αλλαγή και οι σοβαρές επιπτώσεις της στην υγεία των Ελλήνων

Η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται ραγδαία, με την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία να σηκώνουν το μεγαλύτερο φορτίο, καθώς το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Copernicus προβλέπει τριπλασιασμό των θανάτων από τη ζέστη μέχρι το τέλος του αιώνα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
«Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Lifo Videos / «Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Ο Κωνσταντίνος Κατσούδας, διαβητικός και συνιδρυτής της πρωτοβουλίας Riding4Diabetes, μοιράζεται μια βαθιά προσωπική ιστορία, μιλά για τη σημασία της ενημέρωσης γύρω από τον διαβήτη και την αξία της εξάλειψης του στίγματος γύρω από τη νόσο.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ

σχόλια

2 σχόλια
Πάσχω από αυτή τη φοβία από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Μέχρι να ανακαλύψω τυχαία, στα 18-19 μου, ότι είναι κάτι που συμβαίνει και σε άλλους ανθρώπους, δεν μπορούσα να το εξηγήσω, να το καταλάβω, να το μοιραστώ με άλλους ή να το δουλέψω μέσα μου.Το αίσθημα είναι πολύ περίεργο, αλλά επικρατεί η αηδία και όχι ο φόβος, και στη δική μου περίπτωση μια αίσθηση πνιγμού. Όλοι όσοι πάσχουν από αυτή τη φοβία αδυνατούν να πουν ή να γράψουν τη λέξη, και δυσκολεύονται πολύ όταν την ακούν και τη διαβάζουν. Δεν μου ήταν εύκολο να διαβάσω το άρθρο, καθώς περιέχει την λέξη αρκετές φορές και ήδη, έχοντας γράψει αυτά νιώθω ναυτία. Περίεργο ε? Είναι αληθινό, παιδιά, και παλιότερα ήταν πολύ χειρότερο.Φυσικά, το να φοράνε οι κοντινοί μου άνθρωποι πουκάμισα, πόλο κλπ, κάνει πολύ πολύ άβολη και δυσάρεστη την ώρα που περνάω μαζί τους.Σκεφτείτε σε κάθε οικογενειακό τραπέζι όλοι να είχαν κατσαρίδες να περπατάνε πάνω τους και μόνο εσείς να αηδιάζατε. Τι σας προκαλεί την μεγαλύτερη αηδία και ανατριχίλα? Σκεφτείτε αυτό να έχει θέση στην καθημερινότητα του κόσμου, να το αντιμετωπίζετε όλη την ώρα -όλη την ώρα!, και να προκαλεί τόση αναστάτωση μόνο σε εσάς.Έχω πλήρη επίγνωση πως είναι ένα αντικείμενο 'αθώο' από κάθε πλευρά. Έχω κάνει πολλή πολλή δουλειά πάνω στο ζήτημα, και έχω κάποια ικανοποιητική βελτίωση -όχι, δεν μπορώ να τα ακουμπήσω, και αν δω κάποιο στο πάτωμα θα αποφύγω να περάσω από δίπλα του (αντιλαμβάνομαι πόσο περίεργο ακούγεται, και ταυτόχρονα θέλω να πω πόσο δύσκολο ήταν μόνο να περιγράψω αυτή την τελευταία εικόνα), αλλά όταν μου μιλάει κάποιος που φοράει πουκάμισο μπορώ να παρακολουθήσω τη συζήτηση πια.Τα παραπάνω τα λέω για να σκεφτούμε όλοι το εξής: τίποτα δεν είναι 'περίεργο', τίποτα δεν είναι αστείο. Είμαι 25 χρονών, νέα κοπέλα, πτυχιούχος, διαβασμένη, έξυπνη... Δεν θα καταλάβεις ότι 'κάτι δεν πάει καλά με μένα' αν καθίσω δίπλα σου στο μετρό. Και συνεχίζω να μην μοιράζομαι αυτή την πληροφορία για μένα με τους δικούς μου ανθρώπους, παρά μόνο με ελάχιστους, γιατί ξέρω πόσο 'περίεργο' θα ακουστεί και πόσο γρήγορα θα βιαστούμε να βγάλουμε κάποιον 'τρελό' ή 'περίεργο'.Ακόμα κι εδώ, το LIFO TEAM. Αμέσως, την αποκάλεσε 'αστεία'. Έκανε άρθρο για αυτήν τη φοβία, αλλά δεν έψαξε σχεδόν καθόλου, καθώς αναλώνεται στο πόσο περίεργη και αστεία είναι, αλλά την είχε και ο Jobs. Μας έχει γεμίσει με εικόνες και επαναλαμβάνει τη λέξη, πώς θα σε διαβάσει και αυτός που πάσχει άραγε?Και κάτι προς αυτούς που κάποιος δικός τους πάσχει από κάτι 'περίεργο'. Δεχτείτε το, ρε παιδιά. Πείτε 'ναι, έτσι είναι όπως το λες, για να το λες' και κάντε μια ρημάδα παραχώρηση για τους ανθρώπους σας.
έχω κι εγώ κάτι παρόμοιο! Αν και δεν το παραδέχομαι ποτέ, σιχαίνομαι (δε φοβάμαι) τα κουμπιά των ρούχων! δε θέλω να τα αγγίζω, να τα βλέπω και σε καμία περίπτωση να τα φοράω. Η μοναδική εξαίρεση είναι το 1 κουμπί του τζην και αυτό με το ζόρι, φανταστείτε η πρώτη φορά που φόρεσα τζην ήταν στα 18.