ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... ως πότε θα με αφήνεις στον άσσο? Ξέρεις κάτι αντε και γαμήσου, δε θέλω καμία παρτίδα μαζί σου, έτσι κι αλλιώς ποτέ δε μου ξηγιέσαι σωστά..δε ξαναβαράω προσοχή για πάρτη σου

Κορίτσι 19 ετών , να γυρνάει σπίτι και να έχει ανάγκη να πιεί αλκοολ.Μου αρέσει το ποτό..πολύ. Γενικά είμαι μια χαρά στη ζωή μου, σπουδάζω , έχω παρέα , συναισθηματικά εντάξει.. συνηθησμένη στο να με απογοητέουν όλοι.. και το προγαμμά μου ειναι αρκετά κουραστικο.Δεν το παθαίνω καθημερινά, αλλα μια φορά την βδομάδα ή τις δύο βδομαδες έχω ανάγκη να πιώ.Όχι να γίνω ντίρλα , αλλά να κάνω ένα καλο κεφαλάκι,να χαλαρώσω.Είμαι εξαρτημένη? Είναι μια φάση και θα μου περάσει? Τί συμβαίνει?

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο με τον παραπάνω τίτλο και η αλήθεια είναι πως σχεδιάζω να γράψω ένα ;ρ

Αυτή που μου αρέσει, έχει πανέμορφα μάτια και όταν λέω πανέμορφα , δεν εννοώ γαλάζια η πράσινα, αλλά εννοώ εκφραστικά. Τεράστια καφέ εκφραστικά υγρά μάτια. Όταν μιλάμε βλέπω το πρόσωπο της να παίρνει χίλιες εκφράσεις και είναι πραγματικά πολύ όμορφο θέαμα. Όταν γελάει γελάει πιο πολύ με τα μάτια πράγμα σπάνιο... Τις προάλλες είχε βραχνιασει και επικοινωνούσε μόνο με γκριμάτσες και έβγαζε κάτι το τόσο γλυκό και θεατρικό. Κρίμα που έχει αγόρι.

Καλησπέρα παιδια!Ψαχνουμε σεναριο ερασιτεχνικης ταινιας η οποια θα γυριστει σε δασος την περιοδο των Χριστουγεννων από παρεα περιπου 10 ατομων (αγορια/κορίτσια).Θα θελαμε να υπαρχει πλόκη που θα κραταει το ενδιαφερον!Καθε θεματολογια αποδεκτη.Σας ευχαριστούμε πολύ εκ των προτερων!

Δεν είχα καταλάβει ότι έχω πρόβλημα να δημιουργήσω φιλικές σχέσεις μεχρι που για διαφορετικούς λόγους έπαψα να κάνω παρέα με τις δύο κολλητές μου.Δεν πίστευα πότε ότι θα είμαι μόνη μου τόσο καιρό...εντάξει περιστασιακά έκανα κάποιες φίλες αλλά όχι για πολύ και όχι ουσιαστικές φιλίες...Όταν έμεινα μόνη μου χωρίς τις φίλες μου είχα κάνει σχέση με ένα παιδί και δεν κατάλαβα στην αρχή πόσο πολύ θα με πονεσει αργότερα η μοναξιά....Δούλευα και εκείνη την περίοδο σχεδόν όλη μέρα δεν μου εμένε και πολύς χρόνος για σκέφτομαι ότι είμαι μόνη μου....Ήμουν καλά ψυχολογικά μεχρι που σταμάτησα από την δουλειά και ξαφνικά μένω σπιτι χωρίς δουλειά χωρίς φίλες...Άρχισα να αισθάνομαι πολύ μόνη μου...Η σχέση που είχα ήταν η μόνη μου διέξοδος είχα...Έτσι το έβλεπα τότε πολύ λανθασμένα βέβαια....Όσο εμένα μέσα τόσο πιο πολύ μεγάλωνε το πρόβλημα μου νόμιζα ότι αφου δεν έχω φιλους δεν αξίζω δεν είμαι αρκετά καλή...Άρχισα και έχω φοβίες,η αυτοπεποίθησή μου χάθηκε φοβόμουν να γνωρίσω νέα άτομα γιατι φοβόμουν ότι δεν με συμπαθησουν και δεν θα με θέλουν για φίλη τους...τα χρόνια πέρασαν και εγώ τα ίδια μόνη σαν το λεμόνι....Δεν είμαι πολύ εξωστρεφής μου είναι λίγο δύσκολο να προσεγγίσω κάποιον που δεν ξέρω αλλά μόλις γνωρίσω κάποιον λιγο καλύτερα χαλαρώνω και είμαι πια ο εαυτός μου...ποσο θελω να κανω φιλους να συζητάω με κάποιον τα προβλήματα μου να μοιράζομαι με κάποιον τις χαρές μου οσο μικρές και αν είναι να πάω για ένα καφέ σαν άνθρωπος καλά για ποτό έχω ξεχάσει πλέον πως είναι...γράφω όλα αυτά και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα αν με ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το ποιο μεγάλο σου πρόβλημα θα απαντήσω η μοναξιά μου που με αγαπάει τόσο πολύ και δεν λέει να με αφήνει....Το πρόβλημα μου σε πολλούς φαντάζει αστείο και ανύπαρκτο ο περισσότερος κόσμος θεωρεί τόσο εύκολο τόσο φυσιολογικό να είναι περικυκλωμένος από φιλους πόσο ζηλεύω αυτή την ικανότητα μερικών ανθρώπων να κάνουν φιλους όπου και να βρίσκονται...πιο πολύ πονάει η μοναξιά μέσα στο πλήθος πάρα από όταν είσαι μόνος στο σπιτι.Πιο παλιά ντρεπόμουν τόσο πολύ να ξέρει ο κόσμος ότι είμαι μόνη ότι δεν έχω ούτε έναν φίλο οι μόνοι άνθρωποι που συναστρεφομουν ήταν πλέον μόνο οι δικοί μου οι οικογένεια μου...Με την μάνα μου πήγαινα κάμοια βόλτα αχ μανούλα αγαπημένη εσυ ήσουν και εσύ πάντα δίπλα μου.Ποσο έχω βαρεθεί αυτήν την κατάσταση από την μια έχω συνηθίσει βλέπεις είναι πολλά τα χρόνια της μοναξιάς το βλέπω πλέον σαν δεδομένο σαν την πραγματικότητα μου αλλά ώρες ώρες όλη αυτή η κατάσταση γίνεται ένας κόμπος στο λαιμό μου και με πνίγει....Τι ζητάω πια δεν ζητάω πολλά μια φίλη να εμπιστευτώ να αγαπήσω με όλη μου την καρδιά...Πιο πολύ με πονάει που έχω τόσα να δώσω αλλά δεν έχω κανέναν να τα δώσω....

Ιωαννα θελω να αλλαξουμε το χρονο μαζι και να φιλιομαστε..Να εχουμε κοινη βαρδια και να φυγουμε μετα απο την δουλεια μαζι..Σε θελω ρεεεε

ή άλλοι μόνο ερωτοχτυπημενοι; Εσενα σε χτύπησε καθολου ο έρωτας; Αν τυχόν θέλεις εσύ να αλλάξουμε το χρόνο μαζί, που δεν παιζει, γιατί δεν είμαι τοσο τυχερη, στην άλλη άκρη του κόσμου θα ερχόμουν για να φιλιομαστε την ώρα που μετράει αντίστροφα και αλλάζει η χρονιά. Δεν θέλω να έχω πολλές ελπίδες. Γιατί δεν θέλω να απογοητευτω. Αλλά σε αγαπάω. Και ελπίζω να είμαστε μαζί το συντομότερο. Θα ήταν όνειρο να είμαστε μαζί τα Χριστούγεννα και δεν τολμάω καν να το ονειρευτώ και μάλλον καλά κάνω αλλά δεν πειραζει, μπορώ να περιμενω.

Ειμαι 32 ετών. Πήρε μετάθεση ο άντρας μου σε μακρινό νησί κι άφησα το σπίτι μου για να τον ακολουθήσω. Μου στοίχισε αρκετά κι επειδή δεν μπόρεσα να βρω εδώ κάτι σε σταθερή δουλειά όπως είχα κοντά στο σπίτι μου πάνω κάτω σταθερή. Πήρα κάποια πρώτα κιλά αλλά έκανα λίγο. Τώρα τελευταία δεν έχω τη δύναμη να κάνω προσπάθεια. Έχω φτάσει 93 κιλα! Έχει κι εκείνος πάρει 5 αλλά δε νιώθει όσο χάλια νιώθω. Δε μου έχει πει τίποτα και δείχνει γλυκός. Πάντα δεν ήμασταν αδύνατοι η αλήθεια. Αλλα νιώθω άσχημα και για μένα και μπροστά του που είναι 79 και νιώθω άσχημη. Έδωσα μια ευκαιρία στο μέρος αλλά δε μου κάνει κλικ. Τι να κάνω; Υπάρχει περίπτωση καταθκατάθλιψης;

Δεν ενθουσιαζομαι ευκολα πια..Βαριεμαι πολυ ευκολα..και εχω πολυ καιρο να ερωτευτω καποιον..να νιωσω αυτο το ''κατι'' που θα με τρελανει και θα πεθαινω με ενα μονο μηνυμα του!Παει καιρος..