Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Έχει περάσει ένας μήνας και ήδη έχουν σχηματιστεί αρκετές παρέες στο πρώτο έτος της σχολής μου. Το κλικ όμως έχει συμβεί εδω και καιρο και είναι ένας μελαχρινός γόης. Έχουμε τελείως διαφορετικές παρέες και φαίνεται κλειστός σε καινούργιες γνωριμίες.. μιλάει μόνο με δύο κοπέλες που γνώρισε στις αρχές. Θα φανεί απελπισμένο να τον πλησιάσω; η ίσως να προσπαθήσω με άλλους τρόπους ώστε να με προσεξει..
Και λέει η άλλη: "Να είχα αγόρι να μοιραζόμασταν τη φλις κουβερτούλα...". Το πιο πιθανό είναι, αν είχες αγόρι, να έπαιρνε σχεδόν όλη την κουβέρτα, να απλώνονταν σαν χταπόδι και να σε κόλλαγε στον τοίχο με την ρομαντική αγκαλιά κεφαλοκλείδωμα. Γι' αυτό κουλ και απόλαυσέ το. Άπλωσε την αριδίτσα σου. Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν.
Πόσο θα ήθελα να μαθω αν ησουν εσυ αυτός που απάντησε με αυτην την εξομολόγηση http://m.lifo.gr/confessions/view/317251στη δικη μου εξομολόγηση τοτε. Ακόμα σε σκέφτομαι να ξερεις. Να περνας καλα ευχομαι.
Ειχαμε αρχισει να βγαινουμε και γενικα ειχαμε ερθει πολυ κοντα. Μου ειχε πει οτι με την πρωην του ειχαν χωρισει οριστικα (ειχαν προηγηθει αρκετοι χωρισμοι μεταξυ τους). Μου ειχε πει οτι τον ενοχλουσαν πολλα σε αυτη και οτι περιμενε πως θα αλλαζε κατι, αλλα δεν. Και οτι εκεινη τον θεωρουσε μεγαλο (12 χρονια διαφορα ηλικιας) και οτι της τρωει τα λεφτα της. Μου ελεγε, τελος δεν προκειται να τα ξαναβρουμε. Και εξαφανιζεται καποια στιγμη. Και μετα απο μηνες εμαθα οτι οχι μονο τα ξαναβρηκανε, αλλα ειχαν κανει και γαμο.
Είμαι τρίτη λυκείου και πασχίζω να συνεχίσω. Και ναι, σε αυτό το σημείο καταλαβαίνω πόσο απάνθρωποι είναι όλοι. Ποιός θέλει να βλέπει τα παιδιά να ξενυχτάνε με τις ώρες; να κλαίνε επειδή δεν πρόλαβαν να διαβασουν ενα μαθημα και να τους βάζουν τις φωνές στο φροντιστήριο; να μην έχουν χρόνο να διαβάσουν το αγαπημένο τους βιβλίο; να εξαρτάται η ζωή τους από το αν θα θυμηθούν την σωστη παράγραφο στην γαμωιστορία; Ανθρωπιά είναι αυτό; Δεν βρίσκω χρόνο για τίποτα πλέον, έχω γίνει ρομποτακι των φροντιστηρίων και του συστήματος. Και ολα αυτά γιατί; για να έχω μια θέση εργασίας και αν; ε όχι..αυτό δεν είναι το μέλλον που ονειρευομαι. Ηλίθιο συστημα, ηλίθιοι άνθρωποι! Μονο που ενα παιδι (και πόσα ακόμα) νιώθουν μίσος για τις γνώσεις και για την παιδεία φταιτε εσείς, και μόνο εσείς.
Τα είχαμε κάνα. 2 μηνο στη Γιορτή μου είχαμε χωρίσει μετά από δυο μέρες που τα βρήκαμεδεν μου πήρε δώροΜια φορά μου είπε επειδή δεν έχω κάρτα πάρε με τηλΚαι το αποκορύφωμα μου έστελνε μήνυμα μόνο όταν του έκανε δώρο η what's upΝα σημειώσω οτι δεν δούλευεΔεν είναι οτιτον ήθελα για τα λεφτά μη βιαστείτε να κρίνετε αλλά έστω ένα βραχιόλι μ ένα ευρώ η κίνηση μετράει Τα δώρα είναι τρόπος να δείχνουμε την αγάπη μαςΕίμαι υπερβολική;
Δεν είμαι στο σπίτι με βαριά κατάθλιψη, αν και θα σε βόλευε να το πιστεύεις. ´Ενας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο είναι από πέσιμο. Και οι άγγελοι πέφτουν καμμιά φορά και τραυματίζουν τα γόνατά τους. Αλοίμονο όμως αν προσπαθήσεις για ακόμα μια φορά να τραυματίσεις την ψυχή τους...Καλή ζωή.
Πίνω ζεστή σοκολάτα, έχω ανάψει κεράκια και κάθομαι μονη στον καναπέ, βλέποντας έξω απο το παράθυρο τη βροχή. Σκέφτομαι πως θα ήταν ακόμα πιο όμορφα όλα, αν είχα ένα αγόρι. Να μοιραζόμαστε τη ζεστη σοκολάτα, αγκαλιά μαζί σκεπασμένοι με μια φλις κουβερτούλα, ακούγοντας τους ήχους απο τις στάλες της βροχής. Κοπέλα μόνη, ετών 24