ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 38 και δεν έχω κάνει τίποτα με γυναίκα. Οι γυναίκες δεν με έβλεπαν ποτέ ερωτικά. Γυναικείες παρέες είχα πάντα αλλά ποτέ δεν με κοίταξε ερωτικά κάποια, παρόλα αυτά εγώ δεν είχα ποτέ έλλειψη αυτοπεποίθησης και προσέγγιζα συχνά και με θάρρος γυναίκες που μου άρεσαν ή που νόμιζα ότι τους άρεσα, αλλά πάντα με απέρριπταν στα πλαίσια του ότι δεν υπάρχει χημεία/σπίθα/ δεν τους κάνω το κλικ και άλλα παρόμοια. Ασχολούμαι από μικρός με αθλητισμό και έχω ωραίο σώμα, φυσιολογικό ύψος και ήμουν πάντα κοινωνικός. Έχω μία δουλεία που μου αρέσει και με καλές απολαβές. Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες απαιτήσεις, απλά να έχει φυσιολογικό βάρος και να απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου. Η οπτική μου ήταν πως ναι μεν κυνηγάμε αυτό που θέλουμε αλλά δεν πρέπει να γίνει εμμονή, πίστευα πως αν ζω την ζωή μου δραστήρια και αισιόδοξα θα έρθει κάποια στιγμή και αυτό. Σε λίγες μέρες όμως μπαίνω στα 39 με τα νιάτα μου να έχουν περάσει και να μην έχω βιώσει τον έρωτα και την αγκαλιά μίας γυναίκας. Το τελευταίο διάστημα νιώθω συναισθηματικά και σωματικά ανικανοποίητος, σαν ένα κενό τεράστιο κάπου μέσα μου. Τι πήγε στραβά, ας μου πει κάποιος αν ξέρει γιατί εγώ δεν ξέρω...

Μπορείτε να με χαρακτηρίσετε όπως θέλετε. Δεν μπορώ να εξηγήσω τίποτα από εδώ από όσα συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια.Σηκώθηκα σήμερα το πρωί και ένοιωσα μία αφόρητη πίεση μέσα μου. Γιατί τα τελευταία δύο και παραπάνω χρόνια ήρθαν έτσι τα πράγματα και στηρίζω και περιμένω έναν άνθρωπο με τον οποίον είμαστε χρόνια φίλοι, που είναι παντρεμένος με μία γυναίκα 20 χρόνια μεγαλύτερή του με σοβαρή ναρκισσιστική διαταραχή. Και αυτός είναι co-dependent, για όσους γνωρίζουν. Παιδιά δεν υπάρχουν.Και τα τελευταία δύο χρόνια, εν ονόματι της αγάπης μας, με κακοποιεί αυτόςΜε κακοποιεί με τις αλλεπάλληλες αιτήσεις διαζυγίου που καταθέτει και τις αποσύρει κατόπιν απειλών και εκβιασμών.Αδειάζει επάνω μου όλη την κακοποίηση που δέχεται από την άλλη επί 10 χρόνια, ανήμπορος να αντιδράσει.Με έχει κάνει μοναδική μάρτυρα της κόλασης εκεί.Με κακοποιεί με την άρνησή του να πάει σε ψυχίατρο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ενοχές με τις οποίες τον έχει φορτώσει.Με τις δύο απόπειρες αυτοκτονίας που έχει κάνει για να γλυτώσει από την άλλη (η τελευταία με νοσηλεία).Με κακοποιεί που μου μιλάει για τον έρωτα και την αγάπη του. Με κακοποιεί ζητώντας μου χρόνο και κατανόηση για να "λύσει το πρόβλημα".Με κακοποιεί με το να με έχει μετατρέψει σταδιακά σε ψυχικό ράκος. Να χρειάζομαι εγώ ψυχίατρο αντί για αυτούς.Με κακοποιεί επιτρέποντας σε τρίτα άτομα να αποφασίζουν για τον δικό μου χρόνο, επειδή αυτός υποκύπτει στους εκβιασμούς της.Με κακοποιεί μιλώντας μου κάθε μέρα για τα βασανιστήρια, τις φωνές, τις ταπεινώσεις, τους εξευτελισμούς, τις ύβρεις και τις απειλές που υφίσταται εκεί, και ωστόσο μένει εκεί αναμένοντας να "ηρεμήσει η άλλη κάπως" ώστε να φύγει "ησύχως", κάτι που δεν θα γίνει ποτέ.Με κακοποιεί που κάθε φορά που λέω "φεύγω δεν αντέχω" μου μιλάει για "ομπρέλα που του χαρίζω και του την παίρνω όταν αρχίσει η βροχή".Σήμερα το πρωί ήθελα να σηκώσω το τηλέφωνο και να τους στείλω στον διάολο, και αυτόν και αυτήν και την αρρωστημένη κατάσταση. Να του πω να βάλει την ομπρέλα μην πω πού. Δεν το έκανα. Εγώ έχω την μεγαλύτερη διαταραχή από όλες. Τον αγαπάω.Όμως σήμερα έχει συσσωρευτεί μέσα μου τόση πίεση, τόση απόγνωση, τόση απογοήτευση, νοιώθω τόσο απαίσια, δεν μπορώ να το περιγράψω.

Τελικά αυτός που σε εχει ερωτευθεί, σου τηλεφωνάει ή σου στέλνει μήνυμα πρωί - πρωί για να καταλάβεις οτι νοιάζεται και να ξεκινήσει η μερα σου όμορφα. Αυτοί που θελουν απλά να περάσουν καλά και τίποτα παραπάνω συνήθως επικοινωνουν μαζι μας μετά τις 12 για sexting... Εκτός αν έρθει κάτω απι το μπαλκόνι σου και παριστάνει τον... Ρωμαίο

Όπως καί πολλά αλλά άτομα, είμαι καί εγώ απο τους φοιτητές που μετράνε το πεντάλεπτο καί που το ρύζι έχει γίνει πολυτέλεια. Αλλά ρε παιδιά θέλω να σας πώ, μην τα βαζετε κάτω, σκεφτείτε τους στόχους σας. Καί αυτήν την ιδέα πού έχουμε αναπτύξει στην Ελλάδα ως "φοιτητική ζωή" για εμένα είναι μπούρδες, δεν χρειάζεται να είσαι όλη μέρα για καφέ και μετά ξενύχτι, και στήν τελική αν πας να σπουδάσεις γιά αυτό το λόγο, κάτσε καλύτερα σπίτι σου, γιατί αυτό δείχνει ασέβεια πρός τούς δικούς σου, που παλεύουν να σε στηρίξουν οικονομικά για να έχεις ένα καλύτερο μέλλον. Δεν είναι αυτό το θέμα όμως, εγώ απλά ήθελα να πώ πως και εγώ περναω πολύ δύσκολα, αλλά ταυτόχρονα περνάω και πολύ ωραία. Μου αρκεί να κάτσω να αραξω σε μια πλατεία με τους φίλους μου, η να πάω μια απλή βόλτα, και μετά νιώθω γεμάτος. Είμαι απο τους πρώτους στο έτος μου , καί χαίρομαι που κάνω περήφανους τούς δικούς μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απο το να κανείς τούς ανθρώπους που σε μεγάλωσαν, Περήφανους.

-Πήγαινα πάνω-κάτω στην Ηρώων Πολυτεχνείων στο Πειραιά για να πάρω το Α1/Β1 να βγω Π. Φάληρο και μετά να συνεχίσω από κει με το 860 για να βγω στα Νεκροταφεία Σχιστού. Το 871 περνάει κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα οπότε δε το υπολόγισα. Τελικά έλα όμως που πήγα με το 871 παρ'ότι σπάνιο. Το πέτυχα εφ'όσον τριγύρναγα μία ώρα και κάτι. Πάλι καλά.- Μετά το Νεκροταφείο, πήγα στη Μονή των Αγίων Πατέρων στο Πάρκο Σχιστού. Η πύλη ήταν ανοικτή όταν πήγα παρ'όλο που το Μοναστήρι ήταν κλειστό. Μόλις πήγα να βγω, είχαν κλείσει την πύλη οι παπάδες και έμεινα μέσα. Ευτυχώς χάρη στον ταξιτζή που είχα καλέσει να με πάρει, άνοιξαν την πύλη μετά από συνεννόηση.Μετά πήγα Σαλαμίνα...- Η βροχή με βρήκε στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας. Έτρεχα για να βγω πάλι πίσω στα φέρυ, και ευχόμουν να περάσει κανένα ταξί. Τελικά πέρασε, αλλά είχα κάνει ήδη τα μισά του δρόμου.-Έφαγα κι άλλη βροχή περιμένοντας το Β18/Γ18 στα φέρυ του Περάματος, για να βγω κέντρο μπας και χτυπήσω καμιά γκόμενα (λένε ότι άμα σε χτυπάνε πολλές αναποδιές στο καπάκι, κάτι καλό θα σου συμβεί)ΑΜ ΔΕ! Καμία δεν ανταποκρίθηκε. Τελικά μόνο κακό κάνουν οι αργίες.

Πάντα αναρρωτιομουν πως θα αισθάνονται οι άνθρωποι που είναι μισοί Έλληνες και μισοί Γερμανοί ή Ιταλοί... Σήμερα τι κάνουμε, εκεί ειναι το θέμα. Και να μην λέμε " Αυτός ειναι Γερμανός και αυτός ειναι Ιταλός" ΕΑΝ γεννήθηκε με τέτοια καταγωγή ( που δεν φταίει ) αλλα αν ειναι καλός άνθρωπος. Άνθρωπος με φιλειρηνικα συναισθήματα και αγαπη στην ψυχή του για τους Έλληνες αλλα και για όλο τον κόσμο...

Νομίζω αρχίζω να ερωτεύομαι τον ξάδερφο (2ου βαθμού) μου...Είναι πολύ κακο αυτό; Όταν ήμουν μικρούλα ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζι του. Και τώρα μου έδειξε με μερικά σημάδια πως ενδιαφέρετε. Τι πιστεύετε;

Σκέφτηκα να ξεκοψω τους ταξικούς ανθρώπους από τη ζωή μου...Ξεκίνησα λοιπόν να λέω ο τάδε έχει αυτό που μ ενοχλεί...ο τάδε αυτό...και κάπως έτσι κατανόησα οτι θα μείνω μόνη μου...Είναι κωμικοτραγικό μα δεν με γεμίζει κανείς στην παρέα... Λοιπόν παιδιά η εγώ είμαι κακιασμενη και δεν χωνεύω κανέναν η απλά δεν μου κάνουν οι φίλοι μου...Πιο καλη η μοναξιά από σένα που δεν φτάνω μια σέχω μια σε χάνω οιμεεε!!!

Είμαι χοντρήη! ενώ έφαγα μέχρι σκασμου σήμερα, με έπιασε λιγούρα τώρα κ παρήγγειλα μπέργκερ! Θεε μ δεν έχω σωτηρία! Όταν πεινάω είναι λες κ με κυριεύει μια ανώτερη δύναμη και θέλω να φάω όλο τον κοσμο!Το παθαίνετε και εσείς;;

...και τελικα το Σαββατόβραδο θα το περάσω φορώντας το πιο kinky αξεσουάρ: κολάρο.Ταυτόχρονα με πονάει και η μέση. Κουδούνι έγινα. Ελπιζω να ξημερωσω σαν 30χρονη με ολα στη θεση τους κι οχι σαν ξεχαρβαλωμένη δεσποινίς ετων 89. :-)Κατι τέτοιες στιγμές, οντως εύχεσαι τα sweet 20's να γύριζαν πίσω.Αντε και καλό μας ξημέρωμα!