Το δίδαγμα του Βούδα και το μανταρίνι

Facebook Twitter
0

«Ο Βούδας ένευσε σιωπηλά στα παιδιά να καθίσουν και είπε: « Είσαστε όλα έξυπνα παιδιά και είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε αυτά που θα σας πω. Το μεγάλο μονοπάτι που έχω ανακαλύψει είναι βαθύ και κρυμμένο, αλλά όποιος το βάλει σκοπό στην καρδιά του θα μπορέσει να το καταλάβει και να το ακολουθήσει.»

«Παιδιά, όταν ξεφλουδίζετε ένα μανταρίνι, μπορείτε να το φάτε με επίγνωση  ή χωρίς επίγνωση. Τι θα πει να τρως ένα μανταρίνι έχοντας επίγνωση; Τρώγοντας το  μανταρίνι, συνειδητοποιείς ότι τρως ένα μανταρίνι. Συνειδητοποιείς το υπέροχό του άρωμα και τη γλυκιά του γεύση σε όλο το βάθος. Ξεφλουδίζοντας το μανταρίνι, ξέρεις ότι ξεφλουδίζεις το μανταρίνι. Όταν αφαιρείς ένα κομμάτι και το βάζεις στο στόμα σου, ξέρεις ότι το αφαιρείς και το βάζεις στο στόμα σου. Όταν νιώθεις το υπέροχο άρωμα και τη γλυκιά του γεύση, συνειδητοποιείς ότι νιώθεις το υπέροχο άρωμα και τη γλυκιά του γεύση. Το μανταρίνι που μου προσέφερε ο Nandabala είχε εννιά κομμάτια. Έφαγα κάθε κομμάτι έχοντας επίγνωση του πόσο πολύτιμο και υπέροχο ήταν. Δεν ξέχασα το μανταρίνι κι έτσι το μανταρίνι έγινε κάτι πολύ αληθινό σε μένα και αν το μανταρίνι είναι αληθινό, τότε και το πρόσωπο που το τρώει είναι αληθινό. Αυτό σημαίνει να τρως ένα μανταρίνι έχοντας επίγνωση.»

«Όποιος καταφέρνει να έχει επίγνωση βλέπει σ’ ένα μανταρίνι πράγματα που οι άλλοι είναι ανίκανοι να δουν. Μπορεί να δει τη μανταρινιά, το λουλούδι της μανταρινιάς την Άνοιξη, τον ήλιο και τη βροχή που έθρεψαν τη μανταρινιά. Βλέποντας βαθύτερα, μπορεί να δει χιλιάδες πράγματα που έκαναν το μανταρίνι πραγματικότητα. Μπορεί να δει όλα τα θαύματα του σύμπαντος και πως τα πάντα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Παιδιά, η καθημερινότητά μας είναι ακριβώς όπως ένα μανταρίνι. Όπως ένα μανταρίνι αποτελείται από κομμάτια, κάθε μέρα αποτελείται από είκοσι τέσσερις ώρες. Κάθε ώρα είναι μία φέτα μανταρίνι. Το να ζεις και τις είκοσι τέσσερις ώρες είναι σα να τρως όλες τις φέτες του μανταρινιού. Στο μονοπάτι που βρήκα ζω κάθε ώρα της ημέρας συνειδητοποιώντας, με το μυαλό και το σώμα πάντα προσηλωμένα στο παρόν. Το αντίθετο αυτού είναι να ζεις στη λήθη. Όταν ζούμε στη λήθη, δεν καταλαβαίνουμε ότι είμαστε ζωντανοί. Δεν ζούμε τη ζωή μας γιατί το σώμα μας και η ψυχή μας δεν βρίσκονται στο εδώ και στο τώρα.»

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM