Στα SAG Awards, τα βραβεία του αμερικανικού σωματείου των ηθοποιών, τα φαβορί επικράτησαν στις επιμέρους κατηγορίες, αλλά το τοπίο για την καλύτερη ταινία στα Όσκαρ θόλωσε ακόμη περισσότερο. Και θα πείτε, τι σχέση έχει η συντεχνία των ηθοποιών με το μεγάλο βραβείο της Ακαδημίας, αφού τα μέλη των μεν με τους ψηφοφόρους τωνδε εφάπτονται κατά ένα μικρό, και ίσως άσχετο ποσοστό;


Επειδή όλες οι προβλέψεις γίνονται με συνδυασμούς, το παραισθησιογόνο, υπαρξιακό δράμα του Ινιάριτου εμφανίζεται όψιμα ενισχυμένο, καθώς στην κατηγορία των SAG όπου βραβεύεται το καστ μιας ταινίας, νικητής δεν βγήκε το Boyhood, αλλά το Birdman. Με δεδομένο πως μια άλλη ισχυρότατη συντεχνία, εκείνη των παραγωγών, έδωσε το μεγάλης επιρροής στα Όσκαρ (ποσοστό 75% σωστής πρόβλεψης) στο Birdman, ανατρέποντας τα προγνωστικά, ευνοημένος είναι και ο Μάϊκλ Κίτον, ο οποίος έχασε τη μάχη στη γιορτή των ηθοποιών από τον Έντι Ρεντμέϊν, όχι όμως και τον πόλεμο. Τρεις στους τέσσερεις νικητές, τα SAG συνήθως τους πετυχαίνουν, όταν δεν πέφτουν εντελώς μέσα σε κάποιες χρονιές, όπως στην περυσινή, όπου το κουαρτέτο τους, επανέλαβε το θρίαμβο και στα Όσκαρ. Φέτος όμως, ο Σίμονς, η Αρκέτ και η Μουρ κλειδώνουν από τώρα τις νίκες τους, αλλά ο Ρεντμέϊν τελικά δεν απειλείται τόσο από τον φίλο και συμπατριώτη του, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, αλλά από τον Αμερικανό και μοναδικό ηθοποιό που δεν υποδύεται αληθινό χαρακτήρα, τον Μάϊκλ Κίτον στο ρόλο του τρελο-Ρίγκαν του ξοφλημένου.

 


Στην αρχή της κούρσας των βραβείων, όλοι περίμεναν πως το Παιχνίδι της Μίμησης θα δικαιωθεί σε κάποια βραβεία, με τον Κάμπερμπατς αιχμή του δόρατος, λόγω του αμφιλεγόμενου περιεχομένου του ρόλου, αλλά και φοβερά λεπτής ερμηνείας. Κάποιοι παρατηρητές στα PGA, τα βραβεία των παραγωγών, δεν προέβλεπαν με ασφάλεια το Μεγαλώνοντας, αλλά αντίθετα μια σκληρή μάχη ανάμεσα στη Μίμηση και την Αφέλεια. Τελικά ο Birdman νίκησε χωρίς να προκαλέσει την έκπληξη που νομίζαμε εμείς, και στα SAG απλώς επιστέγασε ένα ομαλό momentum, με το ισχυρό ατού να είναι ουσιαστικά μια ταινία με επίκεντρο τους ηθοποιούς, που σαγηνεύει τους ηθοποιούς. Πέρυσι, τα βραβείο του καστη πήγε στον Οδηγό Επιβίωσης, που βρήκε την πόρτα των Όσκαρ τελείως κλειστή, παρά τις πολλές υποψηφιότητες του.

 

 

Το Birdman είναι διαφορετική ιστορία, που θα ξεκαθαρίσει κάπως, όταν με το καλό η ένωση σκηνοθετών αποφασίσει ποιός τελικά είναι ο καλύτερος. Αν τελικά το δώσει στον Ινιάριτου, το Μεγαλώνοντας μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, όπως είχε συμβεί το 1997, που το Λος Άντζελες Εμπιστευτικό είχε σαρώσει ότι βραβείο κριτικών υπήρχε, για να υποχωρήσει μπροστά στη λαίλαπα του Τιτανικού και του Τζέϊμς Κάμερον. Αν το δώσουν στον Λινκλέϊτερ, θα πρέπει να περιμένουμε μια ακόμη πιθανή μοιρασιά των όκαρ ανάμεσα στα βραβεία της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσία, όπως έγινε πέρυσι και πρόπερσι.


Και σε όλη αυτή την εικοτολογία, δεν είναι απίθανο ο Μάϊκλ Κίτον να είναι το χαρούμενο θύμα της καραμπόλας. (Μεταξύ μας, μια χαρά ήταν στο ρόλο, αλλά ο Ρεντεμέϊν έπιασε στρατοσφαιρική επίδοση).