NEO VIDCAST

Ο χριστιανός οραματιστής του εναλλακτικού ροκ. Από τη Μαρίνα Φωκίδη

Facebook Twitter
0

Στην οθόνη (ενός μικρού θεάτρου στο Κουκάκι) ένας τύπος με μαύρο κουστούμι και παρωπίδες, τις οποίες έχει φτιάξει μόνος του, σε σχήμα καρδιάς, για να μη βλέπει την ασχήμια του κόσμου, και μια θήκη κιθάρας στο χέρι περπατάει σε ένα αμερικάνικο τοπίο κάπου στο νότιο New Jersey. Πρόκειται για τον Daniel Smith, έναν εκκεντρικό εικαστικό καλλιτέχνη, μουσικό, και ευσεβή χριστιανό, που «παρέσυρε» τα αδέλφια του στο δρόμο μιας αρκετά ιδιοσυγκρασιακής indie rock πορείας, ή καλύτερα σε μια ανθρώπινη «οικογενειακή» υπόθεση που ξεχειλίζει σε αυθεντικότητα, και η οποία διαδόθηκε σύντομα λόγω της «διαφορετικότητάς της» προς την πραγματικότητα των θαμώνων της: της ευρύτερης κοινότητας «άθεων» indie hipsters (της μουσικής και των εικαστικών) που βρήκαν «στη μουσική οικογένεια» τη στοργικότητα που έχασαν «εκ παραδρομής» στον κατασκευασμένο, αντικομφορμιστικό και άκρως ατομικό δρόμο προς μια υποτιθέμενη (ή αγωνία για) νεωτερικότητα.

Ένας απ' αυτούς που έτυχε να βρίσκεται σε κάποιο gig τους το 2001, ο σκηνοθέτης JL Aronson, αποφασίζει να τους κάνει φιλμ. Μετά από πέντε χρόνια, το αποτέλεσμα δια-πραγματεύεται τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στη θρησκεία και την οικογενειακή κατάσταση της ανεξάρτητης καλλιτεχνικής και ευρύτερης μουσικής σκηνής, την αυθεντική αφοσίωση σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς και την ανεπιτήδευτη καλλιτεχνική intuition, η οποία μοιάζει να οδηγεί στην αυτόματη παρουσίαση ενός ανεπεξέργαστου μουσικού και εικαστικού υλικού με έντονες σύγχρονες αναφορές.

Η προσέγγιση του Daniel Smith από τον σκηνοθέτη δεν προδίδει κανενός είδους μανιερισμό - αναμενόμενο καμιά φορά από μουσικά ντοκιμαντέρ. Μάλλον δεν είναι καν μουσικό ντοκιμαντέρ, αλλά μια ιστοριούλα των προσπαθειών και των δοκιμασιών ενός καλλιτέχνη που έχει αποτελέσει τη «σιγανή» έμπνευση πολύ διάσημων συναδέλφων -ενώ αυτός δεν έπαψε ποτέ να οραματίζεται- και μαζί του ετερόκλητου κοινού του. Χωρίς ειδικό προϋπολογισμό αλλά με τη βοήθεια φίλων, οικογένειας και πιστωτικών καρτών -ο ίδιος ο Aronson εξηγεί πόσο δύσκολο είναι να βρεις «χορηγία» για κάτι που δεν πραγματεύεται την πείνα ή άλλα κοινωνικά ζητήματα, αλλά μια αληθινή ιστορία ενός καλλιτέχνη και της οικογένειάς του-, και με μοναδική εγγύτητα και μαζί απόσταση αυθεντικού σεβασμού, τελικά έχουμε ένα ανθρώπινο φιλμ, που παρουσιάζεται στο Μικρό Μουσικό Θέατρο σε συνεργασία με το σκηνοθέτη, πριν ακόμη βγει σε DVD από την Nova Express.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο ακέραιο για τώρα. Σωστό χρόνος (με την έννοια του timing, τόσο παγκόσμιου όσο και τοπικού...), σωστό μέρος, χωρίς φαμφάρες, αφήνουν τους άλλους να χτυπιούνται. Για ακόμη μια φορά σε αυτόν το χώρο, με τις λίγες θέσεις γεμάτες από ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά τι έχουν έρθει να κάνουν, βλέπουμε ένα καταπληκτικό φιλμ, για το οποίο μιλάει σύσσωμη η παγκόσμια καλλιτεχνική κοινότητα σε πραγματικό χρόνο (τώρα δηλαδή που γίνεται)... και όχι ένα χρόνο μετά, ή μέσα από την προσομοίωσή του από τοπικούς καλλιτέχνες που ονειρεύονται το life style του αμερικάνικου Νότου... ή οτιδήποτε θα μπορούσε να τους δώσει πέντε σειρές στα διεθνή περιοδικά τέχνης. Η τόση ακρίβεια στις επιλογές είναι εθιστική. Κολλάω στο μέρος και στους συνεργάτες του.

Το φιλμ ξεκινάει το 1994 με την παρουσίαση της πτυχιακής του Daniel στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Rutgers, για την οποία επιστρατεύει τα αδέλφια του (συμπεριλαμβανομένου του μικρότερου αδελφού, που δεν έχει τελειώσει ακόμη το γυμνάσιο) σε μια μουσική performance η οποία αργότερα αποτέλεσε το σχήμα Danielson Famile, που περιόδευε από αίθουσες εκκλησιών σε γνωστά «underground» ροκ «joints», σε φεστιβάλ χριστιανικού ροκ, μέχρι το γνωστό ιndie φεστιβάλ All Τomorrows Parties στην Αγγλία, για να αποθεωθούν σύντομα από περιοδικά και εφημερίδες.

Από το «Rolling Stone» και το «Spin» ώς τους «New York Times» και το «Index» ή το «Art Forum», τα πέντε αδέλφια -δύο κορίτσια και τρία αγόρια- ντυμένα με αυτοσχέδιες στολές, άλλοτε νοσηλευτών, άλλοτε αστυνομικών ή κάτι τέτοιο -και ενίοτε ο Ντάνιελ με τη στολή δέντρου με τους εννέα καρπούς του Αγίου Πνεύματος...- αλώνιζαν τον κόσμο κάνοντας αποκλειστικά το κέφι τους. Η αυθεντικότητά τους δεν μοιάζει να μπορεί να αποσαφηνιστεί. Ακόμη και εάν ο Jeff Buckley ξεσήκωνε τον κόσμο να τους να τους ακούει, ή ο Steve Albini υπήρξε ο παραγωγός ενός από τους πρώτους τους δίσκους, η art avant garde σκηνή τους αγαλλίασε χωρίς να έχει ουσιαστικά λόγια να περιγράψει γιατί. Το ουσιαστικό στοιχείο της αυθεντικότητάς τους δεν εντοπίζεται κάπου συγκεκριμένα. Ίσως και να βρίσκεται σε μια μικρή ρωγμή ανάμεσα στην κοσμική και τη χριστιανική ζωή, την απλή και την εξεζητημένη, που τελικά μένει ενδιαφερόντως ακατανόητη από όλες τις πλευρές, μιας και δεν πέφτει σε προκαθορισμένα σχήματα.

Ίσως και να τα ενσωματώνουν απλώς όλα μαζί, κάτι που θα ήθελαν όλοι να νιώσουν, πέρα από ανασφάλεια και επιτήδευση και χωρίς τη χρήση πρόζακ. Στο ύφος μιας παιδικής παράστασης, που μάλλον προκύπτει από την ανιδιοτελή πίστη τους στον Θεό, παρουσίασαν μια πολύ ενδιαφέρουσα, πειραματική εικαστική και μουσική δραστηριότητα... και τελικά κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανή μια ανέμελη και αφελή ελπίδα, όμοια με αυτή του Πήτερ Παν, που τον βοηθούσε να πιστεύει στη «Χώρα του Ποτέ».

Το φιλμ αφήνει να καταλάβουμε ότι πρόκειται για μια φυσιολογική οικογένεια με στοργικούς ανθρώπους, που κατάφεραν με ανεξήγητο τρόπο να τροφοδοτούν με την σχέση τους μια ανέλπιστη δημιουργικότητα, η οποία οδήγησε σε ένα φρέσκο αποτέλεσμα. Χωρίς συμβάσεις (παρ' όλο που μοιάζει να στηρίζονται σε αυτές φαινομενικά), όταν π.χ. ο γάμος και τα παιδιά δυσκόλευαν την πορεία της μπάντας, απλά άλλαζε το σχήμα της. Το φιλμ θα παιχτεί ξανά τον Μάιο. Τεντώστε τα αυτιά και συντονιστείτε, για να μην το χάσετε αυτή την φορά· θα μπορούσε να επιδράσει σωτήρια σε νέους σύγχρονους καλλιτέχνες και νέους μουσικούς...  

Οθόνες
0

NEO VIDCAST

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ