— Πες μας λίγα πράγματα για σένα.
Είμαι 27 χρονών και ζω στην Αθήνα. Είμαι τελειόφοιτη του εικαστικού τμήματος της Καλών Τεχνών. Χάρη στο πρώτο μου πτυχίο τα πρωινά εργάζομαι ως φυσικοθεραπεύτρια σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων. Πέρα από την εικαστική μου πρακτική, ασχολούμαι με τη δημιουργία ρούχων και έχω εργαστεί ως art director, creative director και stylist. Διαλέγω τα ρούχα μου πρώτα με βάση το χρώμα, μετά το πατρόν και στη συνέχεια την ποιότητα του υφάσματος. Επίσης με βάση πόσο άνετο και μοναδικό μπορεί να είναι.
— Τα ρούχα σου σε περιορίζουν ή σε απελευθερώνουν;
Πιο παλιά μπορεί τα ρούχα να με περιόριζαν, προτιμούσα να μην είμαι άνετη αλλά ωραία ντυμένη. Όσο μεγαλώνω είμαι πιο αυστηρή στις αγορές μου, θα επιλέξω κάτι ωραίο, αλλά κυρίως άνετο. Αυτό που φοράω τώρα το γουστάρω πολύ, μπορώ να αράξω σε μια πλατεία ή σε ένα μαγαζί πίνοντας ένα λευκό κρασί σε κολονάτο ποτήρι.
Διαλέγω τα ρούχα μου πρώτα με βάση το χρώμα, μετά το πατρόν και στη συνέχεια την ποιότητα του υφάσματος. Επίσης με βάση πόσο άνετο και μοναδικό μπορεί να είναι.
— Aν μπορούσες να αλλάξεις τη δική σου ντουλάπα με κάποιου άλλου, ποιο πρόσωπο θα διάλεγες;
Θα ήθελα τη ντουλάπα της Kristen McMenamy γιατί μου αρέσει πολύ η αισθητική της και όλα αυτά τα χρόνια έχει χτίσει μια αδιανόητη γκαρνταρόμπα.
— Tι έχεις στο τσαντάκι σου;
Οποιοδήποτε τσαντάκι κι αν πάρω μαζί μου, έχω πάντα ένα μαύρο τσαντάκι ώμου πάνω μου, το οποίο έχει τα πάντα: πορτοφόλι, τσιγάρα, αναπτήρα, 3-4 κραγιόν, λαδάκι για τα πετσάκια, κρέμα χεριών, λίμα, χαρτομάντιλα, σπρέι τουαλέτας, πορτοφόλι, κλειδιά, τσίχλες και ένα λέιζερ με φακό.
— Τι φοράς και πόσο κοστίζει;
Τα ρούχα που φοράω σήμερα είναι σχεδόν όλα thrift, οπότε το κάθε κομμάτι κοστίζει από 5 μέχρι 15 ευρώ, εκτός από τα παπούτσια, που είναι Camper, και κοστίζουν περίπου 150-350.
— Γιατί επέλεξες μονοχρωμία;
Η μονοχρωμία σε μια δεύτερη ανάγνωση θα μπορούσε να διαβαστεί ως αχρωμία λόγω της επανάληψης του χρώματος. Θα έλεγε κανείς πως είναι μια «εύκολη» λύση. Το γαλάζιο ήταν το πρώτο χρώμα με το οποίο ξεκίνησα να χτίζω, με σιγουριά μπορώ να πω πως δεν μπορώ να ζήσω αν δεν το βλέπω γύρω μου.
— Πού πας τώρα;
Πάω το αυτοκίνητο για πλύσιμο !
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
