Ο Jonny Greenwood έγραψε ένα αριστούργημα για την ταινία Phantom Thread

Ο Jonny Greenwood έγραψε ένα αριστούργημα για την ταινία Phantom Thread Facebook Twitter
Ο Βρετανός πολυοργανίστας και κιθαρίστας του δημοφιλούς συγκροτήματος των Radiohead είναι ένας μουσικός με πολυδιάστατη μουσική παιδεία.
1

Πριν από λίγες ημέρες, η μουσική του Jonny Greenwood για τη νέα ταινία του Paul Thomas Anderson «Phantom Thread» έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ στην κατηγορία Best Original Score. Μπορεί για πολλούς να μοιάζει με μια υποψηφιότητα σαν όλες τις άλλες, αλλά στην πραγματικότητα έχει ξεχωριστή σημασία.

Πρόκειται κυρίως για την αργοπορημένη αναγνώριση της δουλειάς του πιο εργατικού, ταπεινού και χαρισματικού μέλους των Radiohead από την Ακαδημία, όπως και για μια ευκαιρία για το μαζικότερο κοινό να ανακαλύψει τη δημιουργική διάνοια του Greenwood μέσα από τις εκπληκτικές solo κυκλοφορίες του.

Οι συνθέσεις με τις πλούσιες έγχορδες ενορχηστρώσεις αναδεικνύουν το μελοδραματικό πνεύμα της ταινίας, ενώ τα απειλητικά πιανιστικά περάσματα αποκρυσταλλώνουν άψογα τα ανείπωτα συναισθήματα που κρύβονται στην ψυχή των δύο πολύπλοκων χαρακτήρων.

Ο Βρετανός πολυοργανίστας και κιθαρίστας του δημοφιλούς συγκροτήματος υπέγραψε για πρώτη φορά σάουντρακ σε ταινία του μεγάλου Αμερικανού σκηνοθέτη το 2007 με το «Τhere will be blood», το οποίο, παρόλο που αποτελεί ένα από τα πιο συγκλονιστικά της κινηματογραφικής ιστορίας, κρίθηκε από την Ακαδημία ακατάλληλο να συμπεριληφθεί στη λίστα των υποψηφιοτήτων των Όσκαρ λόγω κάποιων ειδικών κανονισμών.

Έκτοτε οι δύο καλλιτέχνες συνέχισαν τη συνεργασία τους. Τα φιλμ «Master» και «Inherent Vice» και το ντοκιμαντέρ «Junun» του Paul Thomas Anderson διακρίνονται για τις αριστοτεχνικές συνθέσεις του Greenwood, με τον τελευταίο να κατανοεί απόλυτα το όραμα του σκηνοθέτη σε κάθε του ταινία.

 

Το επίσημο τρέιλερ της ταινίας PhantomThread.

Ωστόσο, η επίσημη επιβράβευση ήρθε με την τελευταία τους δημιουργική σύμπραξη. Το «Phantom Thread» είναι ένα νευρωτικό ρομάντζο που εκτυλίσσεται στο ντελικάτο Λονδίνο της δεκαετίας του 1950.

Αφηγείται την ιστορία του εμμονικού με τη λεπτομέρεια μόδιστρου Reynolds Woodcock (τον οποίο υποδύεται ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις) που σχεδιάζει ρούχα και ντύνει μέλη της υψηλής κοινωνίας της βρετανικής μητρόπολης. Όταν ερωτεύεται μια νεαρή σερβιτόρα ονόματι Alma (την υποδύεται η Vicky Krieps), η σχέση τους μετατρέπεται σε ένα παιχνίδι εξουσίας μεταξύ των δύο.

Για τις ανάγκες της ταινίας ο Greenwood συγκέντρωσε μια 60μελή ορχήστρα. Το σάουντρακ εμπνέεται κυρίως από την κληρονομιά των ρομαντικών της κλασικής μουσικής δωματίου αλλά και από την μπαρόκ ηχητική αισθητική, με το λεπτεπίλεπτο, εκλεπτυσμένο αποτέλεσμα να συνδυάζεται με την εύθραυστη σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, όπως και με το ύφος της εποχής και της κοινωνίας που αποτυπώνει το φιλμ.

 

Το "House of Woodcock" του Jonny Greenwood από το soundtrack της ταινίας Phantom Thread. Το σάουντρακ εμπνέεται κυρίως από την κληρονομιά των ρομαντικών της κλασικής μουσικής δωματίου αλλά και από την μπαρόκ ηχητική αισθητική

Οι συνθέσεις με τις πλούσιες έγχορδες ενορχηστρώσεις αναδεικνύουν το μελοδραματικό πνεύμα της ταινίας, ενώ τα απειλητικά πιανιστικά περάσματα αποκρυσταλλώνουν άψογα τα ανείπωτα συναισθήματα που κρύβονται στην ψυχή των δύο πολύπλοκων χαρακτήρων.


Όπως είπε και ο ίδιος ο Greenwood, «σκοπός μου ήταν να αποδώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αίγλη της εποχής και τον ρομαντισμό που συνυπήρχαν με τον φόβο και το σκοτάδι. Δεν ήθελα να ακουστεί σοβαροφανές ή ρετρό, αλλά δεν είμαι και ο Penderecki».

Μπορεί στο μυαλό των περισσοτέρων ο Greenwood να είναι ο ταλαντούχος κιθαρίστας των Radiohead με τα εξωπραγματικά, φουτουριστικά σόλο και το όνομά του να έχει ταυτιστεί με τη σύγχρονη πoπ/ρoκ κουλτούρα, αλλά ο Βρετανός είναι ένας πολυπράγμων μουσικός με πολυδιάστατη μουσική παιδεία.

Τα αρχικά του ερεθίσματα εντοπίζονται στη μουσική που άκουγε στο αμάξι των γονιών του, όπου έπαιζαν κασέτες από μιούζικαλ, κονσέρτα του Mότσαρτ και διασκευές τραγουδιών των Simon and Garfunkel. Όταν κάποια κασέτα χαλούσε, επικεντρωνόταν στον ήχο της μηχανής του αυτοκινήτου, ενώ προσπαθούσε να θυμηθεί τις μελωδίες των τραγουδιών.

Γρήγορα άρχισε να παίζει μπάσο, ντραμς, βιόλα, πιάνο και Οndes Martenot, έναν πρόδρομο του συνθεσάιζερ, παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες μπαρόκ ορχήστρες της περιοχής της Οξφόρδης, ενώ ταυτόχρονα πήγαινε σε συναυλίες των Fall.

Ενώ φοιτούσε στο ιδιωτικό σχολείο Abingdon μαζί με τον αδελφό του και μετέπειτα μέλος των Radiohead, Colin, γνώρισε τον Thom Yorke, τον Εd O'Brien και τον Phil Selway, και άρχισε να παίζει στην μπάντα τους On A Friday.

Ο Jonny Greenwood έγραψε ένα αριστούργημα για την ταινία Phantom Thread Facebook Twitter
Οι Radiohead. Η μπάντα ξεκίνησε με το όνομα On A Friday αλλά όταν το 1991 υπέγραψε συμβόλαιο με την EMI άλλαξε το όνομά της σε Radiohead

Όταν η μπάντα υπέγραψε το 1991 επαγγελματικό συμβόλαιο με την EMI άλλαξε το όνομά της σε Radiohead, ο Greenwood παράτησε τις σπουδές του στη μουσική και στην ψυχολογία και... η ιστορία για το πώς οι Radiohead εξελίχθηκαν σε ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα της σύγχρονης ροκ ιστορίας είναι χιλιοειπωμένη.

Η πρώτη απόπειρα του Greenwood να δοκιμάσει τις συνθετικές του δυνάμεις εκτός του πλαισίου ενός γκρουπ πραγματοποιήθηκε το 2003, όποτε έγραψε τη μουσική για το ντοκιμαντέρ «Bodysong», το οποίο μάλιστα κέρδισε και το βραβείο BAFTA την ίδια χρονιά.


Μέσα από αυτήν του τη δουλειά ο Paul Thomas Anderson συνειδητοποίησε πως είχε βρει τον κατάλληλο άνθρωπο, με τον οποίο έφτασαν τελικά στην προσωπική τους κορυφή με το «There will be blood».

Στη συνέχεια o Βρετανός μουσικός υπέγραψε το σάουντρακ της γιαπωνέζικης ταινίας «Norwegian Wood» (από το ομότιτλο βιβλίο του Mουρακάμι), ενώ ξεκίνησε και νέα συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Λιν Ράμσεϊ, γράφοντας αρχικά τη μουσική για το ψυχολογικό δράμα «We need to talk about Kevin» και πέρσι για την τελευταία της ταινία «You were never really here».

 

 Ο Jonny Greenwood σε συνέντευξή του για το ντοκιμαντέρ της Anna Schmidt, "Paths Through the Labyrinth".

Αν η ιστορία του Jonny Greenwood αποδεικνύει κάτι, είναι πως αποτελεί έναν από τους αφανείς ήρωες της μουσικής ιστορία του 21ου αιώνα. Η προσήλωσή του στην τέχνη, η ταπεινοφροσύνη και ο σεβασμός με τον οποίο αντιμετωπίζει κάθε δουλειά που του ανατίθεται αλλά και αυτή η απαράβατη φιλοσοφία του να «γιορτάζει», τελικά, τον συγκερασμό εγκεφαλικότητας και συναισθηματισμού με όποιο μέσο και αν το επιδιώξει, θα είναι πάντα οι αρετές που θα τον ξεχωρίζουν από τους συναδέλφους του. Ακόμη και αργοπορημένα, η καλλιτεχνική του ιδιοφυΐα και το επαγγελματικό του ήθος φαίνεται πως θα αναγνωριστούν.

Oscars News
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Δεν θα έλεγα ότι αποτελεί ο Greenwood αφανής ήρωας, τουλάχιστον στο είδος μουσικής που κινείται...θέλω να ελπίζω ότι όσοι πραγματικά γνωρίζουν τη μουσική των Radiohead ξέρουν και έχουν ήδη αναγνωρίσει ότι η μουσική ιδιοφυία του συγκροτήματος πέραν του Yorke, είναι ο Kύριος Greenwood. Και μιλάω για τους πραγματικά μουσικόφιλους, γιατί προφανώς και δεν ενδιαφέρει τον υπόλοιπο κόσμο.