Την Τετάρτη κατά τις 12 προσγειώθηκα στην Βιέννη. Στις 2 βρισκόμουν στο στούντιο του Chris Rosa, του Γιάννη Βαρελά και του To be –το 8 εβδομάδων γαλλικό μπουλντόγκ- έτοιμη για να ξεκινήσω μια τυπική μέρα στη Βιέννη με πολύ δουλειά, junk food, ταινίες στον καναπέ και ατέλειωτες ώρες ενασχόλησης με το κουτάβι.
Με το που ξάπλωσα έτοιμη να σπαμάρω όλους μου τους φίλους με τις φωτογραφίες του To be βρέθηκα με το laptop αγκαλιά να ψάχνω κατάλυμα για τις επόμενες δύο μέρες στο Βερολίνο.
Ο To Be
Αφορμή της επίσκεψής μας στην γερμανική πρωτεύουσα ήταν τα εγκαίνια των νεοϋορκέζων Bruce High Quality Foundation, στην γκαλερί CFA . Το επόμενο μεσημέρι βρισκόμασταν επιβιβασμένοι (μαζί με 10 cheesburger 3 McChicken 3 MacFries και πολλές κοκακόλες) σε ένα νοικιασμένο polo και με οδηγό τον Micki Lucas ξεκινήσαμε το road trip.
Μετά από επτάμισι ώρες δρόμο-η μισή ώρα χάθηκε σε ένα τσέχικο βενζινάδικο ξεχασμένο από τον θεό προσπαθώντας να βρούμε πως ανοίγει το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου- στις 2 το πρωί βρισκόμασταν στο Βερολίνο και η νύχτα ήταν μεγάλη. Κατά τις 3 ήμουν στο king size με ένα τεράστιο gin&tonic ανά χείρας, γύρω στις 7 στο σπίτι της Joanna και στις 10 –με τα τελευταία χρήματα για όλο το ταξίδι- έτρωγα κοτόπουλο με ρύζι και πατάτες στη Rosenthaler Platz. Το επόμενο απόγευμα και με το hangover της προηγούμενης να δείχνει ότι έχει άγριες διαθέσεις, βρισκόμουν στην CFA για τα εγκαίνια των Bruce High Quality Foundation "THE TRANSUBSTANTIATION OF BRUCE".
editing: Constantinos Caravatellis
Οι Bruce High Quality, μια κολεκτίβα καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε το 2004, μοιράζονται το όραμα του φανταστικού χαρακτήρα που έχουν επινοήσει, του Bruce High Quality, ενός καλλιτέχνη που τον απασχολούσε η κοινωνική γλυπτική αλλά παρήγαγε μικρό αριθμό έργων λόγω του πρώιμου θανάτου του στην τραγωδία της 9/11.Παρότι έγιναν περισσότερο γνωστοί για την guerilla δράση τους και το "Bruce High Quality Foundation University" –μη πιστοποιημένο πανεπιστήμιο που προτείνει μια δική του λύση στην επαγγελματική διάσταση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης- αυτή τη φορά στην CFA έδειξαν ένα αρκετά συντηρητικό σόου που δεν θύμιζε τις προηγούμενες δράσεις της ομάδας.
Η όλη ατμόσφαιρα χτιζόταν πάνω στην βάση ενός μεταποιητικού process μεταξύ της νεοϋορκέζικης pop art του 80' (βλέπε μεταξοτυπίες Andy Warhol) και της ambient αισθητικής των Ελβετών Fischli & Weiss.
Το concept αυτή τη φορά ήταν να εκτεθούν τα έργα του αδικοχαμένου Bruce High Quality και να επικοινωνήσει το όραμα του 12 χρόνια μετά τον θάνατο του. Τον κεντρικό πυρήνα της έκθεσης αποτελούσαν οι 14 μεταξοτυπίες με τίτλο "Stations on the Cross" –κάθε μεταξοτυπία και ένα βήμα προς την αυτοθυσία και τη σταύρωση- αλλά το πιο δυνατό σημείο ήταν τα ιδιόμορφα ξύλινα καδράκια με τις αυτοπροσωπογραφίες του Bruce High Quality που τον παρουσίαζαν σε διάφορες στιγμές της ζωής του, ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους: ζωντανοί και νεκροί σε μια ανάμνηση.
Μετά τα εγκαίνια ακολούθησε dinner στο διάσημο και ιστορικό εστιατόριο του Βερολίνου paris bar, που ήταν και το highlight του ταξιδιού. Όλα ξεκίνησαν χαλαρά με πρώτο πιάτο σαλάτα και δεύτερο goulash με αρνί. Για όσους περίμεναν υπομονετικά στην θέση τους και δεν βιαζόντουσαν να αρχίσουν το socializing τριγύρω –για των οποίων τα επιδόρπια φρόντισα φυσικά- υπήρχε και μους σοκολάτας ή κρέμα καραμελέ.
Με τον Micki Lukas και τον Γιάννη Βαρελά
Τη στιγμή που ο Bruno Brunett έβαλε το πρώτο κομμάτι στο jukebox, ήταν σα να αναβίωνε μπροστά στα μάτια μου ένα από τα parties του 80' με μερικά από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της βιομηχανίας της τέχνης να χορεύουν στα τραπέζια. Μπορεί ο Martin Kippenberger και το θρυλικό έργο του "Paris Bar Berlin" να μην ήταν πια εκεί, όμως σε μία σύγχρονη παραλλαγή παρευρίσκονταν ο ζωγράφος Daniel Richter, o διευθυντής του Art Basel Marc Spiegler, o Javier Perez της Perez Projects, ο art manager Vito Schnabel, γιος του διάσημου ζωγράφου Julian Schnabel, o Alexander Dellal και πολλοί άλλοι.
Με τους σερβιτόρους να μοιράζουν ασταμάτητα ποτά και το χειμωνιάτικο Βερολίνο να ντύνεται στα λευκά, το πάρτυ κράτησε για πολλές ώρες.
O Rhys Gaetano των Bruce High Quality
Alex Ruthner
Με τον Bruno Brunett, director της CFA
Ο Daniel Richter (πρώτος από αριστερά) μπροστά από το έργο του, remake του διάσημου έργου"Paris Bar Berlin" του Martin Kippenberger.
To προσωπικό της CFA
Chris Rosa
Με το κλείσιμο του Paris Bar, το party συνεχίστηκε στο private club του ξενοδοχείου Soho House. Η φουτουριστική θέα της Alexanderplatz από τον τελευταίο όροφο, ήταν ο λόγος που πέρασα την περισσότερη ώρα στο μπαλκόνι, ικανοποιημένη που για άλλη μια φορά βρισκόμουν σε μία από τις αγαπημένες μου πόλεις.
Ενώ εγώ αποχαιρέτησα το Βερολίνο από το μπαλκόνι του Soho House, η υπόλοιπη παρέα χρειάστηκε άλλα 3 μπαρ για να κάνει το ίδιο, και έτσι το πρωί πια, με μια σύντομη πλην όμως ουσιαστική επίσκεψη στα Mc Donalds πήραμε τον δρόμο της επιστροφής που αυτή τη φορά φάνταζε ατέλειωτος. Η μέρα εξαντλήθηκε καταβροχθίζοντας τις τεράστιες γερμανικές autobahn και σχεδόν ολόκληρο το επαρχιακό δίκτυο της Τσεχίας και το βράδυ πια ήμουν πίσω στη Βιέννη.
σχόλια