Δεκέμβρης 2008: Ένας νεαρός μαθητής πέφτει νεκρός από τα πυρά ειδικού φρουρού.
Μάιος 2010: Η φωτιά που ξέσπαει στο κτίριο της Marfin κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου για το ΔΝΤ έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών εργαζομένων.
16/12/2010
«Καταδικάστηκαν όλα να είναι επιδερμικά.»
Δεν περίμενες να δεις πλημμύρα κόσμου σε αυτή την πρεμιέρα της ταινίας «Οργώνοντας το χρόνο» του Κώστα Κολημέν9ου που έγινε χτές το βράδυ στο σινεμά Ααβόρα. Δεν ήταν δα και ο Χάρρυ Πότερ που ανέβαινε στα Village. Σίγουρα η μυθοπλασία, τα παραμύθια, ο οικογενειακός κινηματογράφος ανακουφίζουν, φυσούν μακριά τις έγνοιες και τους προβληματισμούς, ψυχαγωγούν χωρίς να φορτώνουν.
Το πολιτικό ντοκιμαντέρ όμως αναβιώνει. Το απέδειξε το « Οργανώνοντας το χρόνο» αποσπώντας βραβείο στο 4ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας. Το απέδειξε το εγκάρδιο χειροκρότημα που γέμισε την αίθουσα παρά τις άδειες θέσεις.
Ήταν κάτι περισσότερο από ένα κοινωνικοπολιτικό ντοκιμαντέρ, μία ακτιβιστική ταινία γυρισμένη εξ ολοκλήρου με μία μικρή κάμερα στο χέρι. Χωμένη μέσα στους διαδηλωτές να καταγράφει την οργή του όχλου, την πίστη του στην αλλαγή, τα όνειρα και την αισιοδοξία του για το μέλλον. Μικρά αποσπάσματα από νέους που μιλούν για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, για το κατά πόσο οι θάνατοι στη Marfin ήταν αποτέλεσμα προβοκάτσιας, για το πώς ονειρεύονται τον ιδανικό, δικό τους, κόσμο. Όλα αυτά άλλοτε συνοδεύονται από μουσικές, άλλοτε από σιωπές και άλλοτε από λόγο. Οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη και τα συνθήματα στα πανό και τους τοίχους ουρλιάζουν την πραγματικότητα. Τα λεπτά περνούν και προς το τέλος μεταφερόμαστε μακριά από την Αθήνα, αντιμέτωποι με γερασμένα χέρια και ρυτιδιασμένα πρόσωπα, να μιλούν με νοσταλγία για τους δικούς τους αγώνες και με πάθος για τους τρέχοντες και τους μελλοντικούς.
«Γιατί η ιστορία δε σταματά και η αντίσταση είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουν οι άνθρωποι για να αντιμετωπίσουν τη βία της εξουσίας.»
Το τρέιλερ της ταινίας:
σχόλια