Η Ιωάννα Ασημακοπούλου ανήκει στη γενιά εκείνων των καλλιτεχνών που κουβαλούν το προσωπικό τους βίωμα στη σκηνή και το μετατρέπουν σε αλήθεια. Με αφορμή την παράσταση «Ένα κάποιο κενό» που κάνει πρεμιέρα στις 20 Οκτωβρίου, την επιστροφή της σειράς «Το σόι σου» αλλά και τη δημιουργία της σειράς «Είμαι η Τζο» μιλήσαμε μαζί της για την τέχνη, τη ζωή και τη διαδρομή της στον χώρο.
«Πάντοτε παίζεις με το υλικό που κουβαλάς και φέρεις», μας λέει στην αρχή της κουβέντας μας, τονίζοντας πως η τέχνη αναπόφευκτα συνδέεται με το προσωπικό αποτύπωμα του εκάστοτε ηθοποιού. Η ίδια θυμάται πως ως παιδί δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρει σε αυτό το επάγγελμα. Η διαδρομή της, ωστόσο, από το «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον» έως το «Σόι σου» και από τις σύγχρονες τηλεοπτικές παραγωγές στις δεκάδες θεατρικές παραστάσεις αποδεικνύει το αντίθετο.
Ξεχώρισε τα τελευταία χρόνια όχι μόνο για την ερμηνευτική της συνέπεια αλλά και για τη δημιουργική της τόλμη. Το «Είμαι η Τζο» ήταν, όπως λέει η ίδια, ένα προσωπικό στοίχημα: «Ήθελα να το κάνω πολλά χρόνια, γιατί είναι εγώ!». Η σειρά δεν ήταν απλώς μια ακόμα δουλειά· ήταν μια κατάθεση ψυχής, μια απόπειρα να σατιρίσει και να κριτικάρει όλα όσα βαραίνουν τη γυναίκα σήμερα, από τα κοινωνικά στερεότυπα μέχρι την πίεση για συμβατικές επιλογές. «Δεν ξέρω αν υπάρχουν πια πρότυπα και ιδέες» εξηγεί, λέγοντας πως το ζητούμενο για εκείνη είναι η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια.
Η ίδια βλέπει την τέχνη ως μέσο σωτηρίας. «Το θέατρο και η ποίηση θα μας σώσουν. Ναι, η τέχνη θα μας σώσει» συνεχίζει, θέλοντας να αναδείξει τη δύναμη που έχει η καλλιτεχνική δημιουργία να λειτουργεί ως αντίβαρο στην κρίση και την αβεβαιότητα. Δεν διστάζει να παραδεχτεί τις ανάγκες και τις αδυναμίες της, δείχνοντας έτσι πώς αντιμετωπίζει τον εαυτό της και τον κόσμο γύρω της.
Για εκείνη η τέχνη δεν είναι ένα εύπεπτο προϊόν. «Η τέχνη δεν χαϊδεύει τα αυτιά των πολλών και αυτός είναι ο στόχος της, έτσι δεν είναι;» λέει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως στόχος της δεν είναι η ευκολία αλλά να προκαλέσει τη σκέψη. Είναι μια ηθοποιός που δεν αρκείται σε ταμπέλες. Έχει αποδείξει ήδη πως μπορεί να κινείται με άνεση μεταξύ κωμωδίας και δράματος αλλά και να δημιουργεί έργα που απευθύνονται στην κοινωνία. Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερό της στοίχημα.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Βαλάρης
Κάμερα - μοντάζ: Γεράσιμος Δομένικος
Ηχοληψία: Άλεξ Αντωνίου
Μίξη ήχου: Φαίδωνας Κτενάς
