ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 21 χρονών.γνωρίζω ενα παλικαρι από τη σχολη χορού.εμένα μου άρεσε αλλά αυτός είχε δείξει ενδιαφέρον για τη φιλη μου αλλά εκείνης δεν της άρεσε και δεν έγινε τπτ μεταξύ τους.πέρασε καιρός έτσι ενώ είχα να τον δω καιρό.τις προάλλες τον είδαμε μαζί με την φίλη μου(εγώ παρεπιπτόντως είμαι πιο εμφανίσιμη λόγω διακοπών,ξεκούρασης κτλπ αυτόν τον καιρό) και εδειχνε ενδιαφέρον σε εμένα.και μετά τον είδα και μόνη μου πολλές φορές στα μαθήματα και μιλήσαμε και έδειξε ότι μαθαίνει για μένα πληροφορίες και νοιάζεται για το τι κάνω..εγώ νομίζω ότι του δείχνω με τον τρόπο που του μιλάω και του ψιλοχαμογελάω ότι μου αρέσει.αλλά αυτός δεν ξέρω...του αρέσω,με βλέπει φιλικά ή το κάνει για να το μάθει η φίλη μου ..;

Περνούσα ένα μεγάλο δρόμο της Θεσσαλονίκης με πράσινο πεζή και παραλίγο να με τρακάρει ένα μηχανάκι που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μάλιστα μετά έκανε παράνομη αναστροφή. Το ακολούθησα στο φανάρι και κράτησα τις πινακίδες.Μπορώ να κάνω κάτι ή να το πάρω απόφαση πως είμαστε απροστάτευτοι?

Ρε παιδιά εσεις που μενετε με τους γονεις σας αλλα εχετε δουλεια, ποσα λεφτα περιπου χαλατε τον μηνα για προσωπικα σας εξοδα η για βοήθεια στο σπιτι? Εμενα μου φευγει καθε μηνα παραπανω απο μισος μισθος και με πιάνει μελαγχολία πως φευγουν ετσι τα χρηματα?

Ειμαι τελείως μπροκαρισμενη σε ενα συναισθήματικο αδιεξοδο! Ειμαστε και οι δυο επαρχια σε ενα χωριο...και εγω και αυτος..γνωριστήκαμε περυσι αυτος μονιμα εδω εγω εξαιτιας της δουλειας μου..στην αρχη τα πηγαιναμε πολυ καλα ερχοταν σπίτι μου περνουσαμε πολυ χρονο μαζι..χωρισαμε ομως πριν ενα μιση μηνα γιατι ολο τσακωνόμασταν για χαζομαρες μεν αλλα τσακωνομασταν..υστερα απο δική του προσεγγιση τα ξαναβρηκαμε και τωρα ειμαστε καπως περιεργα αυτος νευριαζει ευκολα κλπ...το θεμα που με παραξενευει είναι οτι σπιτι του δεν εχω παει ποτε.ο λογος είναι Πώς τωρα το ανακαινιζει και δεν μου εχει πει καν να περασω απο εκει να το δω..στον εναμιση χρονο δεν εχω κοιμηθεί μια φορα στο σπιτι του ..ολο αυτος στο δικο μου.χθες μου ειπε οτι πηγε με φιλο τουστα μαγαζια να παρει πραγματα για το σπιτι και να τα βαλει μεσα..και ενω ηξερε οτι ειχα ελευθερο χρονο δεν μου ειπε καν να παω μαζι..νιωθω να με εχει στο περιθωριο.η αληθεια ειναι οτι και εγω ειμαι πολυ δεδομενη και ξερει οτι οποτε θελει με.εχει...Όμως τι να κανω για να βελτιωσω τη κατασταση?να εχω το πανω χερι?τον αγαπαω ειναι ο πιο σημαντικός ανθρωπος της ζωής μου

Τι μάτια! Τι χαμόγελο! Τι σκέρτσο! Μιλάμε, ο μπόμπιρας όλα τα λεφτά και να θέλει να μου δείξει όλα του τα παιχνίδια. :Ρ Πραγματικά, ό,τι καλύτερο να κάνεις αυτό που σ' ευχαριστεί σαν δουλειά. Αντί για κούραση, νιώθεις ενέργεια. :)

Δεν αντέχω άλλο χωρίς τα καυτά σου φιλιά και την ζεστή σου αγκαλιά , με αγάπη ο Δημήτρης σου

Σε ποια ζωή ψυχή μου σε έχω συναντήσει και αισθάνομαι έτσι για εσένα που δεν σε ξέρω τόσο καλά .Σε ποια ρωγμή του χωροχρόνου έχουμε γνωριστεί εμείς οι δυο και έχω αυτό το κενό στην καρδιά.Σ'αγαπώ και ξέρω δυστυχώς πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό.Το μόνο που ξέρω είναι ότι μου λείπεις και θέλω να'σαι καλά όπου και αν είσαι ότι και αν κάνεις .

πως παλευεται το να εχεις χασει χρονο-ια απο τη ζωη σου και με τη δικη σου ευθυνη?πως γινεται να σταματησεις να τα σκεφτεσαι,για να μη χασεις και τα επομενα?φαυλος κυκλος...πως μπορει καποιος να συμφιλιωθει με την ιδεα οτι καποια πραγματα δεν εγιναν στην ωρα τους και καποια πραγματα ειναι πιθανον να μην γινουν και ποτε?και οι σκεψεις αυτες γινονται πιο επωδυνες,οταν θες να ζησεις,προσπαθεις να προχωρησεις αλλα το γιατι για το παρελθον σε βασανιζει...πρεπει μονο μπροστα,το ξερω,αλλα...

Να καταφέρω να αποτίναξω οσα με βαραίνουν και να αρχίζω να ζω χωρίς φόβους και τύψεις.Δεν ξερω γιατι εχω γίνει τόσο ενοχικό και αδύναμο ψυχικά ατομο.Λες και φταίω εγώ για τις άσχημες συμπεριφορές των άλλων.Ήμουν παντα καλοπροαίρετος χαρακτήρας και πολλές φορες ξαφνιαζομουν με την κακία των άλλων.Το πρόβλημα είναι ότι μου ήρθαν πολλα μαζεμένα και έδωσα μεγάλη σημασία σε πράγματα που έπρεπε ήδη να εχω ξεπεράσει.Έφτασα να μην θέλω κανέναν και με εκνεύριζαν ολοι.Ενω παντα διατηρούσα την αυτοκυριαρχία μου και τον ακέραιο χαρακτήρα μου.Με απογοήτευσαν φίλοι χρόνων.Έκανα σκέψεις και ευχόμουν να πληρώσουν όσοι μου φέρθηκαν άσχημα και με πλήγωσαν ή γελάσανε μαζι μου.Πλέον τα εχω αφήσει όλα πίσω μου αλλα μου φαίνεται πολυ δύσκολο να εμπιστευτώ από την αρχή και νιωθω ότι δεν ειμαι εκείνος ο χαρούμενος και θετικός ανθρωπος.Για την ακρίβεια ειμαι ο καλός μου εαυτός με πολυ ελάχιστους ανθρώπους.Για όλους τους υπόλοιπους αδιαφορώ αν και φέρομαι παντα με ευγένεια.Επιπλεον μου έχει μείνει σχεδόν κάθε φορά που βγαίνω να νιωθω νευρικότητα.Λες και αμύνομαι προκαταβολικά.Οταν ειμαι ήρεμη και δεν σκέφτομαι τον χαμένο χρόνο που σπατάλησα ή ότι υπάρχουν και καλοί ανθρωποι ειμαι παρα πολυ καλά.Πολυ εξαντλητικό όλο αυτό.Οι δικοί μου με συμβουλεύουν να κοιτώ περισσότερο τον εαυτό μου αν και δεν τους τα εχω πει όλα αυτά.Θελω μα μιλήσω με έναν ειδικό για να με βοηθήσει απλα δεν εχω καθόλου χρήματα.

Σιχαίνομαι τους γονείς μου! Δεν θέλω να τους βλέπω στα μάτια μου. Η ζωή μου ήταν και είναι μια κόλαση και δεν είμαι έφηβη. Τα πράγματα που έχουν κάνει αν τα ήξερε η πρόνοια σίγουρα δεν θα ήμουν εδώ όταν ήμουν παιδί. Πόσες φορές πήγα θεέ μου να φύγω. Απο τεσσάρων χρονών. Και πάντα με έπιαναν. Και πάντα ξύλο μέχρι να πονάω τόσο που να μην μπορούσα να συγκρατήσω βασικές λειτουργίες του οργανισμού μου. Μέχρι και όργανα μου δεν λειτουργούν πια τόσο καλά. Διατροφικές διαταραχές ύστερα, σωματοποιηση προβλημάτων . Πάω σε ψυχολόγο αλλά τι να σου κάνει αν τους βλέπεις ακόμα αυτούς τους ανθρώπους;;