Μέχρι που χώθηκα στα βαθιά του ελληνικού ίντερνετ δεν είχα ιδέα πόσο σκεφτόταν ακόμα ο κόσμος τη δεκαετία του '80. Νόμιζα πως ήμουν ο μόνος. Με το ξεκίνημα όμως των ελληνικών μπλογκς εκεί στα τέλη του '04 -τότε τα μπλογκς ήταν λίγα, με προσωπικό περιεχόμενο και αναγνώστες που λίγο πολύ γνωρίζονταν μεταξύ τους- διαπίστωσα πως σε καμία περίπτωση δεν ήμουν η εξαίρεση.
Όσοι έζησαν ή μεγάλωσαν ή γεννήθηκαν στα '80ς (και δεν σταμάτησαν να έχουν έντονα συναισθήματα γι' αυτά) βρήκαν στο ελληνικό ίντερνετ την υγειά τους, ή έστω κι άλλους ομοιοπαθείς.
Κι ενώ στον πραγματικό κόσμο το να θυμηθείς ένα σλόγκαν απ' την τηλεοπτική διαφήμιση της Πατατούφας ή έναν καβγά του Ταχτσή με τη Μελίνα, ή ένα γκολ που μπήκε στον πρώτο αγώνα που πήγες σε γήπεδο μπορεί να μην ενδιαφέρει κανέναν, στο ίντερνετ όλα αυτά είναι αρχειακός θησαυρός!
Σήμερα υπάρχουν δεκάδες φόρουμ με ρετρό υλικό. Όλο και κάποιος θα 'χει γράψει σε βίντεο εκείνο το επεισόδιο σειράς που θυμάσαι σαν όνειρο, όλο και κάποιος θα ανεβάσει σε mp3 την κασέτα της 'ΜπιΜπιΜπό Στην Ακρόπολη', όλο και κάποιος θα σου λύσει κάποια ανόητη μουσική απορία. Όταν όμως όλα αυτά ήταν πανσπάνια, ένα μπλογκ ήταν ο φωτεινός φάρος που στριφογύριζε στο κομπιούτερ και στο μυαλό μου: το FANTASTIC '80s.
Το έγραφε η Ιφιμέδεια μαζί με τον Markos the Deaf και ήταν γεμάτο με την υψηλή και χαμηλή κουλτούρα των '80ς, τρίβια, αναμνήσεις και σατανικό χιούμορ. Κυρίως όμως ήταν γραμμένο από ανθρώπους εμφανώς καλλιεργημένους και ακομπλεξάριστους. Όταν το καλοκαίρι η Ιφιμέδεια μού χάρισε τον τίτλο αλλά και τον υπότιτλο ('Αν ήσουν εκεί μην κάνεις πως δε θυμάσαι'), με λίγα λόγια τον αέρα του μαγαζιού, αποφάσισα να το ανοίξουμε εδώ στο Lifo.gr.
Και τώρα το προλογίζουμε μ' ένα θεματικό Σαββατοκύριακο γεμάτο διανόηση και trash, διαμάντια των '80ς και σκουπίδια. Είναι συλλογικό το μπλογκ - και ελπίζω πως σύντομα θα είναι γεμάτο με τελείως ανόμοια θέματα που θα έχουν μόνο έναν κοινό παρονομαστή:
Τη δεκαετία που διαμόρφωσε την απαίσια σημερινή κατάσταση της χώρας, αλλά και που μας γέμισε με χιούμορ και ελπίδα, δυο πράγματα που σε μεγάλο βαθμό διατηρούμε ακόμα.
(Μην κάνεις ότι δε θυμάσαι.)
Στίχοι τραγουδιού έναρξης
sing-along
Είναι όλο ομορφιά
Με χρώματα πολλά
Με λουλούδια στα μαλλιά
Και στην καλή της την καρδιά
Έχει μαζί τους φίλους της παρέα
Μέσα στη φύση όλα είν'ωραία
Τι ζεστασιά, μες την καρδιά
Η γλυκιά η Κάντυ
Είναι στιγμές που η μοναξιά
Μες την καρδιά φωλιάζει
Μα υπάρχει ελπίδα πάντοτε
Δεν τελειώνει εδώ η ζωή
Δάκρυα, μοναξιά, όχι πιά Κάντυ
Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά
Η Κάντυ Κάντυ.
*Όλα τα ποστ του FANTASTIC '80s είναι εδώ.
![*[Ο κήπος] Από τον Πάνο Μιχαήλ](/icache/168/108/2/1390134_35148766_865190397011164_3019939209742909440_o_1.jpg)
Εγώ γεννήθηκα το '82 όμως όταν πήγαινα δημοτικό θυμάμαι ότι τα πρωινά του ΣΚ την έβαζε στη τηλεόραση και δεν ήθελα να χάνω επεισόδιο, άσε που έκλαιγα με την Κάντυ συνέχεια, ειδικά όταν πέθανε ο Πρίγκιπας (είχε πέσει απο το άλογό του, ο κακομοίρης) και αυτή η κακιά η Λίζα της έκανε τη ζωή κόλαση!!!!
χιχιχι.... ( Άκου λέει να μην κάνω πως δεν θυμάμαι, φυσικά και θέλω να τα θυμάμαι ) Ευχαριστώ για τις Αναμνήσεις :)
δραματα π ζει ο κοσμος, ε?...
Η κακιά λεγόταν Ελίζα και ο μακαρίτης που έπεσε σαν το μάπα από το άλογο λεγόταν Άντονυ.
Είχε δε δύο αδερφούς, τον Άρτσι και το Στήαρ (σας παρακαλώ, αν κάνω λάθος διορθώστε με!!!), οι οποίοι με το πέρασμα των ετών και σε διαφορετικά χρονικά σημεία ο καθένας γούσταραν την Κάντυ και της το εκδήλωσαν.
ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ, με προσέχετε έτσι;
Σε όλες μας βέβαια άρεσε ο Τέρι (με την φωνή του Αργύρη Παυλίδη και την πλούσια χαίτη).
Συνεχίζω να την θεωρώ μια απο τις καλύτερες σειρές έβερ, γιατί η Γλυκιά-Γλυκιά δεν νοιάζονταν μόνο για γκόμενους, αλλά γενικά για να είναι όλοι ευτυχισμένοι.
Κωνσταντίνα με τους πράσινους γίγαντες πού κρατάν την γη, διόρθωσε με αν κάνω λάθος, αλλά ΔΕΝ θυμάμαι ΠΟΤΕ να έπαιζε ΚΚ η ΕΡΤ Σ/Κ πρωί. (Σόου 90'ς).
Και φυσικά την θεωρούσα και θα την θεωρώ ΠΑΝΤΑ unisex παιδικό.
Καλή αρχή στην νέα στήλη!
Χρήστος.