Ξέρουμε τον «Ερωτόκριτο», την «Ερωφίλη, την «Πανώρια», τον «Κατσούρμπο». Γνωρίζουμε τα ονόματα του Βιτσέντζου Κορνάρου ή του Γεωργίου Χορτάτση. Έργα και συγγραφείς της κρητικής λογοτεχνίας στα χρόνια της Αναγέννησης. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα λογοτεχνήματα και αυτοί οι συγγραφείς.
Ο Στέφανος Κακλαμάνης, μετά από είκοσι χρόνια δουλειάς, μας παρέδωσε το τρίτομο έργο «Η Κρητική Ποίηση στα χρόνια της Αναγέννησης, 14ος-17ος αιώνας» που κυκλοφόρησε από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης και αλλάζει εντελώς την οπτική και φυσικά τη γνώση μας γι’ αυτήν τη μεγάλη περίοδο. Δεκάδες έργα, πολλοί επώνυμοι συγγραφείς αλλά και άλλοι που μένουν ανώνυμοι, ελληνικά και ιταλικά να εναλλάσσονται ως δημιουργικές γλώσσες, αποκαλύπτουν έναν κόσμο που γεφυρώνει το Βυζάντιο με την ευρωπαϊκή Αναγέννηση και ιδιαίτερα την ιταλική.
Με το τρίτομο έργο του Στέφανου Κακλαμάνη ανοίγει ουσιαστικά ένα νέο κεφάλαιο για τη μελέτη αυτής της περιόδου αλλά και για την απόλαυση των κειμένων που μας παρέδωσε η Κρητική Αναγέννηση.
«Τα μάτια, να ‘ναι κι ανοιχτά, τη νύκτα δε θωρούσι/νύκτα και μέρα της καρδιάς τα μάτια συντηρούσι/
Χίλια μάτια ‘χει ο λογισμός, μερόνυκτα βιβγλίζου/ χίλια η καρδιά και πλιότερα κι ουδέποτε σφαλίζου».
