Πόσο «εξαρτημένοι» είμαστε από το κουλούρι Θεσσαλονίκης;

Πόσο «εξαρτημένοι» είμαστε από το κουλούρι Θεσσαλονίκης; Facebook Twitter
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πιο δυνατή συνήθεια στο πρωινό των Αθηναίων είναι τα κουλούρια Θεσσαλονίκης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Πρόκειται για την πιο τραγανή παραίσθηση. Κριτσανιστό απ' έξω, σαν αφρός στην καρδιά του, ενώ η γεύση του σουσαμιού δίνει τον τόνο μ' εκείνη τη χαρακτηριστική και ανεπανάληπτη μυρωδιά. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πιο δυνατή συνήθεια στο πρωινό των Αθηναίων είναι τα κουλούρια Θεσσαλονίκης.

Στην ουσία, αυτοί οι μαγικοί «κρίκοι» μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες, ενώ εξακολουθούν να αποτελούν το πιο εύκολο και πιο φθηνό σνακ, το οποίο μπορείς να βρεις παντού και όλες τις ώρες.

Απλό στη σύστασή του, φτιαγμένο με ελάχιστα και φθηνά υλικά, κρατάει επί αιώνες ζωντανό έναν γοητευτικό μύθο. Λίγο αλεύρι, λίγο προζύμι και μπόλικο σουσάμι αρκούν. Στους φούρνους, νωρίς-νωρίς, πριν από τα κρουασάν και τις τυρόπιτες, βγαίνουν τα κουλούρια με αυτό το αφοπλιστικό άρωμα που αναδίδει το ψημένο σουσάμι.

Απλό στη σύστασή του, φτιαγμένο με ελάχιστα και φθηνά υλικά, κρατάει επί αιώνες ζωντανό έναν γοητευτικό μύθο. Λίγο αλεύρι, λίγο προζύμι και μπόλικο σουσάμι αρκούν. Στους φούρνους, νωρίς-νωρίς, πριν από τα κρουασάν και τις τυρόπιτες, βγαίνουν τα κουλούρια με αυτό το αφοπλιστικό άρωμα που αναδίδει το ψημένο σουσάμι.

Αιώνες πριν, στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών, ανάμεσα στους «πλακίτες» και στους «στριπτικούς» άρτους, έκαναν την εμφάνισή τους μικρά τεμάχια αρτιδίων, κατασκευασμένα από κρίθινο αλεύρι. Οι άρτοι αυτοί είχαν σχήμα κρίκου και ονομάζονταν «κολλύρα». Οι αρχαίοι Έλληνες κολλύρα έλεγαν το ψωμί που έδιναν στους δούλους.

Πολύ αργότερα οι Βυζαντινοί συγγραφείς στα κείμενά τους κάνουν αναφορά σε έναν κρικελοειδή άρτο με το όνομα «κολλίκι», ενώ από διάφορα στρατιωτικά έγγραφα γίνεται γνωστό ότι κατώτερης ποιότητας κολλίκια αποθηκεύονταν για τις ανάγκες του βυζαντινού στρατού.

Ο άρτος αυτός ήταν διπυρίτης (δις στην πυρά) κι έτσι είχε αποβάλει και το τελευταίο ίχνος υγρασίας του. Μ' αυτό τον τρόπο μπορούσε να διατηρηθεί επί μακρόν, έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των στρατιωτών.

Πόσο «εξαρτημένοι» είμαστε από το κουλούρι Θεσσαλονίκης; Facebook Twitter
Αυτοί οι μαγικοί «κρίκοι» μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες, ενώ εξακολουθούν να αποτελούν το πιο εύκολο και πιο φθηνό σνακ, το οποίο μπορείς να βρεις παντού και όλες τις ώρες. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Και καθώς οι αιώνες κυλούν, η μεσαιωνικές λέξεις «κολλύρα» και «κολλούριον» εξελίσσονται στο σημερινό και γνωστό σε όλους μας «κουλούρι», το οποίο, αν και πλέον παρασκευάζεται με σταρένιο αλεύρι, διατηρεί το μικρό, κρικοειδές σχήμα του και ακολουθεί μέχρι σήμερα τη γαστρονομική πορεία και εξέλιξή του.

Στην πιο σύγχρονη ιστορία του οι πρώτες του εμφανίσεις έγιναν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και της Θεσσαλονίκης, κυρίως από αρτοποιούς και κουλουροποιούς με καταγωγή από την Ήπειρο.

Οι γραφικοί κουλουράδες τριγύριζαν στις αρχές του περασμένου αιώνα από νωρίς το πρωί με τους νταμπλάδες περασμένους στον λαιμό για να πουλήσουν τους ζεστούς σουσαμένιους κρίκους, που από τότε θεωρούνταν ιδανικό πρωινό για μικρούς και μεγάλους.

Στην πορεία οι νταμπλάδες αντικαταστάθηκαν από τα γραφικά καροτσάκια, τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα, ενώ το κουλούρι διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα ως «κουλούρι Θεσσαλονίκης».

Και μπορεί σήμερα να το βρίσκουμε σε δεκάδες παραλλαγές, όμως το απλό, κλασικό κουλούρι αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα πρωινά γεύματα των Αθηναίων αλλά και σνακ για να ξεγελάσει κανείς την πείνα του, όταν το απαιτητικό καθημερινό του πρόγραμμα τον πιέζει.

Κουλουράδες

Παρότι δεν έχουν καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη, οι Κουλουράδες έχουν κάνει το απόλυτο success story στην Αθήνα. Με συστατικά το σουσάμι, το αλεύρι, το λάδι, το αλάτι, τη ζάχαρη και τη μαγιά, η συνταγή για το θεσσαλονικιώτικο κουλούρι τους έχει πετύχει, καθώς διατηρείται φρέσκο και την επόμενη ημέρα, γεγονός που οφείλεται στον ιδανικό συνδυασμό των ποιοτικών υλικών. Οι ουρές στα καταστήματά τους, πάντως, μαρτυρούν πως το κουλούρι τους αρέσει πολύ.

Καρ. Σεβίας 9, Σύνταγμα, 210 3240280

Τάκης

Λέγεται ότι ο πατέρας του Τάκη Παπαδόπουλου ήταν αυτός που έφερε τα θεσσαλονικιώτικα σιμίτια από τη συμπρωτεύουσα στην οδό Αδριανού, στην Πλάκα, το 1961, κι έμαθε στους Αθηναίους ότι το σωστό κουλούρι πρέπει να είναι λεπτό και κριτσανιστό. Ο φούρνος του Τάκη, που άνοιξε το 1971, έβγαζε κυρίως κουλούρια, ενώ μέχρι και σήμερα βγάζει το κλασικό κουλούρι (το οποίο είναι κάπως πιο πυκνό σε σύσταση από τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν) αλλά και πιο μοντέρνες εκδοχές του.

Μισαραλιώτου 14, Ακρόπολη, 2109230052

Mon Kulur

Απίστευτη ποικιλία σε κουλούρια ‒ είναι δύσκολο να διαλέξεις μόνο ένα! Eδώ θα βρείτε ένα από τα καλύτερα κλασικά σε αλμυρές και γλυκές εκδοχές, αλλά και γεμιστά με διάφορα υλικά, σε μορφή σάντουιτς. Δοκιμάστε αυτά με το κάστανο, την επικάλυψη λευκής σοκολάτας ή τη βανίλια Μαδαγασκάρης, ενώ από τις αλμυρές η κλασικότερη ίσως και πιο δοκιμασμένη είναι αυτή με γαλοπούλα και Philadelphia.

Παπαδιαμαντοπούλου 148, Ζωγράφου-Γουδί, 210 7782002

Το κουλούρι του Ψυρρή

Μέχρι το 2000 έψηνε το λεγόμενο κουλούρι Θεσσαλονίκης, ώσπου μια μέρα ο ιδιοκτήτης του Ηλίας Παπαγεωργίου αποφασίζει να ζυμώσει το διάσημο πλέον «Κουλούρι του Ψυρρή». Τι το διαφορετικό έχει όμως αυτό το κουλούρι, που το κάνει να είναι τόσο ξεχωριστό; Η συνταγή χρησιμοποιεί κάπως διαφορετικά τα υλικά της ζύμης απ' ό,τι για το κλασικό κουλούρι Θεσσαλονίκης.

Γεωρ. Καραϊσκάκη 23, Ψυρρή, 210 3215962

Τα κουλούρια από τον πάγκο του κυρ-Βασίλη

Στέκεται καθημερινά στη συμβολή των οδών Ευαγγελιστρίας, Καλαμιώτου και Κολοκοτρώνη και προμηθεύεται τα πάντα κριτσανιστά κουλούρια του από ένα πρατήριο στο Χαϊδάρι που φτιάχνει αυθεντικά θεσσαλονικιώτικα κουλούρια, χρησιμοποιώντας καλής ποιότητας αλεύρι.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM