ΚANEIΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ότι το 2022 ένα τραγούδι από μια ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney θα κυριαρχούσε στα αμερικανικά και βρετανικά τσαρτ για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το «We don’t talk about Bruno» που ακούγεται στο φιλμ Encanto σπάει κάθε ρεκόρ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να το ρίξει από την κορυφή, τουλάχιστον σύντομα. Στη Βρετανία, μάλιστα, δεν είχε ξανασυμβεί να ανέβει τόσο ψηλά ένα κομμάτι από παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων.
Και δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο που κάνει αυτά τα τεράστια νούμερα, όλα τα τραγούδια του φιλμ φιγουράρουν σε υψηλές θέσεις, ενώ το σάουντρακ κατάφερε να αφήσει πίσω του πολυσυζητημένα άλμπουμ όπως το «30» της Adele που είχε σίγουρη την πρωτιά μετά από τόση προώθηση. Τελικά αρκέστηκε στις δεύτερες θέσεις.
Παρά τον φαινομενικά ανάλαφρο τόνο του, κρύβει ένα σοβαρό μήνυμα. Μιλάει για ένα θέμα-ταμπού που βιώνουν οι περισσότερες οικογένειες, γι’ αυτά τα παρεξηγημένα μέλη στους κόλπους μιας οικογένειας που ξαφνικά γίνονται θέμα κουτσομπολιού επειδή δεν ταιριάζουν με τους υπόλοιπους ή αντιμετωπίζουν προβλήματα, έτσι τα απομακρύνουν – πιθανόν εξαιτίας της ψυχικής τους υγείας.
Η διεθνής επιτυχία του «Bruno» είναι ένα από αυτά τα αξιοπερίεργα των τσαρτ που δημιουργούν απορίες σε όποιον τα παρακολουθεί. Η ταινία κυκλοφόρησε πέρσι τον Νοέμβριο. Η υπόθεση του Encanto αφορά μια σπιρτόζα έφηβη, τη Mirabel Madrigal, που ζει σε μια μικρή κοινότητα στην Κολομβία μαζί με τη μαγική οικογένειά της – είναι η μόνη που δεν έχει κάποια ξεχωριστή ικανότητα.
Ο Bruno του τραγουδιού είναι ο απόκληρος θείος της, του οποίου η προφητική δύναμη τρόμαξε τόσο και τους συγγενείς του και τους κατοίκους της κοινότητας που αναγκάστηκαν να τον απομακρύνουν από τους κόλπους της, απομονώνοντάς τον. Στο κομμάτι ακούγονται όλες οι περίεργες ιστορίες και το κουτσομπολιό που τον ακολουθεί.
Και αυτό είναι που κάνει την επιτυχία του τόσο ιδιάζουσα. Δεν πρόκειται για ένα σόλο κομμάτι από την ηρωίδα ή τον ήρωα της ταινίας, ούτε καν για μια συναισθηματική μπαλάντα από αυτές που συνηθίζει η Disney αλλά για ένα πολυφωνικό τραγούδι στον ρυθμό της σάλσα με κεντρικό θέμα έναν μεσήλικο άντρα.
Ούτε ο δημιουργός του, ο ηθοποιός και συνθέτης Lin-Manuel Miranda που έχει καταγωγή από το Πουέρτο Ρίκο και το Μεξικό, πίστευε ότι το συγκεκριμένο τραγούδι θα δημιουργούσε τόσο ντόρο.
Όταν έπρεπε να στείλουν ένα κομμάτι αντιπροσωπευτικό της ταινίας για τις υποψηφιότητες των φετινών Όσκαρ, μαζί με το στούντιο αποφάσισαν να στειλουν το «Dos Oruguitas». Έτσι, ο «Bruno», παρά την τεράστια επιτυχία του, δεν θα έχει τη δυνατότητα να βραβευτεί εκεί. Είναι η δεύτερη φορά που ο Miranda συνθέτει μουσική για την Disney. Είχε γράψει τα τραγούδια για την ταινία Moana τo 2016.
Ο «Bruno» γεννήθηκε στο λεπτό. Κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας βιντεοκλήσης, οι σκηνοθέτες της ταινίας ζήτησαν από τον Miranda να συνθέσει κάτι ρυθμικό και χορευτικό για να ανεβάσει την ενέργεια στο μέσον της ταινίας. Εκείνος τους έπαιξε αμέσως στο πιάνο τις τρεις πρώτες συγχορδίες του τραγουδιού.
Εκ πρώτης όψεως, αν και η επιτυχία του φαίνεται απρόσμενη, τελικά δεν πρέπει να προκαλεί και τόσο μεγάλη εντύπωση – το αντίθετο. Οφείλεται σε έναν συνδυασμό στοιχείων και τάσεων που εμφανίζονται τελευταία στην ποπ κουλτούρα.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για ένα παιδικό τραγούδι από μια δημοφιλή ταινία κινουμένων σχεδίων. Ή ότι είναι αυτό που ονομάζεται novelty song και υπήρχε από παλιά στα τσαρτ, κοινώς κολλητικό χαζοτράγουδο, ή και ότι μπορεί να γίνει meme, κάτι που είναι must στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Το μυστικό της επιτυχίας του όμως είναι πιο σύνθετη υπόθεση.
Η Disney είναι αυτήν τη στιγμή το μεγαλύτερο στούντιο στον κόσμο. Λίγο πριν χτυπήσει η πανδημία αγόρασε τα δικαιώματα της Marvel και του Star Wars, των πιο εμπορικών franchises της σύγχρονης εποχής και βρίσκεται πίσω από τις έντεκα από τις δεκαπέντε ταινίες που έκαναν τα περισσότερα streams το 2021.Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει κάτι ανάλογο και στη μουσική.
Πριν από το «Bruno», το μοναδικό τραγούδι από παιδική ταινία του στούντιο που είχε καταφέρει να πάει στο Νο 1 του Hot100 ήταν το «A whole new world» από τον Aladdin το 1993. Το «Bruno» ξεπέρασε μέχρι και το «Let it go» του Frozen το 2014, που θεωρήθηκε φαινόμενο την τελευταία δεκαετία.
Εν μέρει, σε αυτό βοήθησε και το TikTok. Το κομμάτι έγινε πρώτα viral εκεί, κι αυτό είναι κάτι που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις σημερινές επιτυχίες. «Έχει θεατρικότητα, ιδιαιτερότητα, χιούμορ, έκπληξη και σε προσκαλεί να κάνεις roleplay», εν ολίγοις όλα όσα λατρεύουν στην κινέζικη πλατφόρμα, όπως γράφουν στο «Atlantic».
Επιπλέον, παρά τον φαινομενικά ανάλαφρο τόνο του, κρύβει ένα σοβαρό μήνυμα. Μιλάει για ένα θέμα-ταμπού που βιώνουν οι περισσότερες οικογένειες, γι’ αυτά τα παρεξηγημένα μέλη στους κόλπους τους που ξαφνικά γίνονται θέμα κουτσομπολιού επειδή δεν ταιριάζουν με τους υπόλοιπους ή αντιμετωπίζουν προβλήματα, έτσι τα απομακρύνουν – πιθανόν εξαιτίας της ψυχικής τους υγείας. Ο ακροατής ταυτίζεται αυτόματα.
Δεν θα γινόταν, επίσης, τόσο σαρωτικό χιτ αν δεν υπήρχαν και τα λάτιν στοιχεία στον ρυθμό του. Ίσως να μην απασχολούσε τόσο πολύ κόσμο έξι χρόνια πριν από την εμφάνιση του «Despacito», δήλωσε η πρόεδρος του Billboard, Leila Cobo. Το «We don’t talk about Bruno» είχε την τύχη να βγει μια εποχή που η κυριαρχία της latin pop στα τσαρτ της Δύσης είναι πλέον αδιαμφισβήτητη.
Τέλος, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι βρισκόμαστε στην εποχή του streaming, όπου κάθε παιδί μπορεί να το βάζει να παίζει ασταμάτητα μέσα από το Spotify και τις ανάλογες μουσικές πλατφόρμες, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει παλιότερα. Για τους ενήλικους μπορεί να ακούγεται σαν μαρτύριο, αλλά ελάχιστη σημασία έχει για τα πεντάχρονα, από τη στιγμή που θα τους κολλήσει κάτι. Και πού ξέρει κανείς, αυτό μπορεί να συμβεί και σε κάποιον μεγαλύτερο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
