Επικαλούμενο πληροφορίες του το SPIEGEL-Online αναφέρει πως η τρόικα πρέπει να διαθέσει ένα ποσό άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, σε περίπτωση που οι Έλληνες εξαρτώνται και κατά τα έτη 2013 και 2014 από ξένη βοήθεια.Σύμφωνα μάλιστα με το περιοδικό κατά την συνάντηση κορυφαίων αξιωματούχων των υπουργείων Οικονομικών των χωρών της ευρωζώνης την προηγούμενη Τετάρτη, ο γερμανός υφυπουργός Οικονομικών Γιοργκ Άσμουσεν αρνήθηκε – όπως αναφέρουν άλλοι συμμετέχοντες – να συναινέσει σε νέο πρόγραμμα, αν σ’ αυτό δεν περιληφθούν και οι ιδιώτες πιστωτές, δηλαδή να παραιτηθούν από μέρος των απαιτήσεών τους. Η πρότασή του ο Άσμουσεν δεν βρήκε σύμφωνους τους υπόλοιπους εκπροσώπους της ευρωζωνης και τότε φέρεται να απείλησε να αφήσει την Ελλάδα να πτωχεύσει. Στους ομολόγους του εξήγησε ότι χωρίς συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία στη γερμανική Βουλή, άρα ούτε και νέο πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα.
Όχι νέες περικοπές, ναι στην Ανάπτυξη
«Καιρός για βοήθεια», είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου κύριου σχολίου στην γερμανική έκδοση των Financial Times, που τονίζει ότι οι αγορές δεν αντέδρασαν στην δήλωση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για αναδιάταξη του ελληνικού χρέους και κατά συνέπεια συμπεραίνει: «Η έλλειψη αντίδρασης των αγορών υπογραμμίζει ένα πράγμα: η προκρινόμενη σήμερα ‘ήπια’ αναδιάρθρωση, δηλαδή μία επιμήκυνση της αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα χρεών της Ελλάδας. Διότι πρόκειται για μικρή ελάφρυνση.
Παρ’ όλα αυτά το βήμα αυτό είναι σωστό, γιατί δίνει χρόνο στους Έλληνες, αλλά και στις άλλες χώρες-μέλη της ευρωζώνης για την επίλυση του προβλήματος. Αποφασιστικής σημασίας όμως είναι πως θα χρησιμοποιήσουν αυτό το χρόνο.»
«Από τους Έλληνες δεν πρέπει να αναμένουμε πολλά, έστω και αν η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι επιθυμεί να προχωρήσει και σε άλλες περικοπές, δεν πρόκειται να τα καταφέρει, η αντίδραση του κόσμου είναι τεράστια.
Γι’ αυτό δεν συνιστά συνετή τακτική η επιδίωξη νέων περικοπών. Ήδη η ελληνική οικονομία πλήττεται σοβαρά από τις σημερινές περικοπές. Εδώ να σημειωθεί ότι η σημαντικότερη προϋπόθεση μείωσης του χρέους είναι μια ισχυρή ανάπτυξη.
Ούτε πρέπει να ελπίζουμε στις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, διότι ενδέχεται οι τιμές για τα ακίνητα κρατικής ιδιοκτησίας να είναι ιδιαίτερα χαμηλές.
Το μόνο που μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι να βελτιώσει το σύστημα των φορολογικών εσόδων της, αλλά πρόκειται για μακροπρόθεσμη διαδικασία που διαρκεί χρόνια και όχι μήνες.»
Και η εφημερίδα καταλήγει: «Μεγαλύτερες θα είναι οι συνέπειες όχι για τους Έλληνες, αλλά για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και κυρίως για τους Γερμανούς.
Μόνον εάν (οι Ευρωπαίοι) αποσαφηνίσουν πως έχουν πάρει στα σοβαρά τη διάσωση της Ελλάδας και δεν προτίθενται να επιτρέψουν ‘κούρεμα’ του χρέους, δηλαδή μερική υποτίμηση της αξίας των κρατικών ομολόγων, τότε οι επενδυτές στις χρηματαγορές θα επανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους προς τη χρεωμένη Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να δοθούν επιπρόσθετα δάνεια στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, αλλά χωρίς υψηλά επιτόκια. Μόνον αυτό προσφέρει στους Έλληνες τη ρεαλιστική ευκαιρία να βγουν μόνοι τους από την μιζέρια.»
Να μην την γλυτώσουν οι ιδιώτες-πιστωτές
«Η αναδιάρθρωση», είναι ο τίτλος ανάλυσης (του Χόλγκερ Στέλτζνερ) στις οικονομικές σελίδες της Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Το άρθρο αναφέρει ότι έσπασε πια το απορριπτικό μέτωπο κατά της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, υπογραμμίζει ότι ακόμη ουδείς γνωρίζει πως ακριβώς εννοούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες τη λέξη αναδιάρθρωση και γι’ αυτό ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι ελπίζει ή επιδιώκει, και καταλήγει:
«Μια ήπια αναδιάρθρωση δεν έχει σοβαρές επιπτώσεις στους πιστωτές, ούτε στους οφειλέτες.
Αλλά τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά με το ‘αναγκαστικό κούρεμα’ του χρέους. Το τελευταίο θα σήμαινε για τους οίκους αξιολόγησης στάση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας.
Τότε οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να λάβουν πιστώσεις από τις άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, κάτι που είναι ήδη σχεδόν κανόνας και σήμερα.
Για την ΕΚΤ τίθεται το κρίσιμο ερώτημα, εάν σε περίπτωση χρεοκοπίας των ελληνικών τραπεζών θα έκλεινε και η ίδια τη στρόφιγγα ή τι θα έπρεπε να κάνει, εάν λάμβανε σοβαρά υπόψη τους κανόνες λειτουργίας της. Μέχρι τώρα η ΕΚΤ χρηματοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες αποδεχόμενη ως εγγύηση τις αμφιλεγόμενες ασφάλειες που της προσφέρουν. Σε περίπτωση όμως στάσης πληρωμών αυτό δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Τότε υπάρχει ο κίνδυνος να αποσύρουν οι καταθέτες τα χρήματά τους από τις τράπεζες.
Εάν ακολουθηθεί όμως μια ‘καλή λύση’ στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης, ο οφειλέτης επιτρέπεται να επιβιώσει, αλλά δεν επιτρέπεται να την γλυτώσουν και οι ιδιώτες-πιστωτές.»
Η αναβολή κοστίζει ακριβά και πλήττει την εμπιστοσύνη
«Αποφάσεις θα λάβουμε αργότερα», τιτλοφορεί το σχόλιο (του Τόμας Έξνερ)
η Die Welt του Βερολίνου για την τακτική των Ευρωπαίων υπ. Οικονομικών:
«Το πραγματικό πρόβλημα της ευρωκρίσης εστιάζεται κυρίως στην Ελλάδα. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι υπουργοί Οικονομικών. Όμως το αίτημα των υπολοίπων Ευρωπαίων προς την Αθήνα να ακολουθήσει ένα πιο σκληρό πρόγραμμα περικοπών και να επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις εκφράζει το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται.»
«Όλοι (οι υπουργοί) ξέρουν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα βάλουν το χέρι στην τσέπη, αλλά φοβούνται να ανοίξουν τα χαρτιά τους.
Πολιτικά ενδέχεται αυτή η τακτική να φαίνεται οπορτουνιστική, επειδή όλοι μεταθέτουν συνεχώς την ώρα της αλήθειας ή ελπίζουν πως έτσι μπορεί να αποκομίσουν κάποια οφέλη.
Η αναβολή των αποφάσεων έχει το τίμημά της. Αυτή ακριβώς η τακτική κατέστησε στο πρόσφατο παρελθόν τα μέτρα διάσωσης εξαιρετικά ακριβά. Επιπλέον πλήττει και την εμπιστοσύνη.»
πηγή: Deutsche Welle
