Beatles εναντίον Stones: ‘Εφτασε στο τέλος της η κορυφαία αντιπαλότητα στην ιστορία του ροκ;

Beatles εναντίον Stones: ‘Εφτασε στο τέλος της η κορυφαία αντιπαλότητα στην ιστορία του ροκ; Facebook Twitter
Ο Πολ Μακάρτνεϊ με τον Μικ Τζάγκερ στο σιδηροδρομικό σταθμό του Euston στο Λονδίνο, 1967.
0

Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα, η πιο παραδοσιακή αντιπαλότητα στην ιστορία του ροκ τερματίστηκε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Μετά από εξήντα χρόνια «διαμάχης», οι (εναπομείναντες) Beatles και οι Stones έθαψαν το τσεκούρι του πολέμου και δημιουργούν μαζί μουσική. Όπως γράφτηκε στο Variety, o Πολ Μακάρτνεϊ συμμετείχε με το μπάσο του στις ηχογραφήσεις του επερχόμενου άλμπουμ των Rolling Stones, στο οποίο «θα παίξει» επίσης και ο Ρίνγκο Σταρ.  

Η είδηση δεν είναι απολύτως ακριβής. Πράγματι, ο Μακάρτνεϊ συμμετείχε σε ηχογράφηση σε στούντιο του Λος Άντζελες μαζί με τον Μικ Τζάγκερ, τον Κιθ Ρίτσαρντς και τον Ρόνι Γουντ, η συνάντηση όμως ήταν τυχαία. Πρόκειται όμως για ένα μόνο κομμάτι, ενώ οι φήμες περί συμμετοχής του Ρίνγκο είναι μάλλον ανυπόστατες.  

Όσο περιορισμένης κλίμακας όμως κι αν είναι αυτή η διασύνδεση Beatles-Stones, εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλη είδηση, δεδομένης της ιστορίας των δύο συγκροτημάτων. Σύμφωνα με την στερεοτυπική αφήγηση, οι Beatles ήταν τα καλά παιδιά της διπλανής πόρτας, ενώ οι Stones ήταν τα κακά αγόρια, οι Beatles ήταν ποπ, οι Stones ήταν ροκ, κλπ. Σε ποιο βαθμό όμως η αντιπαλότητα ήταν αληθινή; Αντιπαθούσαν πραγματικά τα συγκροτήματα το ένα το άλλο; Ή μήπως ήταν μια διαμάχη που μαγειρεύτηκε για να δημιουργηθούν πρωτοσέλιδα και εντυπώσεις καθώς το ποπ marketing απογειωνόταν μαζί τους τη δεκαετία του 1960; Η απάντηση είναι ένα μείγμα των δύο: Το κεφάλαιο «Beatles εναντίον Stones» είναι 80 % μυθοπλασία και 20% πραγματικότητα.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Esquire το 2015, ο Ρίτσαρντς αποκάλεσε το κλασικό άλμπουμ των Beatles, Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band, «ένα συνονθύλευμα σκουπιδιών», υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν «ρίζες» στη μουσική του συγκροτήματος.

Η άνοδος των δύο θρυλικών συγκροτημάτων υπήρξε παράλληλη σχεδόν. Οι Beatles κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο single τους Love Me Do τον Οκτώβριο του 1962, ενώ οι Stones κυκλοφόρησαν το δικό τους, Come On, τον Ιούνιο του 1963. (Το "σχεδόν" είναι κρίσιμο εν προκειμένω –  υπήρχε πάντα στη σχέση τους το στοιχείο του μικρότερου αδελφού που θαύμαζε τον μεγαλύτερο αδελφό του). Η πρώιμη αντιπαλότητα των συγκροτημάτων ήταν γνήσια και έμοιαζε με θέατρο σκιών που διαδραματιζόταν ανάμεσα στους μάνατζέρ τους. Ο  μάνατζερ των Stones, Άντριου Όλνταμ, είχε συνεργαστεί με τον μάνατζερ των Beatles Μπράιαν Έπσταϊν, βοηθώντας στη διαμόρφωση της εικόνας των παιδιών από το Λίβερπουλ, μετά από έναν έντονο καυγά όμως μεταξύ τους, ο Έπσταϊν τον απέλυσε. «Γίναμε το εργαλείο εκδίκησης του Όλνταμ απέναντι στον Έπσταϊν», θα έγραφε δεκαετίες αργότερα ο Κιθ Ρίτσαρντς στην αυτοβιογραφία του.

Αρχικά ο Όλνταμ είχε επιχειρήσει να ανταγωνιστεί τους Beatles στο δικό τους γήπεδο,  βάζοντας τους Stones να φορέσουν κοστούμια παρόμοια με τους ανταγωνιστές τους. Όταν το γκρουπ αντέδρασε έντονα στην ιδέα, τότε αποφάσισε να ακολουθήσει την αντίθετη κατεύθυνση: Οι Stones θα έπρεπε να είναι οι αντι-Beatles. Οι Stones καλλιέργησαν μια ατημέλητη εμφάνιση, δεν χαμογελούσαν ποτέ στις φωτογραφίες, δεν ντύνονταν ποτέ ομοιόμορφα, δεν είχαν ποτέ ασορτί κούρεμα.

Δεν ήταν όμως μόνο η εικόνα, ήταν και η ίδια η μουσική. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Esquire το 2015, ο Ρίτσαρντς αποκάλεσε το κλασικό άλμπουμ των Beatles, Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band, «ένα συνονθύλευμα σκουπιδιών», υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν «ρίζες» στη μουσική του συγκροτήματος. Ακόμα πιο πρόσφατα, το 2021, σε μια ισχυρή ένδειξη ότι η έριδα καλά κρατούσε, ο Πολ Μακάρτνεϊ χαρακτήρισε τους Stones «μια μπάντα μπλουζ διασκευών», δηλώνοντας στο New Yorker ότι «τα δίχτυα μας ήταν πιο ανοιχτά από τα δικά τους».  

Συχνά επίσης οι Beatles παραπονιόντουσαν ότι οι Stones τους αντέγραφαν συστηματικά. Σε μια συνέντευξή του στο Rolling Stone το 1970, ένας φανερά εκνευρισμένος Τζον Λένον ήταν ιδιαίτερα καυστικός για το «ψυχεδελικό» άλμπουμ των Stones, Their Satanic Majesties Request, το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μετά το Sgt Pepper. «Κάθε γαμημένο πράγμα που κάναμε εμείς, αμέσως μετά ο Μικ και η παρέα του έκαναν ακριβώς το ίδιο», δήλωνε, προσθέτοντας ότι οι Stones «απλά δεν είναι στην ίδια κατηγορία μ’ εμάς». Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι τα δύο καλύτερα ίσως άλμπουμ των Stones –  το Sticky Fingers του 1971 και το Exile on Main St. της επόμενης χρονιάς – κυκλοφόρησαν μετά τη διάλυση των Beatles. Από την πλευρά του, ο Τζάγκερ είχε κατακεραυνώσει κάποτε τους Beatles για την «μοχθηρία» που χαρακτήρισε τη διάλυσή τους. Ερωτηθείς το 1970 αν οι Stones θα χωρίσουν ποτέ, είχε πει: «Μπα. Αν το κάναμε όμως, δεν θα ήμασταν τόσο κακότροποι ο ένας με τον άλλον».

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει πλήθος στοιχείων που δείχνουν ότι τα δύο συγκροτήματα υπήρξαν συχνά συνοδοιπόροι, φίλοι και συνεργάτες. Λέγεται ότι ο Τζορτζ Χάρισον ήταν εκείνος που είχε προτείνει τους Stones στη Decca (τη δισκογραφική εταιρεία που ως γνωστόν απέρριψε τους Beatles το 1962), ενώ το δεύτερο single των Stones, το I Wanna Be Your Man, φέρει την υπογραφή Lennon – McCartney.

Οι συνεργασίες θα συνεχίζονταν όσο τα δύο συγκροτήματα βρίσκονταν μαζί στο προσκήνιο. Οι Λένον και Μακάρτνεϊ  τραγούδησαν το 1967 στο We Love You των Stones, ο Τζάγκερ με τον Ρίτσαρντς Jagger συμμετείχαν στη ζωντανή δορυφορική μετάδοση του All You Need Is Love την ίδια χρονιά, ενώ την επόμενη ο Λένον και η Γιόκο Όνο Εν τω μεταξύ, ο Lennon και η Yoko Ono εμφανίστηκαν στο Rock and Roll Circus των Stones

Το γεγονός είναι ότι οι Beatles και οι Stones κινήθηκαν (και εξακολουθούν να κινούνται) σε μια παρόμοια τροχιά, μια τροχιά εξαιρετικά αραιοκατοικημένη που περιλαμβάνει μόνο την απόλυτη ελίτ του rock & roll συστήματος. Έμοιαζαν να έχουν ανάγκη οι μεν τους δε, για να εμπνέονται, να ανταγωνίζονται και να θέτουν αναμεταξύ τους νέες προκλήσεις. Ο Τζάγκερ είχε συνοψίσει τη σχέση τους στην ομιλία του κατά την τελετή ένταξης των Stones στο Hall of Fame το 1988: «Περάσαμε κάποιες πολύ περίεργες εποχές», έλεγε για τους Beatles. «Είχαμε ένα είδος μεγάλης αντιπαλότητας εκείνα τα πρώτα χρόνια, και κάποιες προστριβές, αλλά πάντα καταλήγαμε φίλοι».

Με στοιχεία από The Telegraph

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ
«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ