Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy

0

Είναι Κυριακή πρωί στη Λαμπρινή και η γειτονιά είναι ήσυχη. Μερικές μόνο μπάλες κάνουν θόρυβο και τραβούν το βλέμμα σου εάν περάσεις έξω από το υπαίθριο γήπεδο μπάσκετ που υπάρχει στην περιοχή.

Εκεί, λίγο πριν από τις δέκα και μισή, θα δεις να καταφθάνουν σε παρέες, ντυμένα με ίδιες στολές, παιδιά από διαφορετικούς κόσμους. Συνομιλούν, ανοίγουν τη σιδερένια πόρτα και τρέχουν γελώντας προς τα μέσα. Είναι νέα παιδιά που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Πρόσφυγες, μετανάστες, παιδιά που μένουν σε δομές φιλοξενίας. Μερικά από αυτά ήρθαν στην Ελλάδα πριν από δύο και τρία χρόνια και κάποια ίσως παίζουν τα τελευταία τους παιχνίδια πριν αφήσουν τη χώρα. Είναι η καθιερωμένη προπόνηση της AntetokounBros Academy.

«Η AntetokounBros Academy δεν είναι απλώς μια ακαδημία, είναι ένα μεγάλο camp που δέχεται παιδιά ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, κοινωνικής κατάστασης, φύλου, κουλτούρας», λέει η Χόνεϊ. Είναι από το Αφγανιστάν και ήρθε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2019.

Μιλάει, ενώ παρακολουθεί τις υπόλοιπες νεαρές αθλήτριες να πιάνουν τις μπάλες και να κάνουν τα πρώτα τους δοκιμαστικά σουτ και χαμογελάει. Κάποια από τα παιδιά οργανώνουν τα δικά τους παιχνίδια μέχρι να αρχίσει η προπόνηση, άλλα χαιρετιούνται και ανταμώνουν με αγκαλιές καθώς συναντιούνται στον χώρο.

«Όταν πρωτοήρθα ήμουν ντροπαλή, δεν ήξερα πώς να μιλάω στους ανθρώπους, δεν μιλούσα πολύ τη γλώσσα. Τώρα πια έχω βρει πολλούς φίλους από διαφορετικές εθνικότητες, χρώματα και φύλα και μπορώ να επικοινωνώ καλύτερα με τον κόσμο».

H AntetokounBros Academy αποτελεί μια ιδέα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και της οικογένειάς του και μια σύμπραξη με το Ίδρυμα Ωνάση, τη Nike και τη Eurohoops. Το έργο της αποτελεί ένα κοινοτικό πρόγραμμα που συνδυάζει την προπόνηση μέσω του μπάσκετ με την έμπνευση μέσω της εκπαίδευσης και απευθύνεται σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας από δώδεκα έως δεκαέξι ετών.

Μέσα από προπονήσεις διάρκειας ενενήντα λεπτών, κάθε Σαββατοκύριακο εκατό νεαροί αθλητές δίνουν ραντεβού στα γήπεδα μπάσκετ στην Ελληνορώσων και στη Λαμπρινή και έτσι βρίσκουν έναν τρόπο να αποδράσουν από την καθημερινότητα, να νιώσουν ότι αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας και το σημαντικότερο ίσως απ’ όλα, να παίξουν.

«Δεν έπαιζα μπάσκετ πριν μπω στην ακαδημία τον Σεπτέμβριο του 2021. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα στο γήπεδο. Δεν ήμουν αγχωμένη, ήμουν ενθουσιασμένη, γιατί δεν ήξερα ακόμα πόσο σημαντικό ήταν όλο αυτό και ποιος το υποστηρίζει», συνεχίζει η Χόνεϊ. Η ενίσχυση της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, η δυνατότητα των παιδιών, που δεν έχουν την ευκαιρία, να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, αλλά κυρίως το στοίχημα να χαμογελούν κάθε φορά που πατούν το πόδι τους στο γήπεδο είναι βασικοί άξονες της όλης προσπάθειας.

Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy Facebook Twitter
Ο στόχος της ακαδημίας, φυσικά, είναι ευρύτερος από την ανάδειξη του επόμενου Γιάννη. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μικρή αυτή γιορτή που συμβαίνει κάθε Σαββατοκύριακο στα δύο αυτά γηπεδάκια της Αθήνας, ανάμεσα σε δύο μπασκέτες και μια σιδερένια περίφραξη, είναι κατά κάποιον τρόπο ιερή. Ένα μικρό θαύμα συντελείται κάθε φορά που ένα παιδί πιάνει μια μπάλα του μπάσκετ.

«Στην αρχή δεν ήμασταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, τώρα όμως έχουμε δημιουργήσει στενές φιλίες και βελτιώνουμε όλο και περισσότερο τις ικανότητες μας στο μπάσκετ. Όταν πρωτοήρθα ήμουν ντροπαλή, δεν ήξερα πώς να μιλάω στους ανθρώπους, δεν μιλούσα πολύ τη γλώσσα. Τώρα πια έχω βρει πολλούς φίλους από διαφορετικές εθνικότητες, χρώματα και φύλα και μπορώ να επικοινωνώ καλύτερα με τον κόσμο», συμπληρώνει.

Όσο μιλάει, μερικές νεαρές αθλήτριες έρχονται δίπλα της και σχηματίζουν έναν μικρό κύκλο, παρακολουθώντας τη συνομιλία μας. Σκέφτονται να εκφράσουν κι αυτές τα συναισθήματά τους και μολονότι στην αρχή είναι διστακτικές, τελικά το κάνουν με χαμόγελο.

Η Ρεϊχάνα προέρχεται κι αυτή από το Αφγανιστάν. «Δεν ήξερα τίποτα για το μπάσκετ όταν ήρθα εδώ, νόμιζα ότι ήταν απλώς ένα παιχνίδι και τίποτε άλλο, είναι όμως πολύ περισσότερα. Για κάποιους μπορεί να είναι ολόκληρη η ζωή τους», λέει. Αρκούν λίγα μόλις λεπτά για να καταλάβεις ότι η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο έχει δώσει σε αυτά τα παιδιά τρομερή έμπνευση.

Μόλις ακούνε το όνομά του, το πρόσωπό τους φωτίζεται. «Ο Γιάννης ήταν πρόσφυγας, σαν εμάς, και έφτασε πολύ ψηλά, όμως δεν ξέχασε το background του και βοήθησε ανθρώπους που είχαν παρελθόν παρόμοιο με το δικό του», συμπληρώνει.

Τα πρώτα σφυρίγματα στο γήπεδο αρχίζουν. Οι προπονητές με τις μπλε στολές καλούν τα παιδιά και εξηγούν τις ασκήσεις. «Ο Γιάννης ήταν ένα απλό άτομο και παρότι δεν ήταν πλούσιος αλλά πρόσφυγας, όπως εμείς, βρέθηκε να παίζει στο NBA, να είναι πρωταθλητής, και τώρα έχει την ευγένεια να προσφέρει εδώ. Δεν ξέχασε ανθρώπους σαν κι εμάς, το παρελθόν του. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ άνετα και να είμαστε περήφανοι. Αν εκείνος κατάφερε να βρεθεί σε αυτήν τη θέση, μπορούμε κι εμείς. Είναι τέλειο πρότυπο για εμάς», προσθέτει η Χόνεϊ.

Το όνειρό της είναι να γίνει γιατρός, είναι πολύ καλή στα μαθηματικά και τώρα πια νιώθει πως γίνεται όλο και καλύτερη και στο μπάσκετ. Θα είναι πολύ ωραίο αν καταφέρει να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια, όμως προτιμά να προχωρά βήμα βήμα.

Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy Facebook Twitter
Η ικανοποίηση και το χαμόγελο μέσα από το παιχνίδι είναι πολύτιμα εφόδια για τα παιδιά. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy Facebook Twitter
«Ο Γιάννης ήταν πρόσφυγας, σαν εμάς, και έφτασε πολύ ψηλά, όμως δεν ξέχασε το background του και βοήθησε ανθρώπους που είχαν παρελθόν παρόμοιο με το δικό του». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Είμαι πολύ διαφορετική από την πρώτη ημέρα που μπήκα σε αυτή την ακαδημία. Όταν πρωτοήρθα, αυτό που σκεφτόμουν ήταν πώς να βάλω καλάθι, πώς να σουτάρω τέλεια και πώς να μάθω τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο. Όμως οι προπονητές μάς είπαν ότι το μπάσκετ δεν έχει να κάνει μόνο με το να σκοράρεις, να σουτάρεις ή να είσαι ο νικητής. Πιο σημαντικό είναι να είσαι άνθρωπος».

Η Χόνεϊ προσπαθεί μερικές φορές να παίξει μπάσκετ και εκτός ακαδημίας. «Είναι η πρώτη φορά που παίζω και θα έλεγα ότι ντρέπομαι κάπως να με βλέπουν τα άλλα παιδιά, αφού παίζουν πολύ καλύτερα από εμάς. Βρήκα ένα μέρος για να παίζω στη Βεΐκου, όμως είναι και αυτό γεμάτο, αφού πηγαίνει πολύς κόσμος. Είναι δύσκολο να βρεις κάπου να παίξεις, αλλά δεν πειράζει».

Λίγο πριν ξεκινήσουν την προπόνηση, η Χόνεϊ μου συστήνει την αδερφή της, που όλη την ώρα παρακολουθεί ντροπαλή δίπλα μας. «Κάθε φορά που φεύγουμε από εδώ αρχίζει να μετράει τις μέρες αντίστροφα, όλη την εβδομάδα, μέχρι να έρθουμε ξανά στην ακαδημία», λέει για εκείνη, δίνοντάς της τον λόγο. Όταν τη ρωτάω πώς νιώθει ότι άλλαξε με τον καιρό μέσα από το παιχνίδι, μου απαντάει:

«Νομίζω ότι μεγάλωσα. Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά. Όταν θυμάμαι τις πρώτες μέρες που ήρθα στην Ελλάδα, νιώθω ότι ήμουν απλά ένα παιδί. Εδώ έκανα φίλους, έμαθα τη γλώσσα, πήγα στο σχολείο. Το παιχνίδι είναι σαν να μαθαίνεις να περπατάς. Αν δεν πέσεις, δεν θα καταλάβεις ότι μπορείς να περπατήσεις, έτσι και στο μπάσκετ δεν θα μάθεις ότι είσαι ακόμη πιο δυνατός».

Η Εβίνα Μάλτση είναι μια θρυλική μορφή του ελληνικού μπάσκετ και head coach της AntetokounBros Academy. Ο ενθουσιασμός της όσο παρακολουθεί τους βηματισμούς και τις κινήσεις των παιδιών, τα οποία βλέπει να εξελίσσονται σε βάθος χρόνου, είναι μεγάλος.

«Όταν μπήκα σε αυτή την ακαδημία, και επειδή ακόμα δεν είχα αρχίσει να ασχολούμαι με την προπονητική, δεν ήξερα πώς θα πάει όλο αυτό, πώς θα προσεγγίσουμε αυτά τα παιδιά που έχουν μια ιδιαιτερότητα, που ήρθαν εδώ ιδιαίτερα συνεσταλμένα, κλειστά, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν κάποιους κανόνες πειθαρχίας ή το πνεύμα ενός ομαδικού αθλήματος», λέει.

«Τώρα, που είμαστε δύο χρόνια μαζί και έχουν περάσει δύο μήνες που τα παιδιά δουλεύουν συνεχόμενα ‒γιατί δεν κλείσαμε λόγω καραντίνας‒, συμβαίνει κάτι εκπληκτικό κι αυτό μας έχει κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους. Έχει αλλάξει η στάση του σώματος αυτών των παιδιών, το ότι έχουν κοινωνικοποιηθεί, με τους συμπαίκτες τους πια είναι σαν φίλοι. Στην αρχή ντρέπονταν να μας χαιρετήσουν, δεν μας κοιτούσαν στα μάτια. Δεν ξέρω τι μπορεί να αισθάνονταν, ίσως φόβο. Πλέον μας κοιτάνε με χαρά, μας αγκαλιάζουν, στις στιγμές της προπόνησης που είναι επιτρεπτό, αστειευόμαστε, μας ρωτάνε τι κάνουμε εκτός γηπέδου, όπως τους ρωτάμε κι εμείς. Είναι εκπληκτικό να τα βλέπεις να αποκτούν αυτοπεποίθηση, να κοινωνικοποιούνται, να αφομοιώνουν κανόνες πειθαρχίας και συνεργασίας».

Για την Εβίνα με τον τρόπο αυτό ο Γιάννης ξαναζεί την προσωπική του ιστορία.

Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy Facebook Twitter
Η Εβίνα Μάλτση είναι μια θρυλική μορφή του ελληνικού μπάσκετ και head coach της AntetokounBros Academy. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Ένα πρωί στην προπόνηση της AntetokounBros Academy Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Μέσα από το μπάσκετ βρήκαν έναν χώρο να ανήκουν, να κοινωνικοποιηθούν και, φυσικά, να φτιάξουν τη ζωή τους, οπότε θέλουν να το προσφέρουν αυτό και σε άλλα παιδιά που δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα», συμπληρώνει αναφορικά με την οικογένεια του Γιάννη.

«Ένα κομμάτι αυτού που εσείς βλέπετε σήμερα εδώ αποτελείται από παιδιά πρόσφυγες-μετανάστες που μένουν σε δομές. Κάποια από τα παιδιά φεύγουν κάθε εβδομάδα γιατί πολύ απλά τα μεταφέρουν σε άλλη χώρα. Τότε έρχονται, μας αγκαλιάζουν, μας αποχαιρετούν, κλαίνε, κλαίμε κι εμείς μαζί τους, κι αυτό είναι υπέροχο. Καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχεις να προσφέρεις σε ένα παιδί είναι πολύ περισσότερο από το να μάθει να τριπλάρει και να σουτάρει».

Ο στόχος της ακαδημίας, φυσικά, είναι ευρύτερος από την ανάδειξη του επόμενου Γιάννη. Η ικανοποίηση και το χαμόγελο μέσα από το παιχνίδι είναι πολύτιμα εφόδια για τα παιδιά.

727
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

«Επιμένω πάρα πολύ σε αυτόν μας τον στόχο, τα παιδιά που έρχονται εδώ να χαμογελούν κάθε μέρα και να περνούν καλά, γι’ αυτό τα βάζουμε να παίζουν περισσότερο. Πάντα τους ρωτάω τι τους αρέσει πιο πολύ και φροντίζω να βάλω στην προπόνηση και μια άσκηση που τους αρέσει», συμπληρώνει.

«Τα παιδιά αυτά δεν επέλεξαν να παίξουν μπάσκετ. Τους είπαν ότι υπάρχουν διάφορες δραστηριότητες, μία εκ των οποίων είναι και αυτό. Το ότι ήρθαν εδώ, ξεφεύγοντας για λίγο από τις δομές, και το ότι τους κερδίσαμε και έμειναν είναι η δική μας επιτυχία και χαρά. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να φεύγουν συχνά, να κάνουν κάτι άλλο. Εδώ δεν είναι μπροστά σε μια οθόνη, δεν κάνουν μάθημα, παίζουν. Όταν δεν έχουν προπόνηση, παίζουν κάτι άλλο. Προσπαθούμε να τα κοινωνικοποιήσουμε με τον ευχάριστο τρόπο που γνωρίζουμε. Ο τρόπος που εναρμονίζονται οι διαφορετικές κουλτούρες που ο καθένας μας φέρνει σε αυτόν τον χώρο για μένα αποτελεί ένα φοβερό μάθημα ζωής».

www.antetokounbrosacademy.net

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εβίνα Μάλτση

Οι Αθηναίοι / Εβίνα Μάλτση: «Δεν είμαι παιδί που παίρνουν τα μυαλά του αέρα. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη»

Γεννήθηκε στη Γουμένισσα του Κιλκίς, μένει στο Παλαιό Φάληρο. Πρώην μπασκετμπολίστρια, νυν head coach στην Antetokounbros Αcademy και τεχνική σύμβουλος για το μπάσκετ γυναικών στην Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ
Αναστασία Κωστάκη: «Μπήκα στην AntetokounBros Academy θέλοντας να γίνω καταρχήν καλύτερος άνθρωπος»

Αθλητισμός / Αναστασία Κωστάκη: «Μπήκα στην AntetokounBros Academy θέλοντας να γίνω καταρχήν καλύτερος άνθρωπος»

Η πρώην παίκτρια του WNBA Αναστασία Κωστάκη μιλά για την AntetokounBros Academy, όπου έχει το γενικό προπονητικό «πρόσταγμα», για το μπάσκετ γενικά αλλά και την εμπειρία της σε Ευρώπη και Αμερική
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Lifo Videos / «Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Υιοθετήθηκε στα 5 της χρόνια, διαγνώστηκε με το σπάνιο σύνδρομο stiff person και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, χρυσή παραολυμπιονίκης στο Παρίσι, μιλά για την έλλειψη αναγνώρισης και την απογοητευτική υποδοχή μετά το μετάλλιο: «Κανείς δεν ήταν εκεί να με χειροκροτήσει».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Πώς η ΔΕΠΥ με βοήθησε να λύσω ένα άλυτο μυστήριο ενός αιώνα σε αγγλικό μουσείο»

Ζούμε, ρε! / «Πώς η ΔΕΠΥ με βοήθησε να λύσω το μυστήριο των εικόνων του Μπράιτον»

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με την ηθοποιό και σεναριογράφο Ανδριανή Ρέλλου, η νευροδιαφορετικότητα της οποίας υπήρξε καθοριστικής σημασίας στην επίλυση ενός μυστηρίου που παρέμενε άλυτο επί εκατό περίπου χρόνια.
THE LIFO TEAM
Ο Κώστας Καββαθάς μέσα από τα μάτια ενός στενού του συνεργάτη

LiFO politics / Ο Κώστας Καββαθάς μέσα από τα μάτια ενός στενού του συνεργάτη

O Φαίδων Καραϊωσηφίδης, εκδότης του περιοδικού «Πτήση» και για 28 χρόνια συνεργάτης του Κώστα Καββαθά, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για έναν από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους του σύγχρονου ελληνικού Τύπου που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιώργος Χρονάς: «Για χρόνια θεωρούσα τον έρωτα ντροπή»

Lifo Videos / Γιώργος Χρονάς: «Για χρόνια θεωρούσα τον έρωτα ντροπή»

Η αυτοβιογραφία του είναι γεμάτη από ιστορίες με τον Τσαρούχη, τον Χατζιδάκι και άλλες εμβληματικές μορφές της εποχής, τις οποίες είχε την τύχη να γνωρίσει και να μπολιαστεί από τη ματιά και τη στάση τους. Η Τζούλη Αγοράκη συναντά τον ποιητή και εκδότη της Οδού Πανός σε μια χειμαρρώδη συζήτηση.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
«Αν περάσεις μια νύχτα στις Μάντρες της Ανάφης, θα τη θυμάσαι για πάντα»

Lifo Videos / «Αν περάσεις μια νύχτα στις Μάντρες της Ανάφης, θα τη θυμάσαι για πάντα»

Η Έφη Καλογεροπούλου διηγείται ιστορίες από την Ανάφη: από τις θρυλικές «Μάντρες», το μπαρ που δημιούργησε ο πατέρας της, μέχρι το εστιατόριό της, τη «Μαργαρίτα», σε ένα νησί που διαρκώς αλλάζει χρώματα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσο βρόμικοι ήταν οι άνθρωποι τον Μεσαίωνα;

Ηχητικά Άρθρα / Πόσο βρόμικοι ήταν οι άνθρωποι κατά τον Μεσαίωνα;

Η ζωή σε μια μεγαλούπολη του Μεσαίωνα δεν είχε καμία σχέση με τη ρομαντική εικόνα που συχνά παρουσιάζουν οι ταινίες εποχής. Στους στενούς δρόμους της, μέσα στη ζέστη, οι άνθρωποι ζούσαν κυριολεκτικά μέσα στη βρομιά –χωρίς αποχέτευση, χωρίς βασικές συνθήκες υγιεινής, και σχεδόν χωρίς μπάνιο.
M. HULOT
Η εφιαλτική ιστορία του δράκου της Βάρκιζας

Αληθινά εγκλήματα / Το θρίλερ με το απανθρακωμένο ζευγάρι στη Βάρκιζα

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται τη διπλή δολοφονία που, ένα βροχερό ξημέρωμα του Μαρτίου του 1988, σκόρπισε τον πανικό στους κατοίκους της περιοχής και απασχόλησε τις αστυνομικές αρχές για μήνες.
THE LIFO TEAM
Η σκληρή αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: Το «Παρασκήνιο»

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: Το «Παρασκήνιο»

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για μια συναρπαστική, μεταβατική στιγμή στη ζωή της Εθνικής Σταρ και το παρασκήνιο πίσω απ' την αποκαλυπτική, τηλεοπτική εκπομπή που την κατέγραψε
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Idra Kayne, τι φάση με τις μπότες σου;

Lifo Videos / Idra Kayne, τι φάση με τις μπότες σου;

Αν η ζωή της γινόταν ντοκιμαντέρ, ποιος θα ήταν ο τίτλος του; Ποιο είναι το πιο iconic μήνυμα που έχει λάβει από φαν; Και τι της έχει μάθει η ψυχοθεραπεία; Η Idra Kayne απαντά στην Στεφανία Παπαδημητρίου και τον Γιώργο Τσαγκόζη, που της θέτουν τις ερωτήσεις του κοινού.
THE LIFO TEAM
«Στη διαστημική αποστολή βλέπεις 16 ανατολές και δύσεις ηλίου σε μία μέρα»

Αδριανός Γολέμης / «Στο διάστημα βλέπεις 16 ανατολές και δύσεις ηλίου σε μία μέρα»

Τι συμβαίνει με το σώμα ενός αστροναύτη; Πώς κοιμάται; Με τι τρέφεται; Έχει ορμές; Και πόσο διαφέρει η ιατρική φροντίδα στο διάστημα απ’ αυτή στη Γη; Ο επικεφαλής ιατρός αποστολών στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών, Αδριανός Γολέμης, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πάρις Ρούπος: «Τα hate comments δεν είναι κριτική»

Lifo Videos / «Τα hate comments δεν είναι κριτική»

Ο Πάρις Ρούπος παρουσιάζει τη νέα του σόλο παράσταση «Κυριλέ» και μιλά στα βίντεο της LiFO για το χιούμορ και τα όριά του, το αν το stand up αποτελεί «αριστερή τέχνη» και το κατά πόσο μπορεί κανείς να βιοποριστεί από αυτό στην Ελλάδα σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ποιος υπερασπίζεται τη συμπερίληψη στην εποχή Τραμπ;

Ζούμε, ρε! / Ποιος υπερασπίζεται τη συμπερίληψη στην εποχή Τραμπ;

Πόσο απειλούνται τα προγράμματα συμπερίληψης από τις πολιτικές αποκλεισμού του προέδρου Τραμπ; Ποια είναι η στάση των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις; Και τι μπορεί να κάνει ο απλός πολίτης για να αντιδράσει και να συμβάλει σε μια πιο δίκαιη κοινωνία; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τον δημοσιογράφο και ερευνητή του Ινστιτούτου Reuters, Νίκο Ευσταθίου.
Η σκληρή αλήθεια για την λογοκρισία της Τέχνης στην Ελλάδα

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την λογοκρισία της Τέχνης στην Ελλάδα

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την υποκρισία πίσω απ' τις πιο σημαντικές περιπτώσεις λογοκρισίας και βανδαλισμών των τελευταίων 50 ετών και για το πώς οι τηλεοπτικές εκπομπές τις εκμεταλλεύονται
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ