ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι παραξενος ανθρωπος ,δυσκολος ..εχω περασει πολλες καταστασεις και νιωθω ωρες ωρες οτι ειμαι πιο μεγαλη απο την ηλικια μου ..ειμαι με ενα παιδι 1 χρονο και κατι ...τον αγαπαω,τον λατρευω ...ομως ... μερικες φορες νιωθω οτι με πιεζει τοσο πολυ ...ειναι υπερβολικος ...οταν με πρωτο γνωρισε ημουν πιο αγοροκοριτσο και τωρα αρχισα να φτιαχνομαι λιγο και μου κανει γκρινιες γιατι ντυνομαι και βαφομαι ... εχω αρχισει να κουραζομαι .. δεν μπορω να κανω τιποτα πια ανετα οπως παλια ... φοβαμαι να μιλησω στον οποιοδηποτε .. να βγω με οποιοδηποτε παλιο μου φιλο .. γενικα φοβαμαι τα παντα να κανω .. φοβαμαι το πως θα το παρει ,τι σκηνη που θα κανει μετα και οτι θα με χωρισει για το οτιδηποτε ... δεν ξερω τι να κανω ..πραγματικα ...τον αγαπω αλλα νιωθω σαν να ειμαι φυλακισμενη σε μια γλυκια φυλακη ... αλλα η φυλακη ειναι φυλακη ειτε γλυκια ειτε πικρη .. δεν ξερω τι να κανω .. δεν ξερω πως να το αντιμετοπισω .. εχω τοσα πραγματα στο μυαλο ειναι το τελευταιο που μπορω να αντεξω το αγορι μου .. θα επρεπε απλα να ειναι διπλα μου και να με καταλαβαινει ..