ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω φιλους. Με τα κορίτσια που κάνω παρέα , ήμασταν κολλητές εδώ και τέσσερα πεντε χρόνια όμως άρχισαν κάποια προβλήματα και μετά από ένα χρόνο που προσπαθούμε δεν βγαίνει άκρη. Συνέχεια μαθαίνω πράγματα που γίνονται πίσω από την πλάτη μου.Είναι δύσκολο να βρω νέους φίλους γιατί δεν θέλω άτομα δίπλα μου απλά για να βγαίνω θέλω να νοιάζονται πραγματικά.

Εχω σχεση εδω και 10 μηνες. Η 5 απο αυτους ηταν μια χαρα η αλλη 5 ομως δεν ηταν καλα. Το αγορι μου εχει ανασφαλεια και το εχω καταλαβει απλα ειναι πολες φορες που απο το μυαλο μου περναει η ιδεα πως η σχεση ειναι τοξικη και εχει εμμονη μαζι μου! Με λιγα λογια θα σας πω θελει να μαθενει τα παντα κακο δεν ειναι δειχνει ενδιαφερον αλλα και κατι να μην του πω θυμωνει και λεει οτι αδιαφορω γιαυτον και δεν τον σεβομαι. Υπηρξαν φορες και ακομη και τωρα που μου μιλαει ασχημα προχτες με ειπε βουρλο διοτι εχυσα τον καφε διοτι μου ειπε πως θα ερθει αλλα μετα δεν ηρθε με αποτελεσμα να τον χυσω τον καφε γιατι ειχα δουλεια και επρεπε να φυγω . το θεμα ειναι το οτι με προσβαλει μπροστα στους γονεις μου σε φιλους και υστερα ερχεται και με φιλαει και με αγκαλιαζει. Για λιγο καιρο αδιαφορισα και μου ειπε και οτι τον κερατωνο κιολας! Ειναι πολλα τα παραδειγματα οπως το οτι καθε 1 ωρα πρεπει να μιλησουμε στο τηλεφωνο να δει που ειμαι και συνεχως καθημερινα ακουω " ολα καλα" ποσο με νευριαζει αυτο διοτι ρωταει καθε 1 ωρα αυτο. δεν ξερω πως να χειριστω τη σχεση γιατι νομιζω εχει προσκολιθει πανω μου....

Έχω κόμπλεξ με το τσιγάρο και ειδικά όταν κάνει η κοπέλα μου με ενοχλεί πάρα πολύ και με πνίγει. Το θέμα αυτό ήταν κύριος λόγος τσακωμού και περιορισμού από πλευράς μου προς την κοπέλα μου και τώρα εκείνη νιώθει ότι την καταπιέζω επειδή δεν μου αρέσει η ιδέα του τσιγάρου. Βέβαια της το ''έκοψα'' πριν πάρει τα πάνω της. Έκανε λέει 1-2 την ημέρα.Τώρα, τελευταία, μου είπε ότι δοκίμασε απ' το άλλο και έκανε 3 φορές με την παρέα της και δυστυχώς έχασα πάλι την ψυχραιμία μου και τσακωθήκαμε.Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που εκείνη φοβάται να κάνει ένα απ' τα δυο και λέει πως την καταπιέζω, ενώ εγώ νιώθω άβολα και ανησυχία όταν πηγαίνει με μια συγκεκριμένη παρέα και το ξέρει και στεναχωριέται.Επιπλέον νιώθω ότι εκείνη περνάει πολύ καλύτερα με την παρέα της παρά με εμένα και με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να το λήξω για να ζήσει όπως θέλει χωρίς τον μπαμπούλα δίπλα της, με την γκρίζα καθημερινότητα του.

Πήγαμε χθες με το αγόρι μου σε ενα εστιατόριο στην δυτική θεσσαλονίκη. Σαν περιοχή δεν μας άρεσε. Και οι άνθρωποι λίγο ότι να ναι.

Εχω έρθει Γερμανία για 1,5 μήνα και έχω βγει σε διάφορα μαγαζιά για ποτό σε μπαρ, φαγητό, club... όλα στα σερβιρουν στα αρχίδια τους πως! Και πίπα να ναι εσυ θα το πληρώσεις και θα το φας..Και καπου εδω να πω ενα μπράβο στα παιδιά που δουλευουν στην Ελλαδα σε αντιστοιχα μαγαζιά και μας τα φερνουν ολα στη πένα, γευστικά και εμφανισιακά! Κι ενα αντε μου στο διαολο σε αυτους που δεν τα πληρωνουν οπως τους αξίζει... Ανοιξτε τα μάτια σας παιδιά και μη δουλευετε για το Τ Ι Π Ο Τ Α...Αλλου θα σας εκτιμούσαν περισσότερο!

Μηπως ειμαι λιγο θυμα?μηπως δεν πρεπει ολα να τα συγχωρώ? Εσας αληθεια πως θα σας φαινοταν να εχει τυχει καποιο Σχετικά δυσαρεστο γεγονος στον ανθρωπο σας(οχι θεμα υγεία) , να τον παίρνετε τηλεφωνο για να μάθετε τι απεγινε κ αν υπηρχε καποια θετικη εξέλιξη και αυτος να μην απανταει στο τηλεφωνο και αντ αυτου να στελνει ενα μηνυμα οτι κανει κατι δουλειες και ειναι απασχολημενος? Και έπειτα απο λιγη ωρα να βλεπω οτι επι μιση ώρα περιπου σχολιαζει και κανει πλακα κατω απο φωτογραφιες φιλου του.??αναισθησια ?έλλειψη αγάπης κ ενδιαφεροντος? Και για να ολοκληρωσω το βραδυ τον ρωτησα και μου ειπε πως δεν ειχε ορεξη να μιλησει σε κανεναν για αυτο δεν σηκωσε τηλεφωνα...τι να καταλαβω απο ολο αυτό? Κοπελα του ειμαι αλλα η συμπεριφορά του μαλλον δειχνει πως δεν ειμαι καθολου σημαντικη για αυτον.τι κανω λΆθος?

Δυστυχώς δεν θα μου δοθεί η ευκαιρία να στα πω από κοντά...γιατί απλά δεν θέλεις να με δεις πια...έχουν περάσει πολλά χρόνια και δεν έχει υποθέτω καμία απολύτως σημασία για εσένα...απλά θέλω να το πω και ας μην το διαβάσεις-μάθεις ποτέ...σε αγάπησα πολύ...απλά φοβήθηκα...από τότε φοβάμαι να ανοιχτώ σε άνθρωπο...λυπάμαι που σε πλήγωσα αλλά πίστεψε με τον εαυτό μου τον πλήγωσα ακόμα πιο πολύ...συγγνώμη ...έκανα λάθος,,το ξέρω ...πονάει αλλά το έχω αποδεχτείΕίναι το δώρο που κάνω σήμερα στον εαυτό μου,,,κύκλος έκλεισεΣ αγαπώ,,,να προσέχεις

Δεν αντέχεται το σ/κ. Τι θα κάνεις, που θα πας μόνος... ζευγάρια παντού, παρέες παντού. Που θα πας μόνος σου.

...από που ν'αρχισω, απ'την ταλενταρα τη Στέλα....την αληθινη....ή τον Λαζαρο...αχχαχαχα...κατσε να δεις καποιον εχω παραλειψει...α ναι μωρε τον Μητσο...φοβερος κι αυτος...εξαισια ερμηνεια...σκλαβωνει...πραγματικα

Οι σκέψεις, δυστυχώς, δεν είναι πάντοτε όμορφες...Απόψε, σκέφτομαι τις άσχημες κουβέντες, τις προσβολές, και το χειρότερο, τις πράξεις...Πράξεις που, στη θύμησή τους, κλαίω όπως τότε... Λες και δεν πέρασε ούτε μέρα.Η γλώσσα κόκαλα τσακίζει. Οι πράξεις μένουν. Θέλω να τα σβήσω όλα... Θέλω μα νιώθω τα θρύψαλα, μέσα μου...