- Η γειτονιά μου είναι τελείως διαφορετική από όλες τις άλλες του κόσμου. Κι αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο να την ορίσω με ένα όνομα, όπως ορίζουμε όλες τις γειτονιές τύπου Ν. Σμύρνη, Σεπόλια, Άγιοι Ανάργυροι κ.λπ. Μένω στο κέντρο. Απέναντι από τη Νεάπολη και τα Εξάρχεια, λίγο πιο πάνω απ' το Πεδίον του Άρεως, λίγο πιο κάτω απ' του Γκύζη (ή ακόμα πιο σωστά Γύζη) και τα Παναθήναια. Σε έναν κάθετο δρόμο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, δίπλα στην ιστορική καφετέρια Σόνια. Εδώ βρίσκεται το πατρικό μου σπίτι. Ζω εδώ από 6-7 χρονών περίπου, αν και πριν από τη γέννησή μου ακόμα φλερτάραμε οικογενειακώς με την περιοχή. Γεννήθηκα σε ένα μαιευτήριο στα Εξάρχεια που δεν υπάρχει πια, ενώ πριν μετακομίσουμε εδώ, μέναμε στο καθαρόαιμο Γκύζη.
- Όλες μου οι αναμνήσεις είναι από αυτήν τη γειτονιά. Θέλω να πω ότι η επιλογή μου να ζω πια εδώ ίσως να είναι περισσότερο λόγω συνήθειας ή συνθηκών και λιγότερο από ελεύθερη βούληση, όμως η αλήθεια είναι ότι έχω ποτίσει τόσο πολύ απ' το κέντρο και τη γειτονιά αυτή, που δυσκολεύομαι να με φανταστώ οπουδήποτε αλλού.
H γειτονιά μου είναι το σπίτι μου. Και όσο κι αν φλερτάρεις με άλλες γειτονιές, ακόμα κι αν κοιμάσαι σε ξένες αγκαλιές, πάντα θα επιστρέφεις εκεί. Στο σπίτι σου.
- Στη γειτονιά μου αγαπώ ότι ακόμα είναι γειτονιά. Ίσως επειδή εγώ είμαι πολλά χρόνια εδώ, ίσως επειδή και οι άλλοι είναι χρόνια εδώ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πω 2-3 καλημέρες βγαίνοντας απ' το σπίτι μου. Έχω την ίδια αίσθηση που είχα όταν ήμουν μικρή και κάθε Σάββατο πήγαινα στον Ντόντο το ζαχαροπλαστείο (έχει κλείσει πια) να πάρω πάστα, ότι στον δρόμο μου θα πετύχω φάτσες φιλικές, ανθρώπους που δεν σε κοιτούν απλώς, αλλά σε βλέπουν.
- Στη γειτονιά μου, παρόλο που είναι στην καρδιά του κέντρου, υπάρχουν πολλές οάσεις πρασίνου για περπάτημα και βόλτες. Σε απόσταση αναπνοής είναι ο λόφος Φινόπουλου, ούτε μισό τσιγάρο δρόμος το Πεδίον του Άρεως και η συνέχειά του, το πάρκο στην Ευελπίδων, 4-5 στενά πιο πάνω ο λόφος του Στρέφη κι αν είσαι και πιο σκληροπυρηνικός, χτυπάς κι έναν Λυκαβηττό στο τέταρτο και στην ανηφόρα. Πόσο μεγάλη ευτυχία είναι αυτό, ειδικά όταν πάλι σε ένα τέταρτο μπορείς να είσαι στην αγαπημένη πλατεία Συντάγματος και να ταΐζεις περιστέρια ή να διαδηλώνεις.
- Κομβικό σημείο στη γειτονιά μου είναι η θρυλική καφετέρια Σόνια. Ιστορικό καφέ-ρεστοράν της εποχής, σημείο συνάντησης πολλών κοσμικών προσωπικοτήτων αλλά και ανθρώπων της τέχνης και της διανόησης. Τώρα πια η αίγλη έχει χαθεί -για χρόνια είχε κλείσει -όμως εγώ την αγαπώ. Την αγαπώ γατί είναι το μοναδικό μαγαζί που πάω στην γειτονιά μου. Την αγαπώ γιατί είναι τόσο κοντά μου που θα μπορούσα και να πάω και ξυπόλητη. Την αγαπώ γιατί είναι το μυστικό σημείο συνάντησής μου με τον Λ. Εκεί που δεν πετυχαινόυμε ποτέ γνωστούς και κανείς δεν μας ενοχλεί. Εκεί που κάτι απογεύματα καθημερινής λέμε τα πάντα, πίνουμε καφέδες και καταλήγουμε με κρασιά μισομεθυσμένοι, εκεί που δώσαμε αιώνιο όρκο πίστης ότι ποτέ δε θα πάμε στην Σόνια ΜΑΣ με άλλους, όρκο που αν καταπατηθεί είναι η έσχατη προδοσία, χειρότερη κι από το να απατήσεις τον μεγάλο σου Έρωτα. Την αγαπώ την Σόνια γιατί εκεί μέσα ο χρόνος βρίσκεται σε άπνοια. Γιατί όλα εκεί μέσα είναι σα να είναι από άλλες παράταιρες εποχές. Οι θαμώνες, η διακόσμηση, τα βελούδινα ανάκλιντρα. Κι ας κάνουν ανακαίνιση κάθε χρόνο. Μόνο το προσωπικό σου θυμίζει ότι βρίσκεσαι στο 2015.Και το νόστιμο κλαμπ σάντουιτς με κοτόπουλο.
- Ο αγαπημένος μου γείτονας είναι ο Θανάσης. Από το συνεργείο αυτοκινήτων Ο ΘΑΝΑΣΗΣ απέναντι απ' το σπίτι μου. Είναι αυτός που θα του αφήσω τα κλειδιά του σπιτιού μου σε περίπτωση ανάγκης, που θα τρέξει όταν θα μείνω από μπαταρία γιατί άφησα το ραδιόφωνο ανοιχτό, που θα με ενημερώσει για οποιαδήποτε κίνηση έξω απ' το σπίτι μου (χρόνια τώρα), που όταν κάτι άσχημο συνέβη στην οικογένειά του τον είχα στο μυαλό μου σαν να 'ταν γνήσια δικός μου άνθρωπος. Είναι το μόνιμο αγόρι μου, αν και, απ' ό,τι ξέρω, ο άνθρωπος είναι παντρεμένος με μεγάλα παιδιά (τα καλύτερα αγόρια τα καπαρώνουν νωρίς).
- Το «Perfect Day» του Lou Reed είναι το τραγούδι της γειτονιάς μου. Ναι, ναι, ξέρω ότι συνδυάζεται με μια σκοτεινή περίοδο της ζωής του καλλιτέχνη, όμως μουσικά και στιχουργικά είναι ένα κομμάτι που μου δημιουργεί ασφάλεια, ηρεμία και την αίσθηση πως όλα θα πάνε καλά, όσο ζούγκλα κι αν είναι εκεί έξω. Γιατί η γειτονιά μου είναι το σπίτι μου. Και όσο κι αν φλερτάρεις με άλλες γειτονιές, ακόμα κι αν κοιμάσαι σε ξένες αγκαλιές, πάντα θα επιστρέφεις εκεί. Στο σπίτι σου.
Info: Θα ακούσετε τη Μαρία μαζί με τον Δημήτρη Μηλιόγλου καθημερινά 7-10 το πρωί στον HiT 88,9. Τον Οκτώβρη θα παίξει στην παράσταση "Φιλουμένα" στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Στ. Φασουλή με την Ελένη Ράντου και τον Άλκη Κούρκουλο
σχόλια