ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω τρομερή ανασφάλεια για τα πάντα,άρα και στην σχέση μου με το αγόρι μου. Με ενοχλούν, με στεναχωρούν και παίρνω προσωπικά πράγματα που δεν θα έπρεπε και το ξέρω, δηλητηριαζομαι, νιώθω μόνιμη ανησυχια, έχω συνέχεια δεύτερες σκέψεις. Εκείνος έχει υπομονή αλλά εγώ υποφέρω με όλο αυτό καθημερινά σχεδόν, κουράζομαι να νιώθω μόνιμο φόβο ότι δεν είμαι αρκετή, ότι θα του αρέσουν άλλες , ότι δεν του αρέσω αρκετά ,ενώ δείχνει το αντίθετο έμπρακτα. Το παλεύω συνέχεια να αλλάξω τρόπο σκέψης αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν αυτό έχεις συνηθίσει όλη σου τη ζωή . Προσπαθώ να μην του δείχνω όλα αυτά που με στεναχωρούν γιατί ξέρω ότι είναι ενοχλητικό για τον άλλον αλλά δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματα μου και αυτό επηρεάζει αρνητικά τη σχέση, το να είμαι τόσο συχνά αναστατωμένη με κάτι. Μέχρι κι εδώ δειλιαζω να το γράψω και να κριθώ παρότι είναι ανώνυμο,τόση ανασφάλεια νιώθω.

Έρχονται κάτι λεφτά που περίμενα από μία δουλίτσα...όλο το χρόνο τα περίμενα...στεναχωρέθηκα,επηρρέασε τη ζωή μου, τις ελπίδες μου, την αυτοπεποίθησή μου. Να πάνε στον αγύριστο ούτε που θα συγκινηθώ όταν τα δω στο λογαριασμό μου. Να κάνω Χριστούγεννα με την οικογένειά μου,να ανταλλάξουμε δώρα , να χαμογελάσουμε επιτέλους λίγο κι όλα τα άλλα κομμάτια να γίνουν.

να την άκουγα να μου λέει ότι με αγαπάει,και τί δεν θα 'δινα... Ένα χρόνο είμαστε μαζί,και δεν μου το έχει πεί ποτέ.Αυτά τα "μωρό μου" και "γλυκούλι μου" που μου λέει,δέν τα θεωρώ σοβαρά.Θέλω κάτι πιό αληθινό.

Στην αρχή στεναχωριόμουν πως αυτά που εγώ έχτισα στη καριέρα μου, με τόσο κόπο, άλλοι επειδή είχαν το μέσον το έκαναν πιο μικροί και πιο εύκολα, έτσι είχαν χρόνο να απολαύσουν την καριέρα τους και σύντομα να κάνουν οικογένεια (είμαι γυναίκα που δεν μεγάλωσε σε μια οικογένεια και μιλώ για πλοία). Κάποια στιγμή,μετά από ένα μεγάλο σοκ, γύρισα το κεφάλι μου πίσω, κοίταξα τη ζωή μου... και κατάλαβα... δεν θα άλλαζα τίποτα! Όλα όσα έζησα, όλες οι δυσκολίες, με έκαναν αυτό που είμαι τώρα και είμαι περίφανη γι' αυτό που είμαι. Γεύτηκα τα πάντα στη ζωή και έχω εμπειρίες σε όλους τους τομείς (έρωτα, αγάπη, πάθος, λεφτά, εργασία, ατυχήματα, οικογένεια, φτώχια, δυστυχία, ύγειας κλπ) νιώθω πλέον τόσο τυχερή, ο χαρακτήρας μου και τα συναισθήματα μου έχουν ταιράστια παλέτα, είμαι γεμάτη! Δεν έχει σημασία πως ξεκινάς...σημασία έχει το ταξίδι, η διάρκεια του, Για το τέλος ακόμη δεν ξέρω αν αξίζει η όχι, ακόμη είναι νωρίς να το μαθώ και αυτό (ελπίζω).

να χάνεις όλη σου την αξιοπρέπεια προσπαθώντας να κρατήσεις έναν άνθρωπο μέσα στην ζωή σου, όσο εκείνος δεν κάνει ούτε το 1/10 της προσπάθειας... η αυτοπεποίθηση μου έχει φτάσει στα πατώματα, ήμασταν μαζί και χωρίσαμε, όμως μου είχε υποσχεθεί ότι δεν θα χαθούμε.. ότι θα με αγαπάει και θα με νοιάζεται πάντα, ο,τι και να συμβεί ανάμεσα μας.. ξέρω ότι αξίζω καλύτερα, όμως αλήθεια δεν θέλω να ζω χωρίς αυτόν τον άνθρωπο στην ζωή μου.. έχει περάσει μισός χρόνος, πίστευα ότι θα μπορούσαμε σε αυτή τη φάση να μιλάμε σαν άνθρωποι, να μαθαίνω μια στο τόσο τα νέα του, αλλά όπως φαίνεται δεν θέλει ούτε αυτό... νιώθω τόσο αδικημένη. Σας παρακαλώ, μην δίνετε υποσχέσεις που δεν θα κρατήσετε.

Καλημέρα σας,μετά από 5 χρόνια συνειδητοποιώ πως δεν με γεμίζει η σχέση που έχω με τον σύντροφό μου.Το τελευταίο χρόνο συζούμε κιόλας σε διαμέρισμα, στην ίδια πολυκατοικία με τους γονείς του.Αρχικά βλέπω πως βαριέμαι με τον ίδιο τον άνθρωπο. Εγώ ασχολούμαι με τις σπουδές μου, αυτή τη στιγμή είμαι άνεργη, μου αρέσει να μαθαίνω νέα πράγματα και να εξελίσσομαι. Ο φίλος μου εργάζεται αρκετές ώρες και έρχεται σπίτι κουρασμένος και το μόνο που τον απασχολεί είναι να πιει το καφέ του, να δει τηλεόραση και να λιώσει στο φεισ-μπουκ. Δεν συμμετέχει να κάνουμε συζητήσεις για την επικαιρότητα, τη τεχνολογία κλπ. Είναι σαν να προσπαθώ να του διεγείρω το μυαλό αλλά μάταια... Έχουμε συχνές συγκρούσεις, όπου εγώ θέλω να αναλύω διεξοδικά και αυτός δε μιλά και κοιτά αλλού θυμωμένα ή έχει ξεσπάσματα οργής ενώ είναι πολύ πράος άνθρωπος.Αν και δε συμφωνούσα να μείνουμε κοντά σε γονείς, τελικά υπέκυψα επειδή θα έληγε η σύμβαση μου και δεν ήξερα πόσο σύντομα θα είχα νέα δουλειά και είναι κοντά στην εργασία του που είναι καθημερινή χωρίς αργίες κλπ. Αυτό με ενοχλεί γιατί δεν μπορώ να εκφραστώ και να χαλαρώσω όσο θέλω. Δεν μπορώ να φωνάξω ούτε να παρατήσω ακατάστατο το σπίτι. Αυτή τη περίοδο μένω στους γονείς μου λόγω προβλήματος υγείας και μου χτυπά άσχημα το γεγονός ότι σε αυτή τη φάση μου είμαι μόνη μου ή με τον αδερφό μου γιατί ο ίδιος δεν αναλαμβάνει δράση επειδή φοβάται.. να με πάει στο νοσοκομείο ή στο γιατρό για παρακολούθηση ή να περιποιηθεί τη πληγή μου... Έχω αρχίσει να μην είμαι σίγουρη για το βήμα που έκανα...1. Δεν βρίσκω σημεία συζήτησης, διαφορετικά από αυτά που απασχολούν τον ίδιο.2. Δεν αναλαμβάνει δράση για εμένα ενώ εγώ έχω κάνει πολλά για τον ίδιο και την οικογένεια του.3. Δεν κατανοεί την ανάγκη μου για ελευθερία κινήσεων και έκφρασης.Έχω πιάσει τον εαυτό μου να αναρωτιέται...τι θα γινόταν αν δε συνεχίζαμε τη σχέση; αν δεν έμενα μαζί του; αν έδινα τελεσίγραφα...Είναι πολύ καλό παιδί, μάλαμα... απλά είναι χαμηλών τόνων που δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες... και αρέσκεται στα απλά πράγματα της ζωής... Η βόλτα του για καφέ, ένα καλό φαγητό, οι συνεχόμενες πλάκες και η ξεκούραση του... και διακοπές που πάμε δεν το νοιάζει να μάθει τι γίνεται εκεί αλλά να αράξει και να χαλαρώσει...Μάλλον εγώ έχω το πρόβλημα... δεν θελω να συνηδητοποιησω πως οι άνθρωποι είμαστε αυτό που είμαστε....Καλά Χριστούγεννα!

Δεν εχει περάσει μια μερα που να μην σκεφτομαι το σεξ τον ερωτα την επαφη με την γυναικα! Το γυναικείο κορμι ειναι τοσο ομορφο και τοσο απο μονο του προκλητικο που δεν μπορώ να σταματησω να τ θαυμάζω καθε μερα... Τυχερές που ειστε οι γυναίκες! Τοσο Ομορφες κ τοσο ερωτικές!

είμαι με το αγόρι μου 1.5 χρόνο, είναι 25 είμαι 21. Μέναμε μαζί 1 χρόνο και ξενοικιασαμε γιατί θα πάει φαντάρος και δεν μπορούσαμε να το συντηρήσουμε. Το πρόβλημα μου είναι ότι αν και είμαστε νέοι και έχουμε social media δεν έχει ανεβάσει πότε φωτογραφία μαζί μου κανονικά. Χθες πήγε να ανεβάσει και δεν έγραψε τίποτα απ κάτω και του λεω είναι δυνατόν να μην μπορείς να γράψεις μια πρόταση απ' κάτω και μου λέει ότι δεν το έχει συνηθίσει και ότι γεινικα δεν γράφει κάτω απ' φωτογραφίες (μεγα ψέμα έχει ανεβάσει 30 φωτογραφίες και απ' κάτω έγραφε κάτι), επίσης ότι θεωρεί πολύ προσωπικό αυτό και θέλει να τα κρατάει για μας .. τελικά τσακωθηκαμε. Θέλω κάποιος να μου πει κάτι αν είμαι υπερβολική, πως να επικοινωνήσω αυτό που θέλω χωρίς εντάσεις. Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος που είναι σε σχέση ανεβάζει έστω και μια φωτογραφία και ζούμε σε μια εποχή των social και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να ανεβάζεις κάτι γιατι αλλιώς είναι σαν να το κρύβεις .

Είμαι 45 χρονών και οι περισσότερες σχέσεις που έχω κάνει έγιναν γιατί έκανε η γυναίκα το πρώτο βήμα, φοβάμαι την απόρριψη και αυτό μου έχει στερήσει πολλά, όχι μόνο στον ερωτικό τομέα. Ακόμη και η σχέση που έχω τώρα έγινε με τον ίδιο τρόπο. Το εκνευριστικό είναι ότι διστάζω να μιλήσω ακόμα και σε περιπτώσεις που υπάρχει αμοιβαία έλξη. Αναρωτιέμαι αν για τους άντρες η μη αποδοχή από τη μητέρα μας ,είναι κάτι που μας στιγματίζει για πάντα και δυσκολεύει την επικοινωνία μας με τις γυναίκες.

Αποτύπωση εικόνας:Δύο άνθρωποι κάθονται στο ίδιο τραπέζι, δίχως να ανταλλάσσουν κουβέντα, πάρα μόνο διαβάζουν το βιβλίο/περιοδικό τούς.Τα βιβλία είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου γιατί του προσφέρει το ταξίδι της γνώσης αλλα δεν υποκαθιστά την ανθρώπινη επικοινωνία