Λονδίνο 1888. Ένα πέπλο ομίχλης σκεπάζει τις παγωμένες νύχτες. Το σκοτάδι απλώνεται παντού, με τις λάμπες αερίου να ρίχνουν πού και πού ένα αχνό φως στα εχθρικά σοκάκια. Στον απόηχο της εκβιομηχάνισης η βρετανική πρωτεύουσα τροφοδοτείται σχεδόν αποκλειστικά από την καύση του άνθρακα. Αυτό κάνει το Λονδίνο μια πολύ βρόμικη πόλη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απελπιστικά φτωχοί, ιδίως στην ανατολική πλευρά. Η εισροή μεταναστών από την Ιρλανδία, τη Ρωσία και την ανατολική Ευρώπη είναι τεράστια. Οι άνθρωποι πασχίζουν για την επιβίωση, ενώ η περιοχή γίνεται διαβόητη για την εξαθλίωση, τη βία και το έγκλημα.
Η θέση των γυναικών και των παιδιών είναι δεινή. Τα στενά σοκάκια και οι σκοτεινοί δρόμοι γεμίζουν πόρνες. Γυναίκες που εκδίδονται, προσφέροντας γρήγορες απολαύσεις για λίγα κέρματα. Το σκηνικό είναι από μόνο του γκροτέσκο. Δυσωδία, φτώχεια, κρύο και χλευασμός για το αρχαιότερο επάγγελμα. Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν κανένα δικαίωμα.
Εκείνη την εποχή, ο θάνατος ή η δολοφονία ενός κοριτσιού που εργαζόταν στον δρόμο σπάνια αναφερόταν στον Τύπο και ακόμη πιο σπάνια ερευνούνταν από τις αρχές. Η πραγματικότητα ήταν ότι οι πόρνες δέχονταν πολύ συχνά σωματικές επιθέσεις, οι οποίες ορισμένες φορές οδηγούσαν στον θάνατο.
Εκείνη την εποχή, ο θάνατος ή η δολοφονία ενός κοριτσιού που εργαζόταν στον δρόμο σπάνια αναφερόταν στον Τύπο και ακόμη πιο σπάνια ερευνούνταν από τις αρχές. Η πραγματικότητα ήταν ότι οι πόρνες δέχονταν πολύ συχνά σωματικές επιθέσεις, οι οποίες ορισμένες φορές οδηγούσαν στον θάνατο.
Ένα από αυτά τα βίαια εγκλήματα ήταν η επίθεση στην πόρνη Emma Smith, η οποία ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε με ένα αντικείμενο, από τέσσερις άνδρες. Η Smith, η οποία αργότερα πέθανε από περιτονίτιδα, έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πολλά θύματα που σκοτώθηκαν από συμμορίες που απαιτούσαν χρήματα για προστασία. Η μετα-βικτωριανή εποχή στο Λονδίνο ήταν τόσο σκληρή και βίαιη που θα γινόταν ορόσημο ασχήμιας.
«Τζακ ο Αντεροβγάλτης»
Από τις 7 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου 1888, ο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης» τρομοκρατούσε την περιοχή Whitechapel στα ανατολικά του Λονδίνου. Σκότωσε τουλάχιστον πέντε πόρνες, ακρωτηριάζοντας τα πτώματά τους με έναν ασυνήθιστο τρόπο που υποδείκνυε ότι ο δολοφόνος είχε γνώση της ανθρώπινης ανατομίας. Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ουδέποτε συνελήφθη και παραμένει ένα μυστήριο κι ένας από τους πιο κακόφημους εγκληματίες της Αγγλίας.
Η σειρά των δολοφονιών ξεχώρισε από άλλα βίαια εγκλήματα της εποχής. Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης δεν σκότωνε απλώς τα θύματά του με ένα μαχαίρι, αλλά ακρωτηρίαζε και ταπείνωνε τις γυναίκες, δείχνοντας την απέχθειά του για ολόκληρο το γυναικείο φύλο.
Όταν οι δολοφονίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη ξαφνικά σταμάτησαν, το φθινόπωρο του 1888, οι πολίτες του Λονδίνου ζητούσαν απαντήσεις που όμως δεν θα ήρθαν ούτε έναν αιώνα αργότερα.
Η υπόθεση γέννησε μια βιομηχανία βιβλίων, ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και ιστορικών περιηγήσεων. Ωστόσο η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, η παραπληροφόρηση και οι αυστηροί κανονισμοί της Scotland Yard δεν θα οδηγούσαν ποτέ σε συμπεράσματα.
Ο ένοχος για τις δολοφονίες πέντε ιερόδουλων (όλες σε απόσταση ενός μιλίου στις συνοικίες του Whitechapel) παρά τις αμέτρητες έρευνες το φθινόπωρο του 1888 παρέμενε ασύλληπτος. Το παρατσούκλι «Τζακ ο Αντεροβγάλτης» προέρχεται από μια επιστολή που γράφτηκε από κάποιον που ισχυρίστηκε ότι ήταν ο «χασάπης» του Whitechapel και δημοσιεύθηκε κατά τη διάρκεια των επιθέσεων.
Πολλές επιστολές εστάλησαν από τον δολοφόνο στη Scotland Yard, χλευάζοντας αξιωματικούς και εξιστορώντας ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη οι οποίες αναπαράχθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες.
Μεταξύ άλλων κατηγορήθηκαν ο περίφημος βικτωριανός ζωγράφος Walter Sickert, ένας Πολωνός μετανάστης, ακόμη και ο εγγονός της βασίλισσας Βικτώριας. Από το 1888, περισσότεροι από 100 ύποπτοι έχουν κατονομαστεί, διαιωνίζοντας το μυστήριο.
«Το Γράμμα από την Κόλαση του Τζακ του Αντεροβγάλτη»
Η πιο εντυπωσιακή και αξιοσημείωτη επιστολή του δολοφόνου εστάλη στις 15 Οκτωβρίου του 1888 στον επικεφαλής για την ασφάλεια του Whitechapel, George Lusk. Ήταν ανυπόγραφη και δεν έμοιαζε σε τίποτα με τις υπόλοιπες επιστολές, αφού θεωρήθηκε ωμή, χωρίς τη λογοτεχνική χροιά που είχαν τα προηγούμενα κείμενα.
Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως, ήταν ότι συνοδευόταν από ένα κουτί. Όταν ο Lusk άνοιξε το μικρό κουτί, βρήκε μέσα έναν ανθρώπινο νεφρό, που είχε διατηρηθεί σε αιθανόλη.
Πρόκειται πιθανότατα για έναν από τους νεφρούς της Cathrine Eddowes ο οποίος είχε αφαιρεθεί από τον δολοφόνο. Αυτός που έγραψε το γράμμα ισχυρίζεται πως είχε τηγανίσει και φάει το άλλο νεφρό.
From hell.
Mr Lusk,
Sor
I send you half the Kidne I took from one woman and prasarved it for you tother piece I fried and ate it was very nise. I may send you the bloody knif that took it out if you only wate a whil longer signed
Catch me when you can Mishter Lusk
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 15.10.2014
σχόλια