ΘΕΑΤΡΟ
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Φωτ.: Julian Mommert
Θέατρο

H ανασκαφή του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε μια γη που έχει το σχήμα της καρδιάς

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου δημιούργησε ένα νέο πρότζεκτ κατόπιν ανάθεσης του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης για τα σαράντα χρόνια από την ίδρυσή του, που το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει σε μια και μοναδική παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Θοδωρής Αντωνόπουλος
0

Μίλησα με τον Δημήτρη για τη νέα του παράσταση Τhis that keeps on – Α personal archaeology που δημιούργησε για το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και για την ευκαιρία που του πρόσφερε να κάνει μια ανασκαφή στην προσωπική του καλλιτεχνική πορεία κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων δεκαετιών, στις εμμονές, στις αναζητήσεις, στις εφευρέσεις, στις θεματικές και στα σημεία αναφοράς του. Ανάμεσα σε αυτά, ιδιαίτερη θέση κατέχουν οι Κυκλάδες και η σχέση που ανέπτυξε μαζί τους. 

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ξεκινά ένα ταξίδι «Μεταμόρφωσης» οραματιζόμενο ένα φιλόδοξο μέλλον, που θα ενισχύσει δραστικά τη συλλογική εμπειρία των επισκεπτών του, διαμορφώνοντας ένα αρχιτεκτονικό αλλά και πολιτιστικό  ορόσημο, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στην διεθνή και τοπική κοινότητα.
Θα υπάρξουν περιορισμένες διαθέσιμες θέσεις για τους φίλους και υποστηρικτές του μουσείου, καθώς τα έσοδα θα διατεθούν αποκλειστικά για τη δημιουργία του νέου Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Θα προσφερθούν, ωστόσο, και 1.700 δωρεάν εισιτήρια σε φοιτητές που σπουδάζουν καλές τέχνες, χορό, θέατρο, μουσική, design, κινηματογράφο, ιστορία της τέχνης και σκηνογραφία, κι αυτό είναι κάτι που αποφάσισαν ο καλλιτέχνης μαζί με το Μουσείο. «Σαν ένα αντιστάθμισμα για το γεγονός ότι η παράσταση είναι fundraising κι αυτό στερεί την επικοινωνία της με το ευρύ κοινό». 

Ιδού τι μου είπε, με τη συνοδεία εικόνων που φιλοτέχνησε αποκλειστικά για τη LiFO.

Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Χάρη στην ανάθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης ο Δημήτρης ευτύχησε, λέει, να συνεργαστεί εκ νέου με μια καταπληκτική περφόρμερ, την Breanna O’Mara. Είναι η μούσα του των τελευταίων χρόνων, η οποία εδώ γίνεται για άλλη μια φορά η Αφροδίτη του. Lukasz Przytarski/ Breanna O’Mara. Φωτ.: Julian Mommert
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Σε αυτή την προσωπική αρχαιολογία, σε αυτή την προσωπική ανασκαφή, το σώμα, το χώμα και η πέτρα μοιάζουν σμιλεμένα από το ίδιο υλικό. Όπως συμβαίνει συχνά στη δουλειά του, χορογραφεί σαν γλύπτης – εδώ το σώμα γίνεται το μισό μια κυκλαδίτικη ξερολιθιά, ένας Κυκλαδίτης Σίσυφος. Ο Δημήτρης έχει ασχοληθεί ξανά με τη μυθολογική αυτή μορφή στην παράσταση Still Life (2014), οπότε πρωτοεμφανίστηκε ο άνθρωπος που κουβαλά τις πέτρες. Το βάρος της ύπαρξης και το νόημα ζωής που μπορεί να αποκτήσει κανείς μέσα από την εργασία –μπορεί, αλήθεια;– από τον προσωπικό μόχθο είναι ζητήματα που πάντα τον απασχολούσαν. Ορέστης Αλεξιάδης και σύνολο. Φωτ.: Μαριάνα Μπίστη
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Από αριστερά προς δεξιά: «Αυτές τις τρεις εικόνες χαρακτηρίζει ένα σχήμα που αγαπώ να κάνω: μια γυναίκα στο κέντρο κι ένας χορός ανδρών τριγύρω, ένας χορός μνηστήρων. Είναι σχεδόν δαρβινικό αυτό το σχήμα που συναντάμε στη φύση, όπως και στον άνθρωπο, το θηλυκό να πολιορκείται και να επιλέγει». Εδώ η Breanna O’Mara κοιτά την πανοπλία-είδωλό της σε μια σκηνή με υλικά που προέρχονται από το Jewel (2023). Φωτ.: Μαρία Πετειναράκη || Δύο εικόνες προερχόμενες από το Seit Sie (2018), το οποίο δημιούργησε όταν κλήθηκε από το Tanztheater Wuppertal να του ετοιμάσει ένα έργο: μια γυναίκα-Σεβαστιανός τρυπημένη με «βέλη» και μια γυναίκα με χάρτινο φόρεμα (φτιαγμένο από αναλώσιμο τραπεζομάντιλο ταβέρνας) που το φυσούν οι άντρες. Πάνω δεξιά: Μάκης Κατσανέας, Χρήστος Στρινόπουλος, Aidi Ormeni, Κώστας Χρυσαφίδης, Δήμητρα Βλάχου, Δημήτρης Γούλιος, Ορέστης Αλεξιάδης, Βασίλης Μίχας, Γιώργος Δερέσκος Φωτ.: Julian Mommert Κάτω δεξιά: Gal Robissa, Benjamin Stroman, Δημήτρης Ματσούκας, Θάνος Στασινός, Έκτωρ Λιάτσος, Μαρία Μανουκιάν Φωτ.: Julian Mommert
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Δύο είναι οι σκηνές που μπαίνουν ατόφιες στη νέα αυτή δραματουργία: ένα έργο 3.15’ που ονομάζεται Τραγούδι του ’99 και η κεντρική σκηνή από το Πουθενά (2009), που όταν την είχε πρωτοανεβάσει είχε μόλις πεθάνει η Πίνα Μπάους και την αφιέρωσε στη μνήμη της. Ποιος να φανταζόταν τότε ότι ο Δημήτρης θα γινόταν, δέκα χρόνια μετά, ο πρώτος καλλιτέχνης που θα δημιουργούσε έργο για τη θρυλική αυτή ομάδα! «Αυτή η κεντρική σκηνή, από τις πιο χαρακτηριστικές σωματικές εφευρέσεις μου, είναι, ξέρεις, το πρώτο βίντεο που έγινε viral με τέσσερα εκατομμύρια views. Αυτό το κομμάτι ξεπατικώθηκε ανερυθρίαστα από συναδέλφους μου παγκοσμίως. Ποτέ, φυσικά, στη σιωπή και ποτέ με γυμνό ανθρώπινο σώμα». Χρήστος Στρινόπουλος και σύνολο. Φωτ.: Julian Mommert
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Δύο εντελώς καινούργιες «χαοτικές» σκηνές ανθρώπινου πολιτισμού. Η επάνω είναι εμπνευσμένη από τις αφίσες του ρωσικού κονστρουκτιβισμού και ενός κήπου υβριδικών υπάρξεων όπως ο «Κήπος των επίγειων απολαύσεων» του Ιερώνυμου Μπος. Για την κάτω, εξηγεί: «Εδώ θα κατοικήσουν σωματικές εφευρέσεις μου από τον Μεγάλο Δαμαστή (2017), τον Εγκάρσιο Προσανατολισμό (2021), την Πρώτη Ύλη (2012), το Still Life 2014, όπως και ολοκαίνουργια υβρίδια». Φωτ.: Julian Mommert
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Αριστερά, κάτω από ένα αναφιώτικο τοπίο (υγρός γραφίτης σε χαρτί, 2023), ο Δημήτρης κρατά ένα μικρό ειδώλιο που έφτιαξε από χαρτοπολτό και κόλλα (2024). Δίπλα ακριβώς, μια φωτογραφία από την παράσταση Τhis that keeps on (2025),ο γυμνός άνδρας με την ξερολιθιά. Στην κάτω εικόνα, σώματα από άμμο, εφήμερα γλυπτά, ανδρικά γυμνά και «υγρή πτυχολογία» (2001). Πάνω δεξιά, ένα σχέδιο με τους λέοντες της Δήλου που δημοσιεύεται για πρώτη φορά (μολύβι σε χαρτί, 1983). Το φιλί του πρώτου Έρωτα από το κόμικ «Η Γη στο σχήμα της καρδιάς» (ακουαρέλα, «Βαβέλ» 1993, τεύχος 145). Οι δύο μικρές εικόνες στη θάλασσα προέρχονται από το πρώτο ομοερωτικό-αναρχικό κόμικ «Ποιος μιλάει» (τέμπερα και μελάνι, «Παρά Πέντε», 1986, τεύχος 19), «εκεί που είναι και το πορτρέτο σου!», μου θυμίζει. || H Δήλος όπως φαίνεται από τη Μύκονο (ακουαρέλα σε χαρτί, 2019) Το πρώτο από τα δεκάδες sketchbooks του – μολύβι σε χαρτί. Οι γυμνιστές στο Super Paradise της Μυκόνου το 1983 – τα κόμικ είναι σημεία αναφοράς της καλλιτεχνικής του πορείας αλλά και της στενής σχέσης του με τις Κυκλάδες, αγαπημένο θερινό του προορισμό και πηγή αστείρευτης έμπνευσης για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, ιδίως η Ανάφη, στην οποία έχει βρει εκεί το καλοκαίρι του, καθώς λέει.
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Πάνω αριστερά, μια φωτογραφία του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τίτλο «On Intermenance». Κάτω, μερικά ακόμα sketchbooks με τα γυμνά σώματα και τη φύση των Κυκλάδων, ειδικότερα της Ανάφης (μολύβι σε χαρτί, πάνω τους ένα αναφιώτικο βότσαλο. Οι μορφές περιέχονται σε αυτά τα βιβλία. Το σχέδιο πάνω δεξιά είναι από το κόμικ «Ανάφη» («Κοντροσόλ στο χάος», 1987, τεύχος 2, ακρυλικό σε διαφάνεια), στη συνέχεια βλέπουμε μια κυκλαδική κεφαλή γιγαντιαίων διαστάσεων που θρυμματίζεται στον αέρα (η αρχική σκηνή τού Birthplace - Τελετή Έναρξης της Ολυμπιάδας του 2004) και, εν κατακλείδι, το εξαίσιο φινάλε από τον Εγκάρσιο Προσανατολισμό, όπου μέσα από την κατεστραμμένη σκηνή αναδύονται οι Κυκλάδες.
Τhis that keeps on – a personal archaeology – Facebook Twitter
Φωτ.: Julian Mommert

Σύλληψη - εικαστικός σχεδιασμός – σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου

Ερμηνεύουν: Ορέστης Αλεξιάδης, Γιαν Άγγελος Αποστολίδης Ισαάκ, Δήμητρα Βλάχου, Μαρία Βούρου, Δημήτρης Γούλιος, Γιώργος Δερέσκος, Νίκος Εγγλέζος, Στέλιος Θεοδώρου, Μιχάλης Θεοφάνους, Μάκης Κατσανέας, Γιάννης Καράμπαμπας, Δημήτρης Λαγός, Έκτωρ Λιάτσος, Μαρία Μανουκιάν, Νίκος Μανωλάς, Δημήτρης Ματσούκας, Daniel Michna, Βασίλης Μίχας, Breanna O’Mara, Aidi Ormeni, Lukasz Przytarski, Gal Robissa, Έλλη Σκουρογιάννη, Θάνος Στασινός, Δημήτρης Σταυριανόπουλος, Χρήστος Στρινόπουλος, Benjamin Stroman, Μαίρη Χανδρινού, Κώστας Χρυσαφίδης, Σπύρος Χριστάκης 

Σχεδιασμός σκηνικού: Τίνα Τζόκα
Σχεδιασμός φωτισμού: Στέφανος Δρουσιώτης - Δημήτρης Παπαϊωάννου 
Πρωτότυπη μουσική – ηχητικές συνθέσεις: Γιώργος Πούλιος
Μουσική: Arvo Pärt, Richard Strauss, Jean Sibelius, Wayne King - Victor Young -
Egbert Van Alstyne, J.S.Bach, Jim Morrison - Robby Krieger - Ray Manzarek - John Densmore
Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Δρουσιώτης
Κοστούμια: Δημήτρης Παπαϊωάννου 
Παραγωγή κοστουμιών: TUBE_ATHENS (Ντίνα Τσίχλη)
Γλυπτική - ειδικές κατασκευές σκηνικών αντικειμένων: Νεκτάριος Διονυσάτος
Φωτογράφιση – κινηματογράφηση: Julian Mommert 
Διεύθυνση - εκτέλεση παραγωγής - βοηθός Σκηνοθέτη: Τίνα Παπανικολάου
Επικοινωνία:  Julian Mommert

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 

Πρόεδρος & Διευθύνουσα Σύμβουλος: Κασσάνδρα Μαρινοπούλου
Αντιπρόεδρος Β΄: Τιτίνα Πατέρα
Επιστημονική Διεύθυνση: Δρ Παναγιώτης Π. Ιωσήφ, Δρ Ιωάννης, Δ. Φάππας
Ανάπτυξη: Μαριάννα Κίκιζα, Χριστίνα Κορατζάνη
Επικοινωνία: Στέλλα Τσαγκαράκη, Λήδα Καρανικολού, Μαρία Μαλιχουτσάκη, Γιώργος Καράμπελας
Οργάνωση: Δεληγίνα Πρίφτη, Διονύσης Σακελλάριος, Βαρβάρα Καρποδίνη, Νεφέλη Μπαντελά, Ναστάζια Σφήκα

 
Με την πολύτιμη υποστήριξη των συμμετεχόντων στη fundraising εκδήλωση και στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού τους ρόλου, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και ο Δημήτρης Παπαϊωάννου θα προσφέρουν 1.700 εισιτήρια δωρεάν σε φοιτητές και σπουδαστές κρατικών σχολών θεάτρου, χορού, κινηματογράφου και καλών τεχνών όπως και σε σπουδαστές χορού ΑμεΑ, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ζήσουν από κοντά αυτήν τη μοναδική βραδιά. Η ανακοίνωση για τον χρόνο και τον τρόπο διάθεσής τους θα πραγματοποιηθεί αποκλειστικά από τη γραμματεία του εκάστοτε εκπαιδευτικού φορέα.
 

 Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο

Tags

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δημήτρης Παπαϊωάννου: Birthplace - 20 χρόνια μετά

Δημήτρης Παπαϊωάννου: Birthplace - 21 χρόνια μετά

Ημερολογιακές καταγραφές, αδημοσίευτες φωτογραφίες, υλικό που βλέπουμε για πρώτη φορά: Το μεγάλο αφιέρωμα που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου με αφορμή τη συμπλήρωση των 21 ετών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ

Δημήτρης Παπαϊωάννου

Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά στη σκηνή»

Λίγο πριν εμφανιστεί ξανά στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το ΙΝΚ, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει μια αναδρομή σε ολόκληρη την καριέρα του σε μια κουβέντα έξω απ’ τα δόντια με τον Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για το περιοδικό «Dust», την οποία αναδημοσιεύει σε αποκλειστικότητα η LiFO.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ