ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω ότι δεν πρέπει ποτέ και κανένας να φτάσει σε αυτό το σημείο όταν έχεις δείξει στον άλλον ότι τον θες και έχεις κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να επικοινωνήσεις μαζί του και το μόνο που δεν έχεις κάνει είναι ερωτική εξομολόγηση δε μένει να κάνεις κάτι άλλο , πρέπει να το πάρεις απόφαση και να συνεχίσεις παρακάτω ( όσο και αν τον αγαπάς )

Γειά σας, είμαι φοιτητρια Στ πρώτο έτος Κ έχω σχέση εδώ κ 2μιση χρόνια. Γενικά η σχέση μας ειναι τέλεια, κάθε φορά π είμαστε μαζί ακόμη Κ τρ όλα είναι πολύ ωραία, είχαμε τους τσακωμους μας αλλά σχέση χωρίς τσακωνομους δεν υπάρχει... Τ θέμα είναι ότι λόγω φοιτητικης ζωής πλέον νιώθω ότι πιεζομαιι πχ κάθε κορίτσι στην ηλικία μ θ ήθελε ν φλερτάρει ακόμη Κ αν ξέρει ότι δν ειναι κάτι σοβαρό,πραγμσ τ οποίο λείπει σ μένα. Αυτό τον καιρό έχω έρθει κοντά μ ένα παιδί τ οποίο μ έκανε κλικ Κ πιστεύω ότι αν ήμουν ελεύθερη θ γινόταν κάτι όχι σοβαρο, ενθουσιαστηκα από την πρώτη φορά, δν πιστεύω ότι είναι έρωτας σ καμία περίπτωση γτ γενικότερα ενθουσιάζομαι εύκολα Κ τ χω συνηθίσει (όμως αυτός είναι διαφορετικός ενθουσιασμος) τέλος πάντων τ θέμα είναι ότι ξέρω ότι τ αγόρι μ είναι ότι πρέπει, ότι είναι ο κατάλληλος Κ τ λέω μ την απόλυτη σιγουριά όμως αν είχε έρθει στην ζωή μ αργότερα όταν θ είχα ζήσει την ζωή μ όλα θ ήταν αλλιώς... Μακάρι ν γινόταν τρ π θ μπει στρατό ν κάναμε ένα διάλειμμα Κ μετά ν μασταν ξανά μαζί αλλά φυσικά αυτό δν πρόκειται ν γίνει γτ πιστεύω δν ειναι σωστό γ εκείνον κυρίως Κ φυσικά δν ειναι ανάγκασμενος ν μ περιμένει... Πραγματικά είμαι πολύ μπερδεμένη γτ σ καμία περίπτωση δν θέλω ν χωρίσω αλλά θέλω πάλι ν νιώσω "τη μαγεία" του φλερτ

Δεν ξανασχολούμαι με άτομα που δεν μ'εκτιμάνε. Κανένα πρόβλημα.

Βρε κορίτσι μου, δεν μπορεί κάτι θα έχεις καταλάβει. Απλώς δεν πρόκειται να σε πλησιάσω στον χώρο εργασίας. Έλα και πες κάτι ξεκάρφωτο μια φορά, του στυλ "πάμε για τυρόπιτα στον φούρνο?". Αν είμαι εγώ θα το πιάσω, αν δεν είμαι, ε, θα φας ξέρω 'γω μια ακίνδυνη τυρόπιτα

Μου ειπε για καποια κοπελα "Εχει το ωραιοτερο στηθος που εχω δει". Το ειπε με αλλα λογια, προστυχα. Και ειπε οτι θα ηθελε πολυ να κανει κατι. Τωρα απορει γιατι εχω νευριασει μαζι του και λεει οτι δεν ειμαι στα καλα μου που την μια μερα ελεγα οτι τον αγαπαω και την επομενη να μην με ξαναενοχλησει και επισης οτι δεν ειχε σκοπο να κανει κατι μαζι της και ειμαι τρελη που το πηρα στα σοβαρα.

Ρε παιδιά διαβάζω εδώ μέσα οτι η μια είναι χοντρή έχει σπυριά ο άλλος δεν είναι πολύ ψηλός και αναρωτιέμαι πιστεύετε οτι αυτός είναι ο λόγος που δεν είστε όντως χαρούμενοι;;;Προσωπικά είμαι 1.65 και 50 κιλά σχετικά όμορφη και ωωω ναι έχω αρκετά ψυχολογικα και κατάθλιψη!!! Η ομορφιά μου δεν με γεμίζει πώς να το κάνουμε δηλαδή σε κάνει λίγο χαρούμενη αλλά ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΤΕΛΟΣ!!!Μην κολλάμε στην εμφάνιση κάτι άλλο είναι αυτό που μας γεμίζει και σίγουρα όχι η εμφάνιση!!!Λοιπόν προτείνω όσοι ταυτίζονται να γράψουν τι είναι αυτό που τους γεμίζει το κενό τελικά... Κάτι πέρα από τα λεφτά Υγεία και τα σχετικά...Τι είναι αυτο όμως οεο;

Εχω εργαστει σε εναν εργοδοτη. Εκανα εκει την πρακτικη μου και συνεχισα. Παραιτηθηκα λογω φουλ εκμεταλλευσης, τα χρηματα πολυ πολυ λιγοτερα απο τον βασικο μισθο και με τον καιρο μου ανεθεταν ολο και περισσοτερες αρμοδιοτητες. Εψαχνα και ψαχνω για εργασια πολυ καιρο τωρα και τιποτα. Καποιοι λενε οτι δουλεια μονο μεσω γνωστου μπορεις να βρεις. Μεσω γνωστου λοιπον... σε μια περιπτωση μου ειπαν οτι θελουν ατομο με περισσοτερη προυπηρεσια, στην δευτερη (που ειχα αναλογη προυπηρεσια) μου ειπαν οτι εχει περασει καιρος απο τοτε και εχω ξεχασει τη δουλεια , στην τριτη (που ειχα αναλογη προυπηρεσια) μου ειπαν οτι ο πρωην εργοδοτης μου δεν εχει ιδεα απο το αντικειμενο εργασιας και οποτε δεν εχω μαθει τιποτα. Σε δουλειες που δεν εχω προυπηρεσια, μου λενε το κλασικο οτι θελουν ατομο με προυπηρεσια. Με τι κουραγιο πλεον συνεχιζεις οταν βλεπεις παντου κλειστες πορτες; Δεν γινεται τιποτα.

Μια φιλη απ'τη σχολη πηγε σκωτια για μεταπτυχιακό και απο τοτε δεν ακουει τι εχεις να πεις εσύ..μιλαει μονο για τον εαυτο της και εχει ψωνιστει ενω παλια δεν ηταν ετσι.. Εγω κανω στο εκπα μεταπτυχιακό και δεν εδωσε καν σημασία οταν της ειπα οτι με πηραν γιατι οκ εγω ειμαι Ελλάδα και δεν μετράει.. Και μετά από μηνες ατελειωτου μονολογου αποφασισε να ρωτησει τι κανω εγω, της είπα οτι διαβάζω και δεν θυμοταν καν οτι κανω κ εγω μεταπτυχιακό.. Δηλαδη δεν ακουει απολυτως τιποτα και βαρεθηκα.. Τι να την κανω μια φιλη που δεν την νοιάζει καθολου τι κανω εγω.. Ασε τις σπουδές, να ρωτησει μονο αν ειμαι καλα..

Και ξαφνικά εκείνο το βάρος, εκείνη η σκιά που κουβαλάω μέσα στην ψυχή μου για χρόνια φεύγει. Αργά αργά μα φεύγει... φεύγει. Θα’θελα να βουτήξω γυμνή μέσα στη θάλασσα και να κολυμπήσω με τις ώρες σα να μην υπάρχει αύριο, μέχρι το κορμί να κουραστεί τόσο που να πονέσει και η ψυχή να γαληνέψει. Και ύστερα να ξαπλώσω αποκαμωμένη πάνω στη άμμο με την αλμύρα στα μαλλιά και τα μάτια κλειστά...Τέλος με την αυτοεξορία μου. Θα προσπαθήσω να γυρίσω πίσω κάποια στιγμή και ελπίζω ότι θα τα καταφέρω...ακόμα και αν μου πάρει καιρό. Ελευθερώνομαι πια...

Χωρίζετε..και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα σε περίπτωση που μας πετύχετε κάπου έξω τυχαία στέλνετε μηνύματα θέλοντας να γίνει επανασύνδεση...δηλαδή αν δεν συναντιόμασταν ποτέ ξανά δεν θα κάνατε καμμία κίνηση;;;