Είναι πάντα δυσκολότερο. Η μαμά θα κάνει όσπρια, δε θα πάρει ακριβά δημητριακά, θα δανειστεί από εμάς τα παιδιά της, που φυλάμε χαρτζιλίκι μήπως και χρειαστούν λεφτά για φαγητό.Τα βγάζουμε πέρα, δε λέω... Τι άγχος και αυτό όμως. Φαινομενικά δε ζούμε στα όρια της φτώχειας, αλλά αν μπεις σπίτι μας το εκλαμβάνεις. Αν ακούσεις και τις μόνιμες συζητήσεις περί χρημάτων, χρεών, λογαριασμών... θα αγχωθείς και εσύ.Μέσα μου ξέρω πως κάτι θα αλλάξει... Ας μην πάμε ούτε και φέτος διακοπές... Στο μέλλον όμως θα ζήσουμε πιο ανθρώπινα.Θα βρούμε όλοι το δρόμο μας και θα είναι κι η μαμά πιο ήσυχη.