ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα αν ξέρετε καποιον φοιτητή 1ου έτους που να θέλει αμοιβαία μετεγγραφή.Είμαι στο ΤΕΙ Τρικάλων πολιτικός μηχανικός και Θέλω μετεγγραφή στο ΤΕΙ Πειραιά ή Αθήνας. Αν ενδιαφέρεται κάποιος ας κάνει μια ανάρτηση ωστε να επικοινωνήσουμε.

Καθομαι να διαβασω και δεν μπορω να συγκεντρωθω. Εχω μεγαλο προβλημα γιατι ειναι σημαντικο να διαβασω αφου θα δωσω πανελληνιες. Αλλα για καποιο λογο η προσοχη μου αποσπαται. Και σκεφτομαι ο,τι πιο ασχετο/ακυρο θα μπορουσα να σκεφτω εκεινη τη στιγμη χωρις να το επιδιωκω. Τι να κανω; Επισης δεκτες ειναι και οι γενικες συμβουλες περι διαβασματος και προγραμματος για να το χειριστω οσο καλυτερα γινεται. Να σημειωσω οτι δινω 2η φορα.

Είμαι 20 έτων και τα τελευταία 2,5 χρόνια έχω σχέση με έναν άντρα 19 χρόνια μεγαλύτερο μου...δεν με απασχόλησε ποτε η διαφορά ηληκίας μέχρι τώρα ....η σχέση μας είναι υπέροχη υπάρχει εμπιστοσύνη σεβασμός και κατανόηση....τον τελευταιο χρόνο ζούμε σε διαφορετικές πόλεις λόγω σπουδών γεγονός που όχι μόνο δεν αποτέλεσε εμπόδιο για την σχέση μας αλλά την έκανε ακόμη πιο δυνατή ....γνωρίζω όλους τους φίλους και του συντρόφου μου και αυτός του δικούς μου φίλους....οι φίλοι μας δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την διαφορά ηληκίας μας ....το πρόβλημα είναι οι οικογένιες μας ...οι δικοί του θεωρούν πως ο γιος τους ξεμυαλίστηκε από μια συμφεροντολόγα λολίτα και τρέχει σε εκδρομές και σε μπαράκια αντί να βρει "ένα καλό κορίτσι της ηλικίας του" για να παντρευτε κι από την αλλή μεριά οι δικοί μου πιστεύουν οτί το κοριτσάκι τους ξεμυαλίστηκε από έναν ανώριμο 40άρη που περνάει κρίση ηληκίας την θέλει για να περηφανεύεται στους φίλους του και να επιβεβαιώσει το εγώ του....μπόρει αυτά να μην επηρέαζουν άμεσα την σχέση μας κάνουν κακό στην ψυχολογία και των δυο μας ....εσείς τι θα κάνατε στην θέση μου ?

Με την αρχη του φθινοπωρου και την προσφατη αρχη των σχολειων μου φαινεται πως εχει πεσει η διαθεση. Τα κεφαλια μεσα και ολοι πηραμε αποφαση το τελος των διακοπων και ξεκινησαμε τη σκληρη δουλεια. Αλλα καθολου κεφι; Θα μαραζωσουμε; Ακομα και εδω στα σχολια των εξομολογησεων μας βλεπω πεσμενους. Τι τρεχει; Ερχεται βαρυς χειμωνας;

Όμως δεν έχω φίλους και παρέες για να γιορτάσω. Μπορείτε να μου ευχηθείτε εσείς "Χρόνια πολλά"; Νιώθω λίγο σαν τη δασκάλα από το καφέ της χαράς που έδινε στο δήμαρχο το δαχτυλίδι της γιαγιάς της για να της το δώσει :p

Ολοι στην ηλικια μου ειναι επιτυχημένοι η σπουδαζουν η δουλεύουν κανουν τα ξιδια εχουν πολλους φιλους εγω γιατι δε μπορω να εχω εστω καποιους φιλους και να ειμαι πιο κοινωνικη;

Να πρέπει να αποφασίζω εγώ για τα πάντα. Ειλικρινά βαρέθηκα. Μέχρι πότε θα γίνεται αυτό; Πότε θα μάθεις ότι πρέπει να βγεις από το κουκούλι σου μετά από 10 χρόνια σχέσης;

Δεν χωρίζουμε την αγαπημένη μας στα δύσκολα. Στα δύσκολα τη στηρίζουμε. Για να έχουμε το δικαίωμα να χαρούμε μαζί της και στα όμορφα. Για να έχουμε τις ελπίδες μας ζωντανές,όταν όλα είναι εναντίον μας.Κυρίως τότε κρινόμαστε...Τίποτα δεν πρέπει να σε φοβίζει,γιατί μαζί μου κάθε μέρα θα μπορείς να κερδίζεις...

https://www.youtube.com/watch?v=av1dLTYCvQQ

Θα έρθει η μέρα που θα με θυμηθείς και θα λυπηθείς για την ευκαιρία που δεν έδωσες. Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου. Πολύ κουραστική η όλη κατάσταση. Καλή συνέχεια στο εξής. Χρειαζόμαστε και οι δύο μια ανανέωση.