Το τελευταίο ταξίδι του Λόρδου Βύρωνα.

Facebook Twitter
3

Ο Λόρδος Βύρων στο νεκροκρεβατό του (c. 1826), έργο του ολλανδού ζωγράφου Joseph-Denis Odevaere. Βλ. Rev. Patrick Comerford.

"(...) Τον επικήδειο, που η κυβέρνηση είχε τη ρητή εντολή να δημοσιεύσει, έγραψε ο Σπυρίδων Τρικούπης. Οι αρχές, όπως και ο λαός, εξέφρασαν τον πλήρη σεβασμό τους όπως ορίζουν τα έθιμα, η ευλάβεια, ή η θρησκεία. Ο Λόρδος Βύρων είχε παραλείψει να δώσει οδηγίες σχετικά με τη διάθεση της σορού του, γι' αυτό και προέκυψαν κάποιες δυσκολίες ως προς τον τόπο ταφής του. Μετά την ταρίχευση, η σορός του στάλθηκε στις 2 Μαίου στη Ζάκυνθο για να την παραλάβει ο Λόρδος Sidney Osborne, ο γραμματέας της Συγκλήτου της Κέρκυρας, πρόσωπο γνωστό στο Λόρδο Βύρωνα από το γάμο του.

 Η επιθυμία του Λόρδου Sidney Osborne, όπως και άλλων, ήταν να γίνει η ταφή στη Ζάκυνθο, αλλά η αγγλική κυβέρνηση απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αυτό. Στη συνέχεια, έγινε πρόταση να μεταφερθεί η σορός στην Αθήνα και να ταφεί στο ναό του Θησέα ή στον Παρθενώνα. Ο κυβερνήτης της Αθήνας είχε απευθύνει ένα κατεπείγον αίτημα στο Μεσολόγγι για να υποδεχτεί η πόλη του τα λείψανα του ποιητή, αλλά αυτά είχαν ήδη φτάσει στη Ζάκυνθο, όπου τα περίμενε ένα πλοίο για να τα μεταφέρει στο Λονδίνο, με την προσδοκία να τα δεχτεί το Αββαείο του Ουέστμινστερ ή ο καθεθρικός ναός του Αγίου Παύλου.

Στις 25 Μαίου, το Florida απέπλευσε από τη Ζάκυνθο με τη σορό, την οποία  συνόδευε ο Συνταγματάρχης Stanhope, και στις 29 Ιουνίου έφτασε στο λιμάνι των Downs.  Μόλις έληξε η καραντίνα του πλοίου, ο κ.  Hobhouse παρέλαβε τη σορό μαζί με τον δικηγόρο του από τον Συνταγματάρχη Stanhope, και ακολουθώντας τις οδηγίες του τελευταίου την πήγε στην οικία του Sir E. Knatchbull στο Ουέστμινστερ, όπου και παρέμεινε για μερικές μέρες.

Οι διοικούντες το Αββαείο, όπως και την εκκλησία του Αγίου Παύλου, αρνήθηκαν, όπως ειπώθηκε, να δώσουν άδεια ταφής μέσα σ' αυτά τα μεγάλα μνημεία των επιφανών νεκρών, με αποτέλεσμα να υιοθετηθεί η λύση του οικογενειακού τάφου των Byrons. Η κηδεία, αντί να είναι δημόσια, έγινε κατά συνέπεια ιδιωτική, με την προσέλευση μόνο μερικών επιστήθιων φίλων στο Hucknell, ένα μικρό χωριό σε απόσταση δύο μιλίων από το Αββαείο του Newstead που στεγάζει τον οικογενειακό τάφο.  Εκεί τοποθετήθηκε το φέρετρο, τηρώντας μια παλιά επιθυμία του ποιητή που ήθελε να ανακατευτούν οι στάχτες της μητέρας του με τις δικές του. Ωστόσο, ένα γεγονός απλό και απρόσμενο, όπως ταιριάζει σε τέτοιου είδους επισημότητες, προσέδωσε στην τελετή ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Καθώς η νεκρώσιμη πομπή περνούσε μέσα από τους δρόμους του Λονδίνου,  ένας ναύτης που περπατούσε ακάλυπτος δίπλα στο φέρετρο ρωτήθηκε γιατί το έκανε, κι αυτός απάντησε πως έχοντας υπηρετήσει τον Λόρδο Βύρωνα στις χώρες της Ανατολής είχε έρθει να αποτίσει φόρο τιμής στη σορό του. Μία απλή, αλλά εμφατική μαρτυρία των ειληκρινών αισθημάτων που ενέπνεε ο Λόρδος. Το φέρετρο φέρει την ακόλουθη επιγραφή:

LORD BYRON, OF ROCHDALE,
BORN IN LONDON, JANUARY 22, 1788;
DIED AT MISSOLONGHI,
IN WESTERN GREECE,
APRIL 19, 1824.


Δίπλα στο φέρετρο τοποθετήθηκε η τεφροδόχος με την ακόλουθη σημείωση : Mέσα σ' αυτήν την τεφροδόχο βρίσκεται η καρδιά, ο εγκέφαλος, κλπ. του εκλιπόντος Λόρδου Βύρωνα."

(Πρόχειρη μετάφραση από το κεφάλαιο XLVIII  The funeral Preparations and final Obsequies του βιβλίου του John Galt (1779-1839) The Life of Lord Byron. Βλ. Classic Literature.  

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK ΔΕΥΤΕΡΑ «Love Actually»: η συνήθεια που έγινε λατρεία έκλεισε τα 20 χρόνια

Οθόνες / «Love Actually»: Η συνήθεια που έγινε λατρεία έκλεισε τα 20 χρόνια

Σαν σήμερα πριν από είκοσι χρόνια έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη η λονδρέζικη χριστουγεννιάτικη κομεντί που εξελίχθηκε σε απαραίτητη χριστουγεννιάτικη προβολή για εκατομμύρια σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ

σχόλια

2 σχόλια
Βλέπουμε επίσης την εμμονική αρχαιόπληκτη αντιμετώπιση του τόπου από την -αστική- Ευρώπη, γεγονός που έχει, νομίζω, συμβάλει στη γνωστή "εθνική" μας σύγχυση και τη διαστρέβλωση της τοπικής ταυτότητας.