Νέοι και ασφάλιση: H γενιά που ψάχνει ασφάλεια στην ανασφάλεια
Τερέσα Μπλίσινγκ και Ισαβέλλα Βήτου, δύο νέες γυναίκες του κλάδου, ξεκαθαρίζουν το τοπίο σχετικά με το τι θέλουν οι νέοι από την ασφάλιση.
ADVERTORIAL
Το βλέπουμε παντού γύρω μας, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε νέο νοικοκυριό. Μια ολόκληρη γενιά, αυτή των Millennials, μαζί και η GenZ, στενάζει. Υπό την πίεση δυσβάσταχτων λογαριασμών, καθημερινά καλείται να αποφασίζει ποιες ανάγκες θα καλύψει και ποιες θα αφήσει πίσω. Σε ένα τρενάκι τρόμου, που γκρεμίζει όνειρα και αναδιαμορφώνει προϋπολογισμούς, τι περιθώρια έχει η ασφάλιση να κερδίσει έδαφος, δίνοντας παράλληλα λύσεις στα αδιέξοδα;
Τα στοιχεία είναι αποθαρρυντικά. Έρευνα που νωρίτερα φέτος είδε το φως της δημοσιότητας, με στοιχεία από τον ιστότοπο σύγκρισης ασφαλίσεων Insuranks στην Αμερική, αποκαλύπτει ότι λιγότεροι από τους μισούς Millennials διαθέτουν ασφάλιση ζωής. Από τους 1.000 ερωτηθέντες που γεννήθηκαν μεταξύ 1981 και 1996, μόνο το 47% δήλωσε ότι είχε κάποιο συμβόλαιο.
Για να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο σχετικά με το τι θέλουν οι νέοι από την ασφάλιση μιλήσαμε με δύο νέες γυναίκες του κλάδου, που προσπαθούν να σπάσουν στεγανά και να αλλάξουν νοοτροπίες, με τρόπο επωφελή για την ασφαλιστική βιομηχανία.
Η Τερέσα Μπλίσινγκ μεγάλωσε στη Γερμανία, με γονείς που διατηρούσαν ασφαλιστικό γραφείο. Έπειτα από μία δεκαετία στην Generali, το 2015 πέρασε στo management consulting και την ακαδημαϊκή έρευνα, διερευνώντας τον αντίκτυπο των νέων τεχνολογιών στον ασφαλιστικό κλάδο.
Το 2019 έγινε συνιδρύτρια του Asia InsurTech Podcast, πλέον ενός από τα μεγαλύτερα ασφαλιστικά podcasts στον κόσμο, προσεγγίζοντας κοινό σε περισσότερες από 160 χώρες. Το 2023 διεύρυνε την εμβέλεια αυτή με μια νέα εκπομπή, το InsurTech Amplified.
«Πρέπει να έχουν περισσότερες πληροφορίες και... χρήματα»
Για την Τερέσα, δύο είναι οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν τη στάση των νέων απέναντι στην ασφάλιση:
• η δυνατότητά τους να γνωρίζουν τι μπορούν να αγοράσουν και
• η δυνατότητά τους να ανταποκριθούν οικονομικά σε αυτό.
«Πρώτον, υπάρχει ο παράγοντας της γνώσης. Πολλοί νέοι απλώς δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι για τα είδη ασφάλισης που υπάρχουν. Είναι σαν να περιηγείστε σε έναν λαβύρινθο χωρίς οδηγό. Μπορεί να είναι ενήμεροι για την ασφάλιση αυτοκινήτου ή την ασφάλιση υγείας, αλλά τι γίνεται με την ασφάλιση των ενοικιαστών ή την ασφάλιση αναπηρίας; Υπάρχει ένας ολόκληρος πρόσθετος κόσμος κάλυψης εκεί έξω που συχνά περνά απαρατήρητος από τη νεότερη γενιά» εξηγεί.
Από κει και πέρα, υπάρχει ο παράγοντας της τιμής ενός προϊόντος: «Ας το παραδεχτούμε, το να είσαι νεαρός ενήλικας σήμερα σημαίνει ανάγκη διευθέτησης πολλών λογαριασμών, φοιτητικών δανείων και περιστασιακών υπερβάσεων με μικρές πολυτέλειες που κοστίζουν. Για πολλούς, η ιδέα της προσθήκης ενός ακόμη κόστους στο μείγμα είναι τρομακτική».
«Σε τελική ανάλυση», τονίζει, «πρόκειται για μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της κατανόησης, από τη μια, της αξίας της ασφάλισης και της δυνατότητας, από την άλλη, να έχουν πρόσβαση σε αυτήν αυτοί που τη χρειάζονται περισσότερο».
«Ως ηγέτιδα στον ασφαλιστικό χώρο, θέλω με πάθος να σπάσω αυτά τα εμπόδια και να δώσω τη δυνατότητα στους νέους να προστατέψουν τον εαυτό τους και το μέλλον τους».
Πώς μπορεί, ωστόσο, να μειωθεί το ασφάλιστρο χωρίς να ζημιωθούν οι Ασφαλιστικές σε βαθμό που θα επηρέαζε την καταβολή της αποζημίωσης τη στιγμή της κρίσης;
«Οι Ασφαλιστικές πρέπει να σκεφτούν σαν τις αεροπορικές χαμηλού κόστους»
«Οι εταιρείες», διασαφηνίζει η Τερέσα, «μπορούν να το επιτύχουν αυτό “αποσυνθέτοντας” τα προϊόντα που πωλούν στα διαφορετικά στοιχεία τους, επιτρέποντας έτσι στους αγοραστές να επιλέξουν την κάλυψη που είναι πιο σημαντική γι’ αυτούς, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους. Ακριβώς όπως ορισμένοι επιβάτες δίνουν προτεραιότητα στη δυνατότητα επιλογής συγκεκριμένης θέσης ή στη δυνατότητα παράδοσης της αποσκευής τους, έτσι και οι υποψήφιοι αγοραστές ασφαλιστικών προϊόντων πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν να λάβουν τη μέγιστη δυνατή υπηρεσία στη χαμηλότερη δυνατή τιμή».
Και συνεχίζει: «Η προσιτότητα της τιμής είναι αναμφισβήτητα ζωτικής σημασίας για τους νέους καταναλωτές. Παρόλο που ουσιαστικά κανείς δεν θέλει να ξοδέψει χρήματα για ασφάλιστρα, είναι εύκολο να κάνει την παραδοχή ότι το φθηνότερο δεν ισοδυναμεί πάντα με το καλύτερο. Αυτό που τελικά αναζητούν είναι κάτι που να έχει αξία – μια κάλυψη που από τη μια θα τους προσφέρει ηρεμία και από την άλλη οικονομική ανάσα».
«Επιζητούν διαφάνεια και σαφήνεια στους όρους»
«Ωστόσο, το να κατανοήσει κάποιος την περιπλοκότητα των ασφαλιστηρίων συμβολαίων είναι κάτι πολύ δύσκολο, ακόμη και για τους επαγγελματίες του κλάδου, πόσο μάλλον για τους νέους» επισημαίνει η Τερέσα. «Η διαφάνεια είναι εξίσου ζωτικής σημασίας. Οι νέοι χρειάζονται σαφείς, προσβάσιμες πληροφορίες, ώστε να λάβουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την κάλυψη και τις υπηρεσίες που πρόκειται να αποκτήσουν».
Τι πρέπει όμως να προσέχουν οι νέοι ασφαλισμένοι, μια και «ο διάβολος κρύβεται στη λεπτομέρεια;»
Πρέπει αφενός μεν να διασφαλίσουν ότι οι όροι του συμβολαίου τούς προστατεύουν επαρκώς από πιθανούς κινδύνους και ευθυγραμμίζονται με τις ανάγκες τους, αφετέρου δε να προσέξουν το τι εκπίπτει. Προσοχή, δηλαδή, στα «ψιλά γράμματα».
«Αν και ένα χαμηλότερο ασφάλιστρο φαίνεται δελεαστικό, θα μπορούσε να συνοδεύεται από υψηλότερα ποσά που εκπίπτουν, που σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος θα πρέπει να πληρώσει περισσότερα από την τσέπη του για την κάλυψή του. Η εύρεση της ισορροπίας μεταξύ ασφαλίστρων και εκπτώσεων είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση μιας οικονομικής προσιτότητας χωρίς να θυσιάζεται η επαρκής κάλυψη».
Πάντως η Τερέσα δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι στα ασφαλιστήρια συμβόλαια συχνά συγκαλύπτεται η πολυπλοκότητα στη νομική ορολογία. Πώς μπορούμε να προστατευτούμε;
«Η ενίσχυση του χρηματοοικονομικού γραμματισμού και της εκπαίδευσης των καταναλωτών θα μπορούσε να το περιορίσει αυτό», σημειώνει, συμπληρώνοντας ότι οι «διαφανείς όροι όχι μόνο ενισχύουν την προσβασιμότητα αλλά βελτιώνουν και τη φήμη του κλάδου».
«Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες απόρριψης αξιώσεων όπου οι ασφαλιστές κάνουν αναφορά σε... ψιλά γράμματα, αφήνοντας τους πελάτες αποθαρρυμένους. Αυτό το blame game πρέπει να τελειώσει».
Για την Τερέσα, οι Aσφαλιστικές πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη διασφάλιση της διαφάνειας και την κατανόηση των αναγκών των πελατών τους. Εκτιμά ότι έτσι ο κόσμος θα μπορεί να προφυλαχθεί από «τυχόν ανεπιθύμητες εκπλήξεις».
Παράλληλα, σημειώνει ότι στην πορεία της έχει παρατηρήσει πολλά σημεία που φαίνεται ότι κινητροδοτούν τους νέους και το engagement τους σε κάτι. Πρώτον, ότι έλκονται ιδιαίτερα από «μαθησιακές εμπειρίες που είναι διαδραστικές, σχετικές με αυτό που τους ενδιαφέρει και πρακτικές». Επιπλέον, είναι mission-driven, έχοντας πάθος να πετύχουν «θετικό αντίκτυπο στον κόσμο», αναζητώντας «εμπειρίες που τους δίνουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην κοινωνία».
Από κει και πέρα, έλκονται από το διαδραστικό περιεχόμενο, τις παιχνιδοποιημένες εμπειρίες και τα συνεργατικά περιβάλλοντα μάθησης που ενισχύουν την αλληλεπίδραση μεταξύ ομοτίμων.
«Η μάθηση μέσω κινητού γίνεται όλο και πιο δημοφιλής μεταξύ των νεότερων γενιών, αντανακλώντας την εξάρτησή τους από τα smartphones και την ευελιξία που αυτά προσφέρουν στην πρόσβαση σε περιεχόμενο εν κινήσει».
Φέρνει μάλιστα ένα παράδειγμα από τον ασφαλιστικό κόσμο της Ινδονησίας, όπου μια εταιρεία InsurTech «χρησιμοποιεί δημιουργικά το Instagram για να εκπαιδεύσει τους πελάτες εν μέσω χαμηλών ποσοστών διείσδυσης της ασφάλισης, αναρτώντας διασκεδαστικό αλλά εκπαιδευτικό περιεχόμενο και επικοινωνώντας αποτελεσματικά τη σημασία και τον αντίκτυπο της ασφάλισης».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Lifepal έχει καταγράψει αξιοσημείωτη επιτυχία, συγκεντρώνοντας πάνω από 500.000 ακολούθους στο Instagram.
Κι αν θέλω να γίνω ασφαλιστής;
Ποιος είναι, όμως, σήμερα ο κύριος λόγος για να ασχοληθεί ένας νέος με την ασφάλιση; Μπορεί να έχει θετική προοπτική στον κλάδο ή θα εγκλωβιστεί σε έναν δαιδαλώδη ρυθμό μετασχηματισμού, χωρίς να μπορέσει να βρει τη θέση του σε αυτόν;
Η Ισαβέλλα Βήτου, Chief Strategy & Integration Officer της Allianz, έζησε από πρώτο χέρι τις προκλήσεις των μετατροπών αυτών, που την έβγαλαν στην επιφάνεια ως ένα από τα πιο επιδραστικά νεαρά στελέχη του κλάδου.
Λίγους μόνο μήνες μετά την έλευσή της στην εταιρεία, ανακοινώθηκε η εξαγορά της Ευρωπαϊκής Πίστης από την Allianz και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μετακινήθηκε στο Μόναχο, στα κεντρικά γραφεία του ομίλου, προκειμένου να ασχοληθεί με τη συναλλαγή. Τότε ήταν, μας εξηγεί, που ξεκίνησε η περίοδος της οριστικοποίησης της εξαγοράς και ο σχεδιασμός της συγχώνευσης, την οποία παρακολούθησε πολύ στενά.
Το εύρος των προκλήσεων τις οποίες χρειάστηκε να διαχειριστεί αποτελεί από μόνο του, θα μπορούσε να πει κανείς, εγχειρίδιο καθοδηγητικό και πυρήνα έμπνευσης για τους νέους που φιλοδοξούν να ενταχθούν στον κλάδο.
«Χρειάστηκε να πάρω γρήγορες αποφάσεις, να γίνω πιο ευέλικτη, να βάλω προτεραιότητες, δοκίμασε τις αντοχές και τις δυνατότητές μου και με ώθησε να επιδείξω ικανότητες που δεν γνώριζα ότι διαθέτω. Ήρθε, βέβαια, και με κόστος: με πολλές αλλαγές σε πρόσωπα, δύσκολες καταστάσεις που χρειάστηκε να διαχειριστώ και ένα μεγάλο εύρος εργασίας, με πολλά παραδοτέα σε στενά χρονοδιαγράμματα».
Πώς όμως έφτασε στο σημείο να μπορεί να διαχειριστεί μια τέτοια εξαγορά; Ποιο είναι το μυστικό ή η κύρια συμβουλή που θα έδινε στους νεότερους;
«Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μυστικό ή μια συμβουλή που έχει καθολική εφαρμογή. Αυτό που πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο στη δική μου περίπτωση είναι σίγουρα η τύχη να βρεθώ κοντά σε ανθρώπους που με πίστεψαν, αλλά αντίστοιχα και η επιλογή μου να μην επενδύσω χρόνο και ενέργεια σε αυτούς που με αμφισβήτησαν» απαντά.
Και συνεχίζει: «Πιστεύω ότι πρέπει κάποιος να παίρνει το ρίσκο, να βρίσκει το θάρρος και να απομακρύνεται από καταστάσεις που δεν λειτουργούν προς όφελός του. Αυτό θα συμβούλευα τα νεότερα στελέχη. Όπως και ότι πρέπει να βρουν τα δυνατά τους σημεία και να χτίσουν γύρω από αυτά, όπως έκανα κι εγώ, επενδύοντας στις ανθρώπινες σχέσεις και επιδεικνύοντας ομαδικό πνεύμα».
Αυτά που η Ισαβέλλα εκτιμά περισσότερο στις συνεργασίες της είναι η ειλικρίνεια, η εργασία με διαφάνεια και το ομαδικό πνεύμα, με τον καθέναν να βλέπει την προσωπική του εξέλιξη μέσα από την ομάδα.
«Με το να επιθυμεί κάποιος να εξελίσσεται και να μαθαίνει νέα πράγματα, να έχει αυτό το χαρακτηριστικό της καλώς εννοούμενης περιέργειας (curiosity), γίνεται πολυσχιδής (versatile) και είναι πιθανό να ανακαλύψει ρόλους που του ταιριάζουν περισσότερο», σημειώνει, επισημαίνοντας παράλληλα τη σημασία του «να συγχρονίζεται κάποιος με τις τεχνολογικές εξελίξεις αλλά και τη διαφορετικότητα των γενεών».
Και αν έπρεπε να συμβουλέψει έναν νέο σχετικά με τα προϊόντα που θα είχε νόημα να αγοράσει νωρίς, τι θα του έλεγε;
«Όταν ήμουν φοιτήτρια και έχοντας από την οικογένειά μου μια βασική ασφαλιστική συνείδηση, αγόρασα την πρώτη μου ασφάλιση, ένα νοσοκομειακό πρόγραμμα, εντελώς τυχαία από την Allianz. Ένα συμβόλαιο που εξακολουθώ να έχω και που έχω χρησιμοποιήσει σε διάφορες φάσεις της ζωής μου, για νοσηλεία αλλά και για τους τοκετούς μου. Πλέον είμαστε όλοι μαζί ασφαλισμένοι ως οικογένεια. Είναι σίγουρα ένα προϊόν ασφάλισης που θα συμβούλευα έναν νέο να αγοράσει νωρίς. Επιπλέον, για εκείνον που μεγαλώνοντας αποκτά περιουσία, όπως π.χ. ένα σπίτι, λόγω των συχνών και έντονων καιρικών φαινομένων από την κλιματική αλλαγή, θεωρώ επιτακτική την ασφάλιση κατοικίας, η οποία είναι και σχετικά ελκυστική ως προς το κόστος της».
Προσθέτει ότι, για όσους εργάζονται, έχοντας τη δυνατότητα να αυξάνουν το διαθέσιμο εισόδημά τους, και θέλουν να αποταμιεύουν, ενδιαφέρον έχουν οι ασφαλίσεις ζωής όπου το αποταμιευτικό μέρος των ασφαλίστρων συνδέεται με επενδύσεις (Unit Linked).
