ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΩ.ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΜΑΚΡΥΑ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ Μ ΑΦΗΣΕΣ .................... ΣΗΜΕΡΑ..................... ΤΩΡΑ......... ΕΔΩ.... +

υπαρχει αγαπη γυρω μου; που ειναι; γιατι δεν μπορω να τη δω; γιατι οταν την βλεπω χανεται; γιατι τα ατομα γυρω μου δεν με αγκαλιαζουν; με αγγιξε σημερα μετα απο πολυ καιρο. επιστρεφω στην αγαπη; με εγαπαω; υπαρχουν ορια στην αγαπη; μπορεις να μετρησεις την αγαπη; πολλη αγαπη; λιγη αγαπη; υπαρκτη; ανυπαρκτη; το τελευταιο διαστημα ειχα τυφλωθει και τα ματια μου δεν εχουν ουτε μυωπια. δεν μπορω να δω την αγαπη γυρω μου και οι γυρω μου δεν μπορουν να δουν την αγαπη μεσα μου. που πηγε το πνευμα που με χαρακτηριζε;

Λοιπόν εγώ είμαι κοινωνική, δίνω την εντυπωση ότι είμαι χαριτωμένη, αστεία ,αβγαλτη και λίγο χαζούλα, δηλαδη έτσι μου λένε σχεδόν όλοι. Αυτός είναι σοβαρός, απόμακρος, εσωστρεφής, ντροπαλός και φαίνεται πολύ δυνατός και σταθερός χαρακτήρας. Δεν παιρνει πρωτοβουλία να μιλήσει σε κανέναν και καθεται μόνος του αλλά είναι πάντα φιλικός όταν τον πλησιάζουμε εμείς. Εχω την ανεση να του μιλάω αν είμαστε στο ίδιο μέρος και νομίζω ότι με συμπαθεί. Κάνω αστεία και γελάμε και μου εχει πει πολλες φορές ότι να χρειαστω βοήθεια σε κάποιο μάθημα να πάω σε αυτόν και το έχω κάνει μια δύο φορές. Θέλω ένα τρόπο να τον πλησιάσω κι άλλο. Θα συνέχιζα με τα αστείακια και τον αυτοσαρκασμο αλλά δεν θέλω να με θεωρήσει χαζοχαρούμενο. Θέλω να τον γνωρίσω για να μαθω περι τίνος ανθρωπου πρόκειται. Ααα επίσης θέλω κάτι που δεν θα παρεξηγηθει σε ερωτικο ενδιαφερον γιατι αυτην την στιγμη δεν νιωθω κατι τετοιο.

εδω μεσα ειναι σαν να βλεπεις τον εαυτο σου η ακομα πιο διαολεμενα να λες δεν μπορει αυτο το εγαψε ο ταδε για μενα...

Θα κρατούσατε ένα άτομο στη ζωή σας, το οποίο σας θέλει πολύ (σύμφωνα με τα λεγόμενα αλλά και κάποιες πράξεις του) ή θα το αποδεσμεύατε από νωρίς, επειδή βλέπατε κάποιες συμπεριφορές που δεν σας κολλάνε; Πώς να τον κρατήσω στη ζωή μου, όταν αυτός κάνει κουβέντα συνέχεια για το μέλλον, αλλά εγώ ακόμα δεν βλέπω κοινή πορεία; Θέλω να προχωρήσει και όπου πάει. Με αγχώνουν όμως πολύ κάποιες καταστάσεις.Θέλει καταρχήν να ελέγχει συνέχεια τι κάνω, να του δώσω όλους τους κωδικούς από τα μέσα. Δεν είναι λέει ότι δεν με εμπιστεύεται, αλλά έτσι είναι το σωστό και αφού είναι πρόθυμος να κάνει και αυτός το ίδιο, έτσι οφείλω να κάνω και εγώ. Δεν δέχτηκα φυσικά. Αλλά υπάρχουν και πιο σοβαρά. Την προηγούμενη φορά που κάναμε έρωτα, δέχτηκα να κάνω χωρίς προφυλακτικό. Ξέρω τεράστια μαλακία. Και ενώ τον εμπιστεύτηκα, έγινε το κακό που φαντάζεστε. Καταλάθος δήθεν, αλλά σιγά μωρέ πως κάνω έτσι. Αναγκάστηκα να πάρω το χάπι της επόμενης μέρας και καυγαδίσαμε πολύ άσχημα.Γιατί εγώ του έλεγα πως τέρμα αυτή η ανωριμότητα δε θα γίνει ξανά και αυτός γελούσε από το τηλέφωνο και μου έλεγε πως να βγάλουμε το μωρό. Έκλαιγα και αυτός με δούλευε και γελούσε. Εγώ από εκείνη την ημέρα δεν τον εμπιστεύομαι. Και έχει αρχίσει δυστυχώς να μου μπαίνει η ιδέα, να αρχίζω να του λέω πράγματα που δεν τα πιστεύω και όταν πάψω να νιώθω καλά (γιατί έχουμε και ωραίες στιγμές) να εξαφανιστώ. Διστάζω να μιλήσω για αυτά σε δικά μου πρόσωπα, για να πάρω μια γνώμη. Στην αδερφή μου ντρέπομαι, γιατί θα μου πει να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και θα έχει και δίκιο. Στην ξαδέρφη μου το ίδιο και μια φίλη μου είναι στον κόσμο της και αυτή. Τα κρατάω μέσα μου και συσσωρεύονται. Έχω αποκτήσει ένα μόνιμο εκνευρισμό, βάζω τα κλάματα με το παραμικρό, λχ το πρωί έσπασα ένα ποτήρι και άρχισα να κλαίω και γενικά έχει επηρεαστεί πολύ η ψυχολογία μου. Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με κάποιες άλλες τις οποίες νιώθω ότι έχω προκαλέσει, με κάνουν να νιώθω το πιο ανώριμο πλάσμα στον κόσμο. Ότι είμαι ανίκανη να τακτοποιήσω τα δικά μου χάλια. Το μόνο που κάνω το τελευταίο διάστημα είναι να τρώω και να κλαίω.

Θα πάω στον nick cave σε δυο μέρες. Είμαι 18,οι φίλοι μου δεν ακούμε τέτοια οπότε εφόσον δεν θέλω να το χάσω θα πάω μόνη μου. Πρώτη φορά που πήγα μόνη μου ήταν στα 15 που άκουσα τον αγγελάκα. Γενικά να τολμάτε να πηγαίνετε μόνοι σε συναυλίες. Πολλές φορές περνάς καλύτερα από το να πας με παρέα. Tupeloooo

Πιστεύετε στους friends with benefits ? Σε εκείνη την κατάσταση κατα την οποία βρίσκεσαι με ένα άτομο για σεξ αλλα κάνεις και παρέα μαζί του χωρίς τις δεσμεύσεις και τα συναισθήματα που υπάρχουν σε μια σχέση; Μου είναι δύσκολο να πιστεψω οτι μετά απο ένα διάστημα που κάνεις σεξ με έναν άνθρωπο και ανταλλάζεις εμπειρίες (πέρα απο το σεξ) να μην νιώσεις παραπάνω πράγματα. Να μη ζηλέψεις , να μην έχεις κάποιες προσδοκίες, να μην τον/την έχεις σκεφτεί ούτε μια φορά σαν τον άνθρωπό σου. αλλά ίσως τελικά να φταίω εγώ και να είναι δική μου πεποίθηση , ίσως επειδή εγω την έχω πατήσει.Τι λέτε εσείς;

παντρευομαι και σε 3,5 μηνες γενναω. Δεν ξερω με τι να αγχωθω περισσοτερο.

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα του Lifo! Σκέφτομαι να ξεμπαρκαρω σε κανεναν μηνα αλλα απο την αλλη σκέφτομαι το γιατι...? Ολοι οι φιλοι μου λείπουν και αυτοι σε ταξιδι, ο ενας πηζει στην δουλειά και δεν προλαβαίνει, ο αλλος εχει μαι αυτο λεει πολυ δουλειά αλλα δεν πιστεύω οτι ειναι μονο αυτο. Οταν εχει κοπελα ξεχναει οτι εχει και φιλους, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα, σχολη δεν εχω προς το παρον ουτε υποχρεώσεις, κοπελα ουτε στα ονειρα (κυριολεκτικά :P) μονο οι γονεις μου και ο αδελφός μου που τους μιλαω ουτως η άλλος συνεχεια σε καθε λιμανι που παω... Οποτε το ξανα σκέφτομαι και λεω γιατι να ξεμπαρκαρω τωρα....? Βεβαια μετα απο 9 μηνες εχω εξαντληθεί και σωματικα και ψυχικα.... Ειμαι σε δίλημμα και δεν μπορω να σκεφτω τι να κανω... Ειμαι αναποφασιστος (γι αυτο και δεν διαλεξα να παω και καπετανιος :P) Τι προτείνετε ρε παιδιά? Ι. Α

πριν χρόνια είχα διαβάσει εδώ στη lifo το κείμενο του Άρη Δημοκίδη με τον παραπάνω τίτλο και με ειχε συγκινήσει γιατί μου θύμισε την ημέρα που και οι γονείς μου έκλεισαν λόγω συνταξιοδότησης το δικό τους κατάστημα. Εχθές όμως ηταν για εμενα μια διαφορετική μέρα. Πριν δυο χρόνια άνοιξε στη γειτονια μου ένα κατάστημα με παιχνίδια. Το δημιούργησαν δυο νεα παιδια αντρόγυνο. Εφερναν καταπληκτικά πράγματα από καλές εταιρείες. Το άνοιγμα αυτού του μαγαζιού συνέπεσε με τη γεννηση της κορης μου. Της αγορασα ωραίες κούκλες ωραία κουζινικά γενικά είχε πολύ ωραία πράγματα αλλά .......στην Ελλάδα της κρίσης οι τιμές ηταν απαγορευτικές για τον πολύ κόσμο. Εχθές που πήγα να αγοράσω ένα δώρο για την ανηψιά μου η κοπέλα μου είπε ότι στα τέλη του μήνα κλείνουν γιατί δεν μπορουν πλέον να ανταπεξέλθουν. Ποιος να τα βάλει τώρα πια με τα θηρία με τα κινέζικα ........πολύ πικράθηκα. Τόσα όνειρα τόση προσωπική δουλειά τόσα έξοδα. Περιττό να σας πω ότι μας έπιασαν και τις δυο τα κλάματα γιατί πραγματικά θα μου λείψουν. Τους είχα συνδυάσει με την ωραιότερη περίοδο της ζωής μου. Ενιωσα τόσο αδύναμη που δεν μπορώ να τους στηρίξω.....ψωνίζετε ρε παιδια από τη γειτονιά σας κρίμα είναι μην πατε στους μεγαλους.